آقای ترامپ تصمیمات شما به جنگی بزرگ ختم می شود!

نویسنده: ناصر قندیل

دیپلماسی ایرانی: سیاست هایی که دونالد ترامپ، رئیس جمهوری ایالات متحده امریکا در چند ماه اخیر اتخاذ کرده شاید تغییری در واقعیت های میدانی یا قانونی یا سیاسی ایجاد نکند، اما می تواند تنش و بی ثباتی را افزایش دهد. اعلام بیت المقدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی در حالی که هنوز تحت اشغال است، همچنین به رسمیت شناختن حاکمیت اسرائیل بر بلندی های جولان، در کنار آن، افزودن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران و شاخه فعال نظامی آن به فهرست گروه های تروریستی همگی اقداماتی است که باعث تشدید تنش و بی ثباتی در منطقه ملتهب خاورمیانه می شود. اما واکنش ها به چنین تصمیماتی می تواند سطح تنش را بالا ببرد و از کنترل خارج کند. این مساله می تواند در سایه نبود سقف های سیاسی که جلوی مخاطرات را بگیرد و از شدت تنش ها بکاهد، منطقه را به سمت رویارویی پیش ببرد. به این ترتیب بسیاری از پرونده هایی که انتظار می رفت به تسویه برسند به محاق می روند و باب مذاکرات بر سر رسیدن به راه حلی بر سر آنها بسته می شود. 

تصمیم های ایالات متحده همگی محکوم هستند. این تصمیم های یکجانبه که همگی به سود اسرائیل انجام می شوند با خروج یکجانبه امریکا از توافق هسته ای با ایران با هدف راضی کردن رهبران اسرائیلی آغاز شد، این اقدام سبب شد تا اسرائیلی ها وارد فضای توهم آمیز قدرت برتر پنداری شوند و این گونه تصور کنند که از حالا به بعد می توانند وارد جنگ ها و ماجراجویی هایی شوند که بهتر از هر گونه مذاکره ای برایشان سودمند است. 

زیاده روی امریکا در پشتیبانی معنوی از رهبران رژیم صهیونیستی به معنای حمایت برای تغییر موازنه قوا تعبیر شده است. این مساله ایجاد فضایی از تنش را سبب می شود که می تواند موجی از خشونت را به دنبال داشته باشد که امریکا توانایی مهار آن را ندارد. شاید این اقدامات شانس بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل در انتخابات اسرائیل را افزایش دهد، و شاید بسیاری از محاسبات رئیس جمهوری امریکا را به پیش ببرد، اما واشنگتن و تل آویو را در برابر بشکه ای از باروت قرار می دهد که چیزی برای خاموش کردن آن مشاهده نمی شود، بشکه ای که هر آن ممکن است منفجر شود. 

اوضاع در افغانستان و عراق آماده شعله ور شدن است، همچنین وضعیت در جبهه جولان، و همچنین وضعیت داخلی در فلسطین، چه در کرانه باختری یا بیت المقدس چه در نوار غزه، به ویژه در اراضی اشغالی سال 1948 که در حال غلیان است، نیز آماده مشتعل شدن است. وحدت اراضی اشغالی که واشنگتن و تل آویو به آن چشم دوخته اند، مبارزه یکپارچه ای را به وجود می آورد که نیروهای گسترده ای را در جبهه های مختلف وارد یک جنگ واحد خواهد کرد. یا مثلا تشدید تنش با ایران که امریکا پیش گرفته از آن جا که کرامت ملی را هدف قرار داده است، نمی تواند به سادگی و بدون هیچ واکنشی تمام شود. شاید انتخابات پیش روی ایالات متحده که اواخر سال آینده برگزار می شود جنگی داغ در اراضی گسترده ای از افغانستان تا غرب آفریقا در گرفته باشد. جنگ های کوچک بدون سقف های سیاسی می تواند به سرعت به جنگ های بزرگ در سایه فقدان توانایی برای ارزیابی تبدیل شوند و هرج و مرجی را به وجود آورند که نتوان سرنوشت حقیقی آنها را سنجید. 

توماس فریدمن، یکی از نویسنده های برجسته روزنامه نیویورک تایمز، در آخرین مقاله مشترک خود با سفیر اسبق امریکا در رژیم صهیونیستی که خود یکی از معماران سیاست های حمایت آمیز امریکا از اسرائیل است، می نویسد که عشق امریکایی ها برای اسرائیل که جمهوریخواهان و دموکرات ها بر سر آن رقابت دارند، عشقی کشنده است، که به سرعت اسرائیل را در برابر گزینه های سخت قرار می دهد؛ انتخاب کشوری واحد بر اراضی اشغالی سال 1948 یا 1967 که یهود در اقلیت باشند که در نتیجه آن دولت یهودی با واقعیت سقوط برخورد خواهد کرد یا انتفاضه فلسطینی بزرگی که در آن تمامی گروه های مقاومت فعال باشند و امنیت اسرائیل را به طور جدی تهدید کنند، در این صورت بروز جنگ در جبهه های شمال گریزناپذیر خواهد بود، به ویژه که در آن ایران و سوریه و حزب الله حضوری قدرتمند خواهند داشت. هر دو نویسنده اعتراف می کنند که منطقه به سمت آینده ای نامعلوم پیش می رود، آینده ای بسیار خطرناک بدون نقشه راه و بدون هیچ گونه طرحی، که خطرات بیهوده جنون آمیز خواهد داشت. 

منبع: البناء / ترجمه: علی موسوی خلخالی