مصائب بردگان جنسی الشباب

وقتی سلما علی سال پیش تحقیق در مورد ناپدید شدن دو برادر کوچکترش را شروع کرد حقیقت تلخی را کشف کرد. نه تنها مردان جوان کنیایی که تحت تاثیر مذهب گرایی افراطی قرار گرفته بودند برای پیوستن به گروه اسلامگرای الشباب به کشور همسایه یعنی سومالی می روند بلکه زنان توسط این گروه ربوده و قاچاق شده و به عنوان برده جنسی مورد سوءاستفاده قرار می گیرند.
سلما می بایست تحقیقات برای جمع آوری اطلاعات در مورد برادرانش را پنهانی و بی سروصدا انجام می داد چون هرگونه اشاره ای به ارتباط با الشباب، از گروه های مرتبط با القاعده، سوءظن شدید نیروهای امنیتی کنیا را بر می انگیزد.
به این خاطر او با سایر زنان در مومباسا و مناطق اطراف بطور مخفیانه دور هم جمع شده و اطلاعات خود را رد و بدل می کردند و در مورد اقوام و اعضای خانواده خود که ناپدید شده بودند اطلاعات جمع می کردند.
سلما می گوید:"ما متوجه شدیم خانواده های زیادی مثل ما هستند."
ولی سلما درعین حال موضوع کاملا متفاوتی را کشف کرد، ماجرای زنانی که برخلاف میلشان به سومالی برده می شوند.
این زنان، هم پیر و هم جوان، هم مسلمان و هم مسیحی و اهل مومباسا و مناطق اطراف و سایر مناطق ساحلی کنیا هستند. معمولا به آنها وعده کار با درآمدی خوب در شهرهای دیگر یا خارج از کشور داده می شود و بعد آنها را می ربایند.
سلما سپتامبر گذشته به عنوان یک مددکار آموزش خود را به پایان رساند و برای زنانی که از اسارت الشباب بازمی گردند مخفیانه یک گروه حمایتی و مددکاری تشکیل داد. خبر آن به سرعت پخش شد و زنان بیشتری برای دریافت کمک به گروه او پیوستند.
سلما می گوید برخی از آنها با بچه، برخی با بیماری ایدز و برخی به خاطر مصائبی که تحمل کرده اند با بیماری روحی روانی باز می گردند. همه آنها می ترسند در مورد این تجربه علنا صحبت کنند چون ممکن است با هواداران الشباب اشتباه گرفته شوند.
در اطاق تاریکی با پرده های کشیده با گروهی از این زنان خارق العاده ملاقات کردم که داستان هایی دارند که هیچ گاه بیان نشده اند.
یکی از زنان که هنگام بازگویی مصائبش از شدت ناراحتی سرش را تکان می دهد می گوید: "مردها می آمدند و با من رابطه جنسی برقرار می کردند. نمی دانم چند نفر. در آن سه سال همه مردها می آمدند تا با من هم بستر شوند."
زن دیگری می گوید: "آنها هر شب برای هر زن دو تا سه مرد می آوردند و ما مرتب مورد تجاوز قرار می گرفتیم."
به نظر می رسد که برخی از زنان مجبور می شدند تا با پیکارجویان الشباب ازدواج کنند و برخی دیگر را مثل برده های جنسی در روسپی خانه ها نگاه می داشتند.
الشباب برای بنای یک حکومت ناب اسلامی در سومالی می جنگد و در خاک کشورهای همسایه نیز حملاتی انجام داده است. در مقابل این کشورها در چارچوب نیروی مسلح اتحادیه آفریقا برای مبارزه با الشباب نیرو اعزام کرده اند.
کنیا طعم ضد حمله های الشباب را چشیده و ارتش این کشور در جنگل های انبوه بونی در نوار مرزی دو کشور با پیکارجویان این گروه در حال نبرد است.
هنگام پرواز بر فراز این جنگل می توان دید که راهی آن را مثل یک خط بریده است. این همان مسیری است که ظاهرا الشباب برای حمل و نقل از آن استفاده می کند. بی بی سی با بیش از ۲۰ تن از این زنان صحبت کرده و همه آنها می گویند قبل از انتقال به اردوگاه های سومالی در یک جنگل انبوه نگهداری می شدند. به احتمال زیاد همین جنگل بوده است.
یکی از اعضای گروه مددکاری سلما به نام فیت (ایمان) اخیرا از اسارت گریخته است.
هنگامی که ۱۶ ساله بود یک زوج مسن شغلی در مالیندی، نقطه ای شمالی تر در نواحی ساحل کنیا، به او پیشنهاد کردند. او که به شدت محتاج کار بود، فردای همان روز همراه با ۱۴ مسافر دیگر با اتوبوس عازم سفر شد. در مسیر راه به آنها آب مسموم نوشاندند.
فیت می گوید: «وقتی به هوش آمدیم دو مرد داخل اتاق بودند. آنها به ما با شال های سیاه کلفت چشمبند زدند و داخل همان اطاق به ما تجاوز کردند.»
یک بار دیگر به آنها دارو خوراندند. وقتی که فیت برای بار دوم به هوش آمد او در یک نقطه روبیده شده در یک جنگل تاریک بود و به او گفته شد اگر بخواهد فرار کند او را خواهند کشت. او که به شدت ترسیده بود سه سال آینده را با پختن نان برای گروهی از مردان اهل سومالی سپری کرد که به گفته او "ریش های خیلی خیلی بلندی داشتند."
در نتیجه تجاوزها او باردار شد و مجبور شد تنهایی فرزندش را در جنگل به دنیا بیاورد.
او می گوید:"مادر بزرگم یک قابله سنتی بود به این خاطر من کمی شناخت داشتم. تمام کارهایی که من در آن جنگل می کردم تنهایی بود در نتیجه باید این بچه را هم به تنهایی می زاییدم."
فیت با دخترش بالاخره توانست با کمک یک دکتر که در جنگل دنبال ریشه گیاهان می گشت و راه فرار را به او نشان داد از آنجا بگریزد.
فرزند او که در جنگل برهنه بزرگ شده اکنون به سختی می تواند با زندگی شهری خو بگیرد و شب ها فقط بیرون از خانه در بازوان مادرش به خواب می رود.
فیت می گوید:"او طوری عادت کرده که گویا ما در جنگل حیوان بودیم."
تعدادی از زنان که بی بی سی با آنها صحبت کرده در دوران اسارت باردار شده و زایمان کرده اند.
سارا همسر یک پیکارجوی سابق گروه الشباب می گوید این موضوع تصادفی نیست. یک برنامه سازمان یافته برای تولید و پرورش نسل بعدی پیکارجویان وجود دارد چون جذب افراد جدید برای زندگی در اردوگاه های سومالی کار ساده ای نیست و کودکان را می توان به سادگی شستشوی مغزی داد.
سارا می افزاید: "در اردوگاه ما زنانی بودند که آنها را می فرستادند تا بیایند و زنان دیگر را جذب کنند. الشباب می خواهد بر تعداد خود بیفزاید و به همین خاطر زنان را می خواهند تا برایشان بچه بیاورند."
او می گوید اکثر ۳۰۰ زنی که در اردوگاه او زندگی می کردند کنیایی بودند.
سلما در عین حال به کسانی که اعضای خانواده خود را از دست داده اند کمک می کند، از جمله الیزابت که دو سال پیش خواهرش که فکر می کرد برای کار به عربستان سعودی می رود ناپدید شده است.
یک ماه بعد او تلفن زد.
الیزابت می گوید:"به ما گفت در محل بد و خطرناکی در سومالی و در یک اردوگاه الشباب است." خط تلفن قطع شد و از آن به بعد الیزابت از خواهرش هیچ خبری ندارد.
دولت کنیا می پذیرد که در این زمینه یک مشکل وجود دارد ولی به گفته اونس آچوکی نماینده دولت در مومباسا ارزیابی از ابعاد این مشکل دشوار است چون این زنان خود را معرفی نمی کنند.
در حالیکه برای آن عده از پیکارجویانی که از سومالی بازگردند یک برنامه عفو وجود دارد و تعدادی از آنها دوره های اصلاح و بازپروری را طی کرده اند. از مفقود شدن ناگهانی و یا به قتل رسیدن تعدادی از این افراد نیز گزارش هایی منتشر شده است.
ثریا هرسی از نهادی به نام خواهران بدون مرز، شبکه ای از نهادهای کنیایی که برای مقابله با مذهب گرایی افراطی در نواحی ساحلی کنیا فعالیت می کند می گوید: "مردم از حکومت می ترسند. در نتیجه به آنهایی که داوطلبانه و یا به اجبار به آنجا رفته اند به هر دو به چشم گناهکار نگاه می کنند."
در این گزارش اسامی تمامی زنان به خاطر امنیت آنها تغییر داده شده است.
شارلوت اتوود/ خبرنگار بی بی سی در مومباسا