آیا بحران کره شمالی با خط راه آهن حل خواهد شد؟

دیپلماسی ایرانی: شورای امنیت سازمان ملل با 15رای موافق به برقراری مجموعه ای از تحریم های جدید علیه کره شمالی رای داد درحالی که برخی درباره نقش حیاتی روسیه و چین R و C به عنوان هسته گروه BRICS بحث می کنند. تحریم های جدید تا حد زیادی سخت هستند. شامل کاهش 30 درصدی در صادرات نفت خام و تصفیه شده؛ ممنوعیت صادرات گاز طبیعی؛ ممنوعیت صادرات صنایع نساجی (که در سه سال گذشته به طور متوسط 760میلیون دلار سود به کره شمالی رساند)؛ ممنوعیت مجوز کار جدید برای شهروندان کره شمالی در سراسر جهان (در شرایطی که بیش از 90 هزار نفر از کارگران کره شمالی در خارج از کشور کار می کنند.)

اما این تحریم ها با آنچه دولت ترامپ به دنبال آن بود فاصله دارد. تحریم هایی که ترامپ در پیش نویس ارائه شده به سازمان ملل به دنبال آن بود شامل ضبط دارایی و ممنوعیت سفر مقامات منتخب حزب کمونیست کره شمالی، تحریم هایی در زمینه دارو، مجوز سازمان ملل برای بازرسی کشتی های کره شمالی در آب های بین المللی (که به معنای اعلام جنگ است) و آخرین مورد که بیشتر از همه اهمیت داشت تحریم کامل نفتی.

RC مشخص کرده بود که چنانچه قطعنامه مورد نظر ایالات متحده به صحن آورده شود آنها از حق وتو استفاده خواهند کرد. سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، به همتایش در ایالات متحده، رکس تیلرسون گفت که مسکو تنها زبانی را خواهد پذیرفت که مربوط به «ابزار سیاسی و دیپلماتیک به منظور رسیدن به راه حل های صلح آمیز برای حل و فضل و رسیدن به توافق» باشد. در جریان تحریم نفت رئیس جمهور ولادیمیر پوتین گفت: «قطع کامل نفت برای کره شمالی به معنی آسیب رساندن به مردم کره شمالی در بیمارستان ها و دیگر شهروندان عادی خواهد بود.»

اولویت های RC مشخص است: «ثبات» در پیونگ یانگ؛ عدم تغییر رژیم؛ عدم تغییری اساسی در صفحه شطرنج ژئوپلیتیک منطقه؛ به وجود نیامدن بحران عظیم مهاجرت. اما اینها باعث نمی شود که چین در فشار آوردن روی پیونگ یانگ به طور کامل شانه خاله کند. دفتر شعبه بانک چین، بانک ساخت و ساز چین و بانک کشاورزی چین در مرز شمال شرقی یانجی، شهروندان کره شمالی را از باز کردن حساب های جدید ممنوع کرده است. حساب های جاری هنوز فریز نشده اند اما سپرده ها و پرداخت ها به حالت تعلیق درآمده است.

برای رسیدن به ریشه موضوع باید بررسی کنیم که هفته گذشته در انجمن اقتصاد شرق ولادی وستک چه اتفاقی افتاد. اتفاقی که تنها در 300 کیلومتری محل آزمایش های موشکی پیونگ یانگ در حال وقوع بود. آنچه بر خلاف لفاظی های دولت ترامپ در جریان است، تقاضای نشست ضروری اعضای 5+1 (کره شمالی، چین، روسیه، ژاپن و کره جنوبی به علاوه آمریکا) از سوی RC در منطقه ای بی طرف است. این درخواست از سوی دیپلمات های روسی تایید شده است. پوتین در ولادی وستک خواستار خروج از هیستری نظامی شد و یک قدم فراتر از تحریم هایی رفت که به ایجاد قبرستان دعوت می کنند. در عوض او پیشنهادهای تجاری را مطرح کرد.

