چگونه آمریکا از برنامه موشکی ایران سوءاستفاده می‌کند؟

چه پیش از حصول توافق هسته ای و چه پس از آن، همواره غربی ها و به ویژه آمریکایی ها، با تهدیدآمیز جلوه دادن برنامه موشکی ایران، سعی در ادراک تهدید از سوی کشورهای حاشیه خلیج فارس نسبت به برنامه موشکی ایران داشته اند. در همین زمینه، پایگاه آمریکایی «نشنال اینترست» در مطلبی مدعی شده که برنامه موشکی ایران، صرفا تهدیدی برای ایالات متحده نیست، بلکه تهدیدی است که متحدان آمریکا در خلیج فارس را نیز هدف قرار داده است.

به گزارش «تابناک»، در این مطلب آمده است: «همکاری دفاع موشکی همچنان یکی از مهم ترین جنبه های روابط چندجانبه بین ایالات متحده و متحدانش در خلیج فارس باقی مانده است. صنایع دفاعی ایالات متحده به صورت گسترده ای از این روابط چندجانبه با مخارج نظامی کشورهای شورای همکاری خلیج فارس ـ که معمولا بالا ترین مخارج نظامی در جهان را از آن خود کرده اند ـ بهره مند می شوند. به علت تغییر رهبران سیاسی، نگرانی بودجه ای و آموزش نظامی، کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس تا حدودی سعی می کنند خود را از این وابستگی دور کنند. با این حال، دفاع از خود همواره به عنوان یک اصل نگران کننده برای این کشور ها باقی مانده که این مسأله روابط آن ها با صنایع دفاعی آمریکا را تضمین می کند».

نشنال اینترست می افزاید با روند رو به رشد «تهدید موشکی ایران»، منافع تجاری و استراتژیک آمریکا ایجاب می کرد که کشورهای حاشیه خلیج فارس را برای خرید و نصب سیستم پاتریوت (Patriot) به عنوان یک سیستم دفاع هوایی موشکی هدایت شونده که توانایی مقابله با موشک های بالستیک تاکتیکی، موشک های کروز و هواپیماهای پیشرفته را در تمامی شرایط آب و هوایی و در هر ارتفاعی داراست، ترغیب کند و تا به امروز نیز ایالات متحده پیشرفته ترین سیستم های دفاع موشکی خود را به آن ها فروخته است.

این نشریه مدعی شده، ایران همچنان با موشک های بالستیک و کروز خود، تهدید عمده ای برای کشورهای حوزه خلیج فارس است. مدت زمان متوسط برای رسیدن یک موشک ایرانی به شبه جزیره عربستان حدود ۸ دقیقه است. در آینده زرادخانه و تکنولوژی موشکی ایران، دیگر برای جلوگیری از تهاجم دشمن نیست، بلکه وارد فاز تهاجمی خواهد شد. این حقیقت بدین معناست که سیستم دفاع موشکی شورای همکاری خلیج فارس باید قابلیت پاسخ سریع را داشته باشد.

هم اکنون دولت های شورای همکاری خلیج فارس هر یک راه حلی برای سیستم دفاع موشکی خودشان دارند؛ به طور مثال، بحرین در حال حاضر، سیستم دفاع موشکی پاتریوت PAC-۳- آمریکا را به کار گرفته و از یک محافظت چندملیتی و به طور غالب از ناوگان پنجم دریایی آمریکا برخوردار است. کویت نیز از پاتریوت PAC-۳- و همچنین ام آی ام-۲۳ هاوک (MIM-۲۳ HAWK) و اسکای گارد (Skyguard) اروپایی بهره می برد. علاوه بر این، کویت حمایت قابل توجهی از نیروهای آمریکایی و عمدتا از فرماندهی مرکزی ارتش آمریکا در خاورمیانه دریافت می کند.

قطر نیز در حال حاضر سیستم پاتریوت را راه اندازی کرده است، درخواست سیستم دفاع موشکی تاد (THAAD) را داده و میزبان فرماندهی مرکزی نیروی هوایی آمریکاست. قابلیت های دفاع موشکی عربستان سعودی نیز در درون سامانه دفاعی «سپر صلح» سازماندهی شده که تلاش دارد یک شبکه مرکزی را برای توانمندسازی شبکه منسجم دفاع ملی ایجاد کند.

سیستم دفاعی اصلی به کار گرفته شده توسط عربستان سعودی، مدل های پاترویت PAC-۲ و PAC-۳، اسکای گارد و هاوک با حمایت قابل توجهی از آمریکا و دیگر متحدان غربی است.

همچنین امارات متحده عربی سیستم های پاتریوت PAC-۳-، تاد، کروتال (Crotale) فرانسه، راپیر (Rapier) انگلیس و پانتسیر (Pantsyr) ساخت روسیه را به کار گرفته است.

هنوز هم مسائل واقعی همچون توسعه یک شبکه دفاع موشکی یکپارچه و قوی در سراسر منطقه مربوط به شورای همکاری خلیج فارس باقی مانده و فقدان یک سیاست جمعی و یکپارچه برای مقابله با تهدیدات همچنان وجود دارد.

دولت اوباما یک سپر دفاع موشکی را برای اعضای شورای همکاری خلیج فارس به عنوان یک هدف سیاسی عمده ساخته است. اعضای شورای همکاری خلیج فارس در یک تنگنای دشوار گرفتار هستند. شش کشور عضو این شورا، نه می توانند یک سیستم دفاع موشکی مستقل و یکپارچه مربوط به خود را داشته باشند و نه می توانند وابستگی خود به سیستم های دفاع موشکی آمریکا را از بین ببرند.

مسأله کلیدی و مهم به پشتیبانی آموزشی و فنی برای این کشور ها و سیستم دفاع موشکی آن ها مربوط می شود. تاکنون دولت آمریکا و تولیدکنندگان تجهیزات و شرکت های تسلیحاتی ایالات متحده، سیستم های دفاع موشکی را مستقل و بدون انتقال اطلاعات به این کشور ها راه اندازی کرده اند و به همین دلیل، همواره این کشور ها به آمریکا وابسته بوده و نمی توانند یک سیستم دفاعی مستقل را راه اندازی کنند.

در نهایت، در سالیان اخیر مسأله ای که ایجاد یک سیستم دفاع موشکی یکپارچه توسط اعضای شورای همکاری خلیج فارس را تحت تأثیر قرار داده است، اختلافات سیاسی میان وزارت دفاع و وزارت خارجه ایالات متحده بوده که به صورت فزاینده ای روابط آمریکا و این کشور ها را از خود متأثر کرده است. این آشفتگی همکاری های نظامی و فروش های دفاعی به منطقه را تهدید کرده و تحت تأثیر قرار داده است و با چشم انداز و نگاه وزارت خارجه به تعامل با شورای همکاری خلیج فارس موانعی برای همکاری های آینده وجود دارد. به همین دلیل، امکان هرگونه سپر دفاع موشکی یکپارچه منطقه ای از سوی اعضای شورای همکاری خلیج فارس حداقل در کوتاه مدت بعید به نظر می رسد.

به وضوح، وقتی کشورهای عرب حوزه خلیج فارس با تهدیدات موشکی ایران مواجه می شوند، ایالات متحده یک متحد کلیدی برای آن هاست. در ادامه، این دولت ها تا زمانی که تهدید موشکی ایران مهم باشد، خریداران سیستم های دفاع موشکی امریکا خواهند بود.