تحریم ها باعث براندازی نخواهد شد

سوزان کوردلی

دیپلماسی ایرانی: ایران در حال حاضر با تعداد بی شماری از بحران ها روبه رو است، از جمله: سقوط ارزش ریال، اعتراض های خیابانی به خاطر نارضایتی از حکومت و تحریم های آمریکا که پس از خروج از برجام علیه ایران اعمال کرده است.

بنابراین حکومت باید در آستانه فروپاشی باشد. درست است؟

مساله این است که هیچ کدام از این بحران ها برای حکومت ایران تازگی ندارد. از انقلاب سال 1979، که موجب سرنگونی شاه و جایگزینی حکومت جمهوری اسلامی شد، دولت ایران ثابت کرده است که یکی از جان سخت ترین ها در منطقه است. آنها توانسته اند از بحران های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی زیادی جان سالم به در ببرند، از جمله هشت سال جنگ با کشور عراق که یک سال پس از انقلاب آغاز شد و در سال 1988 پایان یافت، تحریم های یک جانبه آمریکا در سال 1979 که در سال 2006 سازمان ملل نیز به این تحریم ها پیوست و اتحادیه اروپا در سال 2016 به این تحریم ها اضافه شد، و اعتراضات جنبش سبز سال 2009 که صدها هزار نفر به نا حق بودن ریاست جمهوری احمدی نژاد اعتراض داشتند.

از این جهت، افزایش فشارهای آمریکا و متحدان منطقه ای اش، مانند عربستان و اسرائیل بر ایران نه تنها خاورمیانه را که از لحاظ سیاسی در حال حاضر شکننده است، تهدید می کند بلکه مانع اجرایی شدن سیاستی درست در منطقه خواهد شد.

در واقع اعمال انزوای اقتصادی و اجتماعی علیه ایران تنها باعث افزایش بی اعتمادی در جامعه ایران و آسیب به هر گونه حسن نیتی می شود که می تواند برای مذاکرات آینده کمک کننده باشد. علاوه بر این ها انزوای طولانی مدت باعث مشروعیت بخشیدن به جایگاه تندرو ها در دولت ایران و ایجاد تردید در اقدامات اصلاح طلبان می شود . محمد خاتمی، از زمان ریاست جمهوری اش در سال 1997 خواستار روابط دیپلماتیک و تجاری عادی با بقیه جهان و آزادی های فردی بیشتر شده و پایه گذار این اصلاح طلبی شده بود. اگر چه رئیس جمهوری کنونی، حسن روحانی که در انتخابات سال 2017 مورد حمایت اصلاح طلبان  قرار داشت، با اقدامات دولتش برای حفظ برجام، تلاش های خود را برای بازگشت دوباره به جامعه بین المللی ادامه داده است.

با توجه به این مسائل تقویت روابط تجاری و سرمایه گذاری با ایران – به جای اعمال تحریم ها به منظور منزوی و ضعیف کردن نظام – باعث بهبود موضع مذاکرات در دولت میانه روی کنونی و همچنین باعث ثبات و رشد اقتصاد ایران خواهد شد. به علاوه حمایت از سیاست های تجارت بین المللی موجب افزایش تجارت می شود که خود با آهسته القا کردن اصول و قواعد حقوق بشر و نهادینه کردن آنها تاثیرات مثبتی بر دموکرات شدن کشورها دارد.

این رویکرد نه تنها رفاه همه شهروندان ایرانی و مردم منطقه و هر جای دنیا را تضمین می کند؛ بلکه این فرصت را به مردم می دهد، تا به جای افزودن به بی ثباتی در خاورمیانه به دنبال دموکراسی خود ساخته پایدار باشند.

جامعه مدنی ایران فعال و پیچیده است. آنها محمد مصدق که فردی سکولار دموکرات بود را در سال 1951 با هدف بازپسگیری منابع طبیعی انتخاب کردند. این همان جامعه ای است که از نقش مستبدانه شاه که با نقشه مشترک سی.آی.ای و ام.آی. سیکس در سال 1953 دوباره به قدرت برگشت، ابراز نارضایتی کرد و به تدریج علیه او شورش کرد و شاه را سرنگون کرد.

امروز باز کردن مسیرهای تجاری و سرمایه گذاری باعث خواهد شد تا جامعه مدنی که از لحاظ سیاسی به بلوغ رسیده به تدریج اوضاع را از طریق قدرتمندتر کردن مردم و نهادهای داخلی که خود می توانند مقامات سیاسی را منعطف کنند تغییر دهد. مردم ایران توانایی تعیین چشم انداز سیاسی شان را دارند، نقش جامعه بین المللی این است که زمینه لازم را برای به رفاه رسیدن مردم این کشور فراهم کنند.

منبع : الجزیره / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی / 33