آنچه در ولادی وستک اتفاق افتاده به طور عمده از سوی رسانه های غربی نادیده گرفته شده است. مسکو و سئول موافقت کردند که یک پلت فرم تجاری سه جانبه که به طور عمده شامل پیونگ یانگ باشد ایجاد شود تا در نهایت سرمایه گذاری بین کل شبه جزیره کره و روسیه در شرق دور شکل بگیرد.

نخست وزیر کره جنوبی، مون جائه، در پاسخ به مسکو پیشنهاد کرد که پل همکاری 9 گانه ای شکل بگیرد: «این 9 پل همکاری شامل گاز، راه آهن، راه دریایی شمال، کشتی سازی، ایجاد گروه های کاری، کشاورزی و انواع دیگر همکاری ها خواهد بود.»

مون افزود که «توسعه این منطقه و این همکاری ها به ایجاد رفاه در دو کشور خواهد انجامید و به ایجاد تغییر در کره شمالی کمک می کند و تبدیل به پایه ای برای اجرای توافقنامه های سه جانبه خواهد شد.»

وزیر امور خارجه ژاپن، تارو کونو و وزیر امور خارجه کره جنوبی، کانگ کیونگ وا هر دو بر همکاری استراتژیک با RC تاکید کردند. جغرافیای اقتصادی مکمل جغرافیای سیاسی است. مسکو همچنین ایده ساختن پل هایی مشابه بین کشورش و توکیو را نیز دارد. این امر ژاپن را به طور فیزیکی به اوراسیا پیوند خواهد داد و چرخه تجارت و سرمایه گذاری این کشور را گسترش داده و راه هایی جدید و کمربندهایی نوین را ایجاد خواهد کرد. از جمله دیگر برنامه های جسورانه راه آهن ترانس کره و تراس سیبری خواهد بود.

سئول به سختی به دنبال شبکه ای ریلی است که این کشور را به طور فیزیکی با سرزمین اوراسیا مرتبط کند. این شبکه می تواند کسب وکارهای متنوعی را برای پنجمین اقتصاد بزرگ جهان به خصوص در زمینه صادرات فراهم کند. کره جنوبی به دلیل انزوای بخش شمالی، سرزمین وسیع اوراسیا را از دست داده است و پاسخ برای آنها راه آهن تراس کره خواهد بود.

مسکو برای این مسائل بسیار مشتاق است و پوتین فکری جز این ندارد که به این وسیله آنها می توانند خط گاز روسیه را تا کره بکشانند و خطوط انرژی و سیستم ریلی روسیه تا کره جنوبی و شمالی گسترش پیدا خواهد کرد. اجرای این طرح ها نه تنها از لحاظ اقتصادی برای کشورهای منطقه سودمند خواهد بود بلکه اعتماد و ثبات را در شبه جزیره کره ایجاد خواهد کرد.

استراتژی مسکو به مانند پکن برقراری اتصال است: تنها راه برای ارتباط با پیونگ یانک این است که همکاری های اقتصادی از طریق خطوط راه آهن، خطوط لوله و توسعه بنادر کره شمالی شکل بگیرد. به نظر می رسد که کمیته مرکزی حزب کمونیست کره شمالی با این شیوه موافق باشد اما طبق گفته وزیر امور اقتصاد خارجی کره شمالی، کیم یونگ جائه: «ما با همکاری سه جانبه مخالفت نمی کنیم اما وضعیت فعلی برای این کار مناسب نیست.» این بدان معنی است که برای حزب میز مذاکرات با 5+1 در اولویت قرار دارد.

با این حال نکته مهم این است که سئول و پیونگ یانگ با هم در ولادی وستوک حضور داشتند و با مسکو صحبت کردند. مسلما مسائل کلیدی درباره جنگ کره به پایان نرسیده اما راهکارها توسط پوتین و کره ای ها و بدون حضور آمریکایی ها شکل گرفته است.

در حالی که تحریم ها جریان دارد، استراتژی بزرگ RC واضح است: هدایت ماجرا برای اتصال شبه جزیره کره به اوراسیا. سوال این است که چگونه می توان کره شمالی را برای حضور در این بازی متقاعد کرد.

منبع: راشا اینسایدر/ مترجم: روزبه آرش