عملکرد شرم آور آمریکا در مورد پناهندگان سوری

دیپلماسی ایرانی: با وجود گسترش تعارض سوریه در ورای مرزهای این کشور، استفاده از گزینه نظامی از سوی آمریکا برای حل مشکلات نظامی و سیاسی این بحران اشتباه است. اینکه اوباما بی میل به درگیری در مداخله بشردوستانه در مقیاس وسیع است، مایه مسرت است. اما عدم مداخله گسترده در اقدام بشردوستانه قابل قبول نیست. قائل شدن به تفاوت میان این دو مهم است.

در بیشتر سال های دوره 75 ساله گذشته، آمریکا مامن انسان دوستی بوده است. آمریکا بیشترین کمک های خارجی را تامین کرده و بیشترین تعداد مهاجران را در خاک خود پذیرفته است. برای چندین دهه، آمریکا حدود 50 درصد از کل مردم مهاجر را در خود جای داده بود. اما این آمار هم اکنون دیگر صادق نیست. کمک های آمریکا در بحران سوریه با اتحادیه اروپا هماهنگ است و هیچ یک آن طور که باید در این زمینه فعالیت نمی کنند.

عملکرد آمریکا در مورد پناهندگان سوری مایه شرمساری است. آمریکا متعهد شده که ده هزار پناهنده سوری را بپذیرد، اما سال گذشته تنها دو هزار و 192 نفر را قبول کرد و در تلاش است تا بتواند تعداد بیشتری از آورگان را پذیرا باشد. این در حالی است که به لطف دوری از بحران، آمریکا می تواند به طور انتخابی آورگان سوری را بپذیرد. در این میان، کانادا با جمعیتی تقریبا یک دهم آمریکا تا کنون 25هزار سوری را در خاک خود سکونت داده است. آلمان با صدها هزار آواره سوری مواجه است که به دنبال پناهندگی هستند و متعهد شده است که بیش از 40 هزار نفر را در خاک خود اسکان دهد.

ثروتمندترین کشورهای جهان در مقابل ضعیف ترین و فقیرترین کشورها شرمسار شده اند. هم اکنون بیش از یک میلیون نفر یعنی نزدیک به یک چهارم جمعیت کشور برای مهاجرت به لبنان ثبت نام کرده اند. برای مهاجرت به اردن 650 هزار نفر و برای مهاجرت به ترکیه نزدیک به 3 میلیون نفر ثبت نام کرده اند.

به علاوه، آمریکا به طور سنتی نقش رهبری را برای تنظیم دستور کار اقدام بشردوستانه به دست می گرفت و با کنترل سایر کشورها آنها را مجبور به اعطای کمک های بشردوستانه، پذیرش مهاجران و فراهم آوردن نیروهای عملیات حافظ صلح می کرد. دولت آمریکا هم اکنون در بعضی از این زمینه ها فعال است اما این اقدامات با مقیاس وسیع تلفات و خسارت های بحران سوریه متناسب نیست.

سوریه از هر لحاظ یک تراژدی تمام عیار است. حدود 400هزار نفر تا کنون کشته و 6.5 میلیون نفر در مرزهای سوریه آواره شده اند.  نزدیک به 5میلیون نفر نیز از کشور خود گریخته اند. برخی همین موضوع را دلیلی بر لزوم اعزم نیروی بیشتر، بمباران گسترده ترو استقرار منطقه پرواز ممنوع در کشور می دانند. اما این پیشنهاد بر پایه مفروض وجود شریک منطقه ای برای همکاری نظامی و وجود یک گزینه نظامی قابل حصول مشروع و مقبول از دید همه سوری ها است. بدون این پیش شرط ها، مداخله نظامی خارجی تبدیل به آشوب و اشغال گری استعماری می شود.

آنچه واشنگتن می تواند انجام دهد، پاسخ گویی به بحران سوریه با پاره ای از تلاش های بشردوستانه متناسب با تراژدی موجود در سوریه است. اوباما باید افکار عمومی آمریکا را از سطح آسیب ها و تلفات غیرنظامیان سوری مطلع کند. سنت های دیرین ارزشمند آمریکایی را به آنها یادآوری کند. اوباما باید از کنگره بخواهد که در تامین کمک های بیشتر، پذیرش مهاجران بیشتر و رهبری حرکت بین المللی حمایت بیشتری از آن داشته باشد.

اوباما باید جورج دبلیو بوش و بیل کلینتون را سفیران ویژه کشور برای اقدام بشردوستانه در سوریه قرار دهد.

دونالد ترامپ از اوباما انتقاد خواهد کرد و جمهوری خواهان نیز موضوع تروریسم و خطر آن را مطرح می کنند. اما آنها اشتباه می کنند و اوباما باید این کار را بکند. آمریکایی ها همواره نگران پذیرش پناهندگان بوده اند همان طور که در گذشته اکثرا مخالف پذیرش آلمانی های یهودی در دهه 1930 و حتی بعد از جنگ جهانی دوم بودند در حالی که شاهد وقوع هلوکاست بودند. 55درصد مردم مخالف پذیرش مجارستانی ها پس از تجاوز شوروی در 1956 بودند. اما رهبران آمریکا بر موضع خود پافشاری کردند و همه این اقشار مورد پذیرش قرار گرفته و در جامعه آمریکا مستحیل شده و به جزء بی بدیلی از آن تبدیل شدند.

قرار نیست اوباما در دوره بعدی انتخابات شرکت کند و از طرفی در حوزه های دیگر نشان داده که به اندازه کافی شجاع است. پس چرا نباید این شجاعت را در این زمینه هم نشان دهد؟

منبع: واشنگتن پست / ترجمه: تحریریه دیپلماسی ایرانی / 25