آزمایش‌های موشکی حق ایران است

دیپلماسی ایرانی: برای ششمین سال است که دیپلماسی ایرانی یادداشت های سرکیس نعوم را که در پی دیدارش با مقام های فعلی و سابق امریکایی نوشته است، منتشر می کند. امسال نیز بر اساس همان رویه دیپلماسی ایرانی تلاش دارد این یادداشت ها را ترجمه و منتشر کند. با این تفاوت که از لحاظ زمانی تلاش می شود نزدیک تر به زمان انتشار آن در روزنامه مرجع یعنی روزنامه النهار باشد و کاربردی ترین آنها در این جا انتخاب و منتشر شود. اهمیت این یادداشت ها در این است که به روز هستند و مطابق با تحولات جاری در منطقه تهیه شده اند و در آنها نکاتی مشاهده می شود که برای خوانندگان می تواند جذاب باشند. در این جا قسمت چهل و دوم آن را می خوانید:

در ابتدای دیدارم با یکی از بارزترین ایرانی های مقیم نیویورک درباره روابط ترکیه و ایران صحبت کردیم، گفتم که تهران قطر و عربستان سعودی و کشورهای دیگر را مسئول ایجاد داعش و حمایت از آن می داند. اشاره کردم که نقش ترکیه در این میان در مورد سوریه و عراق تاثیری بر روابط خوب دو کشور نگذاشته است. جواب داد: «ترکیه همسایه ماست. در مورد سوریه اختلافاتی با آن داریم. ترکیه از کنار رفتن بشار اسد از قدرت و شاید حتی رفتن او از سوریه صحبت می کند و ما مخالف این مواضع هستیم. اما به استثنای این اختلاف، با ترکیه همکاری داریم و در بسیاری از قضایا با یکدیگر هم نظریم. برای همین دشمنی ای میان ما نیست.»

پرسیدم: نظرت درباره روابط ایران و روسیه چیست؟ جواب داد: «ما و روسیه هم با همسایه ایم. مصالح مشترکی داریم و مواضع ما در قضیه سوریه به هم نزدیک است. اما در مورد قضایای دیگر با یکدیگر اختلاف نظر داریم.»

نظر دادم: «اطلاعات موثقی دارم که قابل نفی نیستند که می گوید ایران توانست چهار سال به اسد کمک کند که مقاومت کند و مستقر شود. اما تابستان سال گذشته به این باور رسید که فروپاشی او و حکومتش بر خلاف انتظار امری قابل انتظار شده است، برای همین موافقت کرد که ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه وارد عمل شود و ورود نظامی به سوریه داشته باشد تا جلوی فروپاشی او را بگیرد، و همین هم شد. در عین حال اطلاعات بسیاری وجود دارد که نشان می داد که ایران در عمق وجود خود چندان برای دخالت روسیه در سوریه با وجود نیازی که به آن داشت سینه چاک نمی کرد برای این که باعث می شد شریکی برای تهران در سوریه شود در حالی که تا قبل از این دخالت حرف اول و آخر را در سوریه می زد.» جواب داد: «در این شکی نیست. اما تصور کن سقوط اسد یا فروپاشی حکومت او چه سودی داشت. از این اتفاق سوریه و منطقه و جهان چه سودی می بردند. فروپاشی آن به معنای کشته شدن 200 یا 300 هزار نفر جدید می شد و سوریه تجزیه می شد و خشونت بیشتر از حالا گسترش می یافت، و این نه به سود منطقه و نه جهان و نه اروپا و نه ماست. تصور کن مثلا دوباره موجی از هزاران پناهنده به ترکیه آغاز شود، در حالی که اکنون تعداد آنها در منطقه و حتی اروپا به میلیون ها نفر رسیده است. این اتفاق در آخر به کجا می رسید؟ می دانی آن چه الآن از خشونتی که در بلژیک و فرانسه و آلمان و غیره می رود، می تواند در جاهای دیگر هم رخ دهد. این خشونت می تواند بارها و بارها مضاعف شود.»

بعد از آن وارد بحث روابط یا همان عدم روابط ایران و امریکا شدیم، گفتم: «مجموعه 1+5 (از جمله امریکا) و ایران به توافق هسته ای معروف رسیدند. باید از آن مراقبت شود و به طور کامل منطبق شود تا کسی از آن آسیب نبیند یا دوباره مشکلات تازه ای برای دو طرف به وجود نیاید. الآن منطقه از سوریه و عراق تا یمن و لیبی شعله ور شده است. و ممکن است دامنه آتش آن به کشورهای دیگر از جمله لبنان هم برسد. در همین چارچوب اسلام گرایان تندروی تروریستی وجود دارند که شما نام آنها را تکفیری ها می گذارید. آیا فکر نمی کنی که ضرورت دارد مذاکره با امریکا بر سر قضایای مورد اختلاف و ملتهب در کشور آغاز شود، به خصوص که در حال حاضر شما و امریکا در دو طرف نقیض یکدیگر در این قضیه هستید؟»

جواب داد: «قطعا ما بر سر تمامی این امور بحث می کنیم و آنها را به دقت پیگیری می کنیم. توافق هسته ای امضا شد و به مرحله اجرا درآمد. تحریم های اجرایی یا تحریم هایی که رئیس جمهوری امریکا به عنوان رئیس اجرایی، اعمال کرده بود، لغو شدند. فقط تحریم های کنگره باقی ماند. البته ما پیامی از شورای امنیت دریافت کردیم که می گفت ما با آزمایش موشکی بالستیک خود توافقنامه را نقض کردیم. جواب دادیم که شورای امنیت یا توافق هسته ای می گوید calls upon IRAN ایران را از انجام چنین آزمایش هایی منع نمی کند. در عین حالی که هیچ موضعی هم در برابر آن نگرفته ست. در حالی که ایران الآن هر چه به آن تعهد داده بود را انجام داده است. این حق ماست که سامانه های نظامی خود را تقویت کنیم و به فکر تقویت وضعیتمان باشیم. ما کشور منطقه ای مهمی هستیم که در گذشته عراق صدام حسین به ما حمله کرد و تلاش کرد که خوزستان را از ایران جدا کند. در این کار عربستان و اکثر کشورهای عربی حوزه خلیج فارس از او حمایت می کردند. ما نیاز به حمایت از خود و حکومت اسلامی مان داریم، ما باید از تمامیت ارضی و سلامت کشورمان محافظت کنیم. موشک هایی که بهانه آن را دائما می گیرند و ادعا می کنند که قابلیت حمل کلاهک هسته ای دارند، چنین کلاهکی را حمل نمی کنند، آن چه در این زمینه می گویند صحیح نیست. همه آن چه ما می خواهیم محافظت از خود ماست.»

ادامه داد...

تحریریه دیپلماسی ایرانی/ 11