اطلاع شریعتمداری از بسته نشدن پرونده PMD

حسین شریعتمداری در یادداشت روز کیهان نوشت:

1- شنبه همین هفته - 94/9/14 - طی یادداشتی در کیهان با عنوان «امتیاز نقد و حلوای نسیه» به گزارش نهایی آژانس بین المللی انرژی اتمی درباره مسائل مربوط به فعالیت هسته ای گذشته و حال کشورمان پرداخته و آورده بودیم «آژانس در این گزارش، بی آن که هیچ سند و نشانه ای ارائه کند، نظر بارها اعلام شده و اثبات شده جمهوری اسلامی ایران را نفی کرده و آورده است ایران تا سال 2009 درگیر یک سلسله فعالیت های مربوط به ساخت سلاح هسته ای بوده است. این در حالی است که جمهوری اسلامی ایران طی 12 سال گذشته با قاطعیت هر گونه انحراف در فعالیت هسته ای خود از حالت صلح آمیز  به تولید سلاح -DIVERSION - را رد کرده است و بازرسان آژانس علی رغم  بازرسی های گسترده و همه جانبه کمترین نشانه ای از این انحراف ادعایی به دست نیاورده اند. گزارش اخیر آژانس دقایقی بعد از انتشار با استقبال گسترده رسانه ها و مقامات آمریکایی و اروپایی و نیز رژیم صهیونیستی روبرو شد که این گزارش را تاییدی بر ادعاهای پیشین خود علیه برنامه هسته ای کشورمان دانسته و ایران را به «دروغ گویی»! و «فریب کاری چند ساله»! متهم کردند!».
از برخی مسئولان محترم کشورمان نیز گلایه کرده بودیم  چرا، گزارش آژانس را که علاوه بر سنگ اندازی جدید در برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران، حیثیت ملی و دینی ایران و ایرانیان را به باد اتهام گرفته است، در نهایت مثبت ارزیابی کرده اید؟!

استدلال دوستانمان این بود که براساس توافق قبلی قرار بود گزارش نهایی آژانس «خاکستری» باشد و شورای حکام در قطعنامه پایانی خود ادعای «ابعاد نظامی احتمالی PMD » را خاتمه یافته اعلام کند و پرسش ما در یادداشت مورد اشاره این که؛ اگر «توافق» یاد شده «کتبی» بوده است، در کجای برجام به آن اشاره شده و چنانچه توافق مورد نظر «شفاهی» بوده است، چگونه می توان «قول شفاهی» حریفی را پذیرفت که بارها نشان داده است به تعهدات «کتبی» خود نیز پایبند نبوده و نیست؟!

خوشبختانه مسئولان محترم با قاطعیت اعلام می کردند که اگر در قطعنامه شورای حکام پرونده «ابعاد نظامی احتمالی» بسته نشود، اجرای برجام را متوقف خواهیم کرد.
و اما، آنچه در یادداشت روز شنبه کیهان آمده و با توجه به عهدشکنی ها و حیله گری های نهادینه شده در ماهیت آمریکا، قابل پیش بینی بود، اتفاق افتاد. بخوانید!

2- یک خبر موثق حکایت از آن دارد شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی پیش نویس قطعنامه نهایی خود را تهیه کرده و در اختیار وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران قرار داده است. در این پیش نویس برخلاف آنچه ادعا شده و مسئولان محترم کشورمان نیز با عنوان «قول و قرار قبلی»! از آن یاد می کردند، کمترین اشاره ای به بسته شدن پرونده PMD  نشده است! به بیان دیگر، این پرونده برای همیشه باز خواهد بود و  از آنجا که انجام بسیاری از تعهدات 5+1 مشروط و موکول به قطعنامه شورای حکام بوده است، حریف می تواند از انجام تعهداتی که در برجام پذیرفته بود، خودداری کند!

3- گفتنی است که مطابق مفاد NPT و پادمان مربوطه و نیز برپایه اساسنامه آژانس، ادعاها و نظرات آژانس درباره تخلفات کشورهای عضو NPT باید مستند به «شواهد» و «یافته»های فنی و حقوقی بازرسان باشد و هرگونه ادعا نسبت به قصور -FAILURE - و یا تقصیر -BREACH-  در فعالیت هسته ای یک کشور عضو، مادام که با «شواهد» و «یافته »های فنی و حقوقی همراه نباشد، از نظر آژانس در گزارش های خود و از نگاه شورای حکام در قطعنامه هایی که صادر می کند، فاقد وجاهت قانونی و غیرقابل استناد تلقی می شود.

آژانس در گزارش اخیر خود که مورد استناد شورای حکام قرار گرفته است کمترین نشانه و یا سندی حاکی از تلاش جمهوری اسلامی ایران برای تولید سلاح هسته ای ارائه نکرده است بنابراین قطعنامه نهایی شورای حکام نه فقط با قول و قرار قبلی! مغایرت دارد بلکه از کمترین وجاهت قانونی هم برخوردار نیست، ضمن آن که زمینه کشدار شدن چالش هسته ای و سنگ اندازی های بیشتر و فراتر از 12 سال گذشته در مسیر هسته ای کشورمان را نیز فراهم می آورد.

4- اگرچه آژانس طی 12 سال گذشته بارها نشان داده است که تحت سلطه آمریکاست و به قول رهبر معظم انقلاب نمی تواند قابل اعتماد باشد، ولی معمولا در گزارش های غیرفنی و غیرحقوقی خود برای حفظ ظاهر و پنهان کردن هویت وابسته آژانس و مدیرکل آن،  به برخی از بهانه های «حقوقی نما»! متوسل می شود، اما در گزارش اخیر نه فقط کمترین نشانه ای حاکی از تلاش ایران برای تولید سلاح تا سال 2009 ارائه نکرده است، بلکه خود را به گونه ای تعجب آور، از ظاهرسازی فنی و حقوقی نیز بی نیاز دیده و به صراحت اعلام کرده است «ایران تا سال 2009 درگیر یک سلسله فعالیت های مربوط  به ساخت سلاح هسته ای بوده است»!  آژانس چگونه و براساس کدام سند و یا شاهد و قرینه ای به خود اجازه و جرأت طرح این ادعا را داده است؟!

5- اگر از آژانس در این باره سوال شود، شاید - فقط شاید - در پاسخ اعلام کند؛ چه سندی مستحکم تر از اظهارات صریح یک شخصیت سیاسی نظام که از آغاز انقلاب تاکنون همواره در پست های کلیدی حضور داشته است؟!

آیت الله هاشمی رفسنجانی در آبان ماه امسال و در مصاحبه با سایت «امید هسته ای» گفته بود «در سفر پاکستان می خواستم با عبدالقدیر خان دیدار کنم، اما به من نشان ندادند. او معتقد بود کشورهای اسلامی باید بمب اتم داشته باشند... در سال 61 ذهنیت ما این بود که باید خود را به عوامل بازدارنده مسلح کنیم... درست است که ما اجازه رفتن به طرف سلاح هسته ای را نداریم ولی  اگر شرایطی  پیش بیاید و ضرورتی پیدا کند و یا دشمنی پیدا کنیم که بخواهد از این سلاح استفاده کند، قدرت ما محفوظ است... اوایل که شروع کردیم، در جنگ بودیم و دنبال این بودیم که چنین امکانی برای روزی که دشمن ما بخواهد از سلاح هسته ای استفاده کند، داشته باشیم. چنین تفکری بود اما هیچوقت جدی نشد»!

ادعای آقای هاشمی رفسنجانی در حالی مطرح شده بود - آبان ماه امسال - که دشمنان تابلودار اسلام و انقلاب همه توان خود را با هدف تهیه یک «بهانه» حاکی از تلاش قبلی ایران برای حرکت به سوی تولید سلاح هسته ای به کار گرفته بودند ولی از آنجا که هیچ اقدامی در این زمینه صورت نپذیرفته بود، به طور طبیعی هیچ بهانه و نشانه ای هم وجود نداشت که در این بهانه جویی به کار گرفته شود و معلوم نیست جناب هاشمی رفسنجانی چرا دقیقا در اوج تلاش دشمنان برای بهانه جویی علیه برنامه هسته ای کشورمان، این «نیاز مبرم» آنان را فراهم آورده و در اختیارشان قرار می دهد؟
انتظار آن بود که مسئولان ذیربط بلافاصله بعد از اظهارنظر بی اساس آقای رفسنجانی، اولا، با صراحت و به گونه ای مستند و مستدل نظر ایشان را تکذیب می کردند و ثانیا؛ بدون ملاحظه های معمول - که در مسائل حیاتی و استراتژیک کشور هیچ ملاحظه ای نباید در میان باشد - این اقدام جناب هاشمی را به چالش جدی می کشیدند که متأسفانه نکشیدند ممکن است گفته شود که این واکنش ها و اقدامات ضروری در مورد اظهارات ایشان، به گونه ای خصوصی انجام شده است که باید گفت؛  اظهارات آقای رفسنجانی، علنی بوده و بلافاصله با استقبال دشمنان بیرونی - مخصوصا رژیم صهیونیستی- روبرو شده بود بنابراین واکنش های ضروری مورد انتظار نیز در صورت وجود - که بعید است! - باید علنی صورت می پذیرفت.

6- در بند 9 از توافق سازمان انرژی اتمی کشورمان با آژانس، که به «نقشه راه» موسوم است و چند ماه قبل میان آژانس و سازمان انرژی اتمی جمهوری اسلامی ایران منعقد شده بود، آمده است؛ ایران می تواند نظر خود را درباره گزارش نهایی آژانس اعلام کند و اکنون که آژانس در گزارش نهایی خود، ایران را به تلاش برای دستیابی به سلاح هسته ای تا قبل از سال 2009 متهم کرده و شورای حکام برخلاف قول و قرار قبلی، در قطعنامه پایانی کمترین اشاره ای به بسته شدن پرونده PMD نکرده است، انتظار آن بود که جمهوری اسلامی ایران با توجه به تصریح رهبر معظم انقلاب و با استناد به بند 9 نقشه راه، به طور رسمی و با صراحت اعلام کند قطعنامه شورای حکام را نمی پذیرد که خوشبختانه و ضمن تقدیر از مسئولان محترم کشورمان، این اقدام ضروری صورت پذیرفته و دیروز آقای شمخانی، دبیر محترم شورای عالی امنیت ملی رسماً اعلام کرد در صورتی که پرونده مربوط به موضوعات حال و گذشته فعالیت هسته ای ایران- PMD- بسته و خاتمه یافته اعلام نشود، جمهوری اسلامی ایران از ادامه اجرای برجام خودداری خواهد کرد.

7- این اقدام شایسته تقدیر دست اندرکاران برنامه هسته ای کشورمان علاوه بر آن که حق قانونی و طبیعی جمهوری اسلامی ایران است، راه سوءاستفاده های بعدی دشمن را هم که به یقین در پی آن بوده و هست، مسدود می سازد. از جمله آن که باز ماندن پرونده PMD و تأکید آژانس بر تلاش ایران برای دستیابی به سلاح هسته ای - تا سال 2009- به حریف این امکان را می دهد که به بهانه «احتمال رویکرد دوباره ایران به سوی تولید سلاح هسته ای»! و با استناد به پروتکل الحاقی، خواستار بازرسی از تمامی مراکز نظامی ایران باشد! و یا به همین بهانه که با پذیرش قطعنامه کنