فشار اجتماعی محافظه‌کار بودن

نویسنده: دنیس پراگر

دیپلماسی ایرانی: برای آنهایی که با این اصطلاح آشنا نیستند «مارانو» به یهودیان اسپانیا و پرتغال در دوران قرون وسطی اطلاق می شود که مخفیانه یهودی بودند درحالی که در منظر عموم به عنوان کاتولیک زندگی می کردند. این وضع به خصوص در قرن 15 و در دوران بازداشت های اسپانیایی ها برقرار بود. البته که در آمریکای امروز چنین وضعی برقرار نیست کسی به خاطر عقایدش شکنجه نمی شود و کسی در آتش سوزانده نمی شود. اما میلیون ها مارانوی آمریکایی وجود دارد: آمریکایی هایی که دیدگاه هایی محافظه کارانه دارند. این دیدگاه های محافظه کارانه به ویژه در مسایل اجتماعی بروز می کند و عامل اصلی رای دادن به رئیس جمهور ترامپ بود.

میلیون ها آمریکایی محافظه کار یا طرفدار دیدگاه های ترامپ به صورت منطقی به خاطر ترس طرد شدن از سوی همسالان خود، تحقیر عمومی و شهرت تخریب شده، خانواده های نابود شده و از دست دادن شغل و ناتوانی از کار در زمینه های مختلف عقاید خود را مخفی می کنند. در این شرایط آنها تصمیم گرفته اند که اعلان بیرونی محافظه کار بودن یا طرفداری از ترامپ ارزش فشارهای بعد از آن را ندارد. از منظر فشارهای این چنینی هیچ دوره ای در تاریخ آمریکا قابل قیاس با این روزها نیست. چه مبحث همجنس گرایان در دهه 1960 و 1970 و چه اعلام عمومی عضویت در حزب کمونیست در دهه 1950، در هیچ کدام از این دوره ها، فشار اجتماعی، کاری و خانوادگی قابل قیاس با دوره فعلی نیست.

آرزو دارم که می توانستم تمام ایمیل هایی که به من از سوی نوازندگان حرفه ای که در ارکسترهای بزرگ آمریکا فعالیت می کنند نوشته شده است را اینجا به اشتراک می گذاشتم. آنها برای من از تلاش های اعضای دست چپی ارکستر سمفونیک سانتامونیکا و مقامات شهر سانتامونیکا برای جلوگیری از اجرای من در تالار کنسرت والت دیزنی در سه هفته پیش نوشته اند. این مقامات حتی سعی کردند که دیگر اعضای کنسرت را مجبور کنند که از اجرا در کنار من دست بردارند. مردم برای من نوشتند، من را تشویق کردند تا بگویم که ما چقدر مجبوریم تا دیدگاه های محافظه کارانه خود را پنهان کنیم. اینکه در واقع به مانند مارانوها زندگی می کنیم.

ویالونیست یکی از ارکسترهای معتبر کشور هفته گذشته درباره اینکه چقدر باید درباره دیدگاه های محافظه کارانه اش سکوت کند برایم نوشت. او نمی تواند درباره دیدگاه هایش در محل کارش حرف بزند چرا که این دیدگاه ها باعث می شود از ارکستری که سال هاست در آن فعالیت می کند اخراج شود. یک موسیقیدان حرفه ای میانسال به من گفت که چقدر تلاش دارد دیدگاه هایش را مخفی کند و اینکه دوست ندارد مدام در برابر دیگران هواداری اش از ترامپ را انکار کند. او نمی خواهد مانند فردی رفتار کند که انگار اعتقاداتش بیمار است. یک نفر دیگر برای من نوشته است: «من از 17 سالگی موسیقیدانی حرفه ای هستم. می خواستم بدانید که من هم شغلم را به خاطر دیدگاه هایم از دست داده ام. انتخاب من در واقع باعث شد که کارم را از دست بدهم و دیگر نمی خواهم چنین سوءتفاهماتی را تجربه کنم.» در واقع من خوش شانس هستم که در رادیو برنامه دارم و ستون نویس روزنامه ها هستم و می توانم عقایدم را راحت تر بیان کنم.

البته این مساله فقط به دنیای موسیقی ختم نمی شود. آمریکایی های مارانویی در همه حرفه ها حضور دارند. ما افراد زیادی را می شناسیم که مشاغل خود را به خاطر گفتن «چیزی اشتباه» یا حمایت از «نامزدی  اشتباه» از دست داده اند. ما در مورد کسانی شنیده ایم که به خاطر عقاید محافظه کارانه خود حتی از لحاظ فیزیکی مورد حمله قرار گرفته اند و از صحبت کردن آنها در محیط های عمومی و در دانشگاه ها جلوگیری شده است.

اما ما در مورد میلیون ها نفری که از ترس ترجیح می دهند در این زمینه صحبت نکنند، در محل کار یا در محافل مختلف خاموش می مانند یا ترجیح می دهند که عقاید خود را شفاهی بیان نکنند چیزی نمی دانیم. این آمریکایی ها در ترس و فشار زندگی می کنند در حالی که در بسیاری موارد عقاید آنها در چارچوب قانون کاملا پذیرفتنی است. اما اگر آنها سخنی بگویند با عواقبی شدید مواجه خواهند شد. آنها ممکن است شغل خود را از دست بدهند یا ارتقای شغلی آنها به خطر بیفتد و حتی این امکان وجود دارد که بچه هایشان دیگر با آنها صحبت نکنند.

این کاملا کشوری جدید است. اگر سال ها پیش کسی می گفت که در آمریکا (کشوری که بیشتر از همه به خاطر آزادی در سخنرانی اش معروف است) گروهی مارانو خطاب خواهند شد هیچ کس باور نمی کرد. درحالی که تقریبا نیمی از جمعیت به رئیس جمهور فعلی رای داده اند اما حالا باید او را شارلاتان بدانند. این عدم تحمل و نفرت دست چپی تقریبا در تمام آمریکا برقرار است انگار که بیزاری جستن از ترامپ باعث می شود افراد تبدیل به قدیس شوند.

منبع: دیلی سیگنال/ مترجم: روزبه آرش

انتشار اولیه: یکشنبه 26 شهریور 1396 / انتشار مجدد: دوشنبه 10 مهر 1396