انیس نقاش: ایران همیشه با وفا بوده است

دیپلماسی ایرانی: قرن بیستم به گفته بسیاری از مورخان، قرن تحول های شگرف بوده است. قرنی که در آن جنگ های بی نظیر تاریخ نظیر جنگ های جهانی اول و دوم رخ دادند و تاریخ بشریت به دست افراد و سیاستمدارانی که هر کدام طرحی برای رسیدن به مصالح و منافع خود داشتند، تغییرات شگرف یافت که مسیر طبیعی بسیاری از امت ها و کشورها را تغییر داد. در این میان تقسیم جهان به جهان غرب و جهان سوم تعابیری نامتجانس به وجود آورد که از درون این تناقضات افراد تحول خواهی ظهور کردند که در حقیقت می خواستند در برابر خواسته ها و طرح های منفعت طلبانه جهان غرب بایستند. افرادی که آرمان خواهانی بودند که گمان می کردند آرمانشان آن قدر قدرت دارد تا بتواند در برابر قدرتبل های بزرگ جهان بایستد و رویای مدینه فاضله آنها را تحقق بخشد. کتاب "اسرار جعبه سیاه" گفت وگو با چهار نفر از همین آرمان خواهانی است که تلاش کردند به خیال خود قدرت های بزرگ را وادار به تسلیم در برابر اراده آهنین خود کنند. افرادی که جهان غرب آنها را تروریست های بین المللی نه آرمان خواه می داند. در این جا بخش هفتاد و نهم این کتاب را می خوانید:

نقش سوریه چه بود؟

سوری ها در جریان بودند و می دانستند نظارتی وجود دارد تا مذاکرات به موفقیت برسد. اما درباره شرطی که مربوط به آزادی ما می شد، رئیس هیچ دولتی از لحاظ قانونی اجازه ندارد ما را آزاد کند، برای این که این حق رئیس جمهور است، مثلا میتران به شیراک علنا بگوید ما را آزاد کند، و شیراک تعهد خود را بر اساس تعهد میتران اعلام کند، مثل سال 1986. در آن موقع این تقاضا رد شد. با پیشرفت مذاکرات تا سال 1988 و وعده های شیراک در مرحله هایی، گروگان های فرانسوی آزاد شدند در حالی که ما در زندان باقی ماندیم. انتخابات جدید برگزار شد. شیراک رفت و سوسیالیست ها آمدند.

جنگ عراق – ایران تمام شد و روابط پیشرفت پیدا کرد و رو به بهبود گذاشت و گروگان ها آزاد شدند. تهران نشانه های ایجابی بسیاری به پاریس در سطح تبادلات تجاری نشان داد.

در پایان 1988، تصمیم گرفتم اعتصاب غذا کنم، نامه ای به وزیر دادگستری نوشتم با این مضمون که شما به وعده هایتان عمل نکردید. بعد از 20 روز، نقش وکیل فیرجیس بعد از این که در همان اواخر او را به عنوان وکیلم انتخاب کردم تا درگیری ام با دولت را مدیریت کند، فرا رسید، آن موقع او را مناسب ترین فرد برای این کار می دیدم. به این ترتیب دو وکیل داشتم: آنتوان کونت، نماینده کانال مذاکره کنندگان و ویرگیس، نماینده کانال حمله به دولت.

چه کسی پول وکلا را می داد؟

خانواده آنتوان کونت مبلغی سمبلیک پرداخت کردند، در حالی که فیرجیس هیچ چیز نخواست، او قضیه را سیاسی می دید، او همسر جمیله بو حیرد بود، اولین کار سیاسی که من انجام دادم، زمانی که بچه بودم، تظاهراتی بود که به طرفداری از جمیله انجام دادم.

اعتصاب غذای من 130 روز طول کشید، فقط آب می نوشیدم، و هر 40 روز آزمایش خون انجام می دادم، وضعیتم خطرناک بود، به من سرم وصل می کردند برای این که قانون فرانسه چنین اجازه ای را می داد. در این اثنا میتران در دیدار با خبرنگاران اعلام کرد که در برابر کسانی که اعتصاب غذا کرده اند سر تعظیم فرود نمی آوریم، اما وکیلم از وزیر امور خارجه و وزیر کشور موضعی را ابلاغ کرد که آنها می گویند اگر من به اعتصاب غذا پایان دهم، از رئیس جمهور خواهند خواست من را آزا کند. پرسیدم چه تضمینی هست، وعده های بسیاری شنیدم. در عین حال، به رفیق دوست که تمایل داشت مرا ببنید تا مرا راضی کند دست از اعتصاب غذا بردارم، اجازه داده شد که به پاریس بیاید. وقتی که آمد و از مذاکرات آگاه شد از آنها تضمین خواست. رولان دوما به او قول داد تا شش ماه بعد از تاریخ توقف اعتصاب غذا مرا به همراه باقی افراد مجموعه آزاد کند. و من هم در فوریه 1990 به اعتصاب غذا پایان دادم. رفیق دوست مرا دید و به من ابلاغ کرد که دو کشور رسما توافق کرده اند، من هم موافقت کردم. اعتصاب غذای من متوقف شد، شش ماه بعد هم با بخشش ویژه رئیس جمهور میتران آزاد شدیم.

نقش فیرجیس چه بود؟

او نقش ارتباط با رسانه ها را بر عهده داشت، در صفحه های تلویزیون ظاهر می شد تا درباره اوضاع جسمی خطرناک من توضیح دهد، و تاکید می کرد که اعتصاب غذای من جدی است، از وعده های دروغ صحبت می کرد. و بر درگیری میان چپ و راست تمرکز می کرد. بارها در مناظره ها شرکت کرد و اتهاماتی میان دو طرف رد و بدل شد که هر کدام دیگری را مسئول وعده های خود می دانست. این اتفاق یک بار میان دوما و شارل باسکوا اتفاق افتاد و یک بار دیگر میان میتران و شیراک در جریان تبلیغات انتخاباتی.

بعد از این که آزاد شدید کجا رفتید؟

به ایران.

آیا ایران به تو وفادار بود؟

ایران قطعا به ما و مبارزان لبنانی وفادار بوده است، چقدر فلسطینی ها با فرانسوی ها دخالت کردند و به آنها بر لزوم حل این قضیه تاکید کردند و آن را به نفع فرانسه و روابط با خاورمیانه دانستند. «ابو ایاد» در مدت اعتصاب غذایم بارها پیام داد که انیس دوستانی در کشور دیگر دارد و روابط با طرف های دیگر دارد.

آیا کارلوس وارد قضیه تو شد؟

نه.

ادامه دارد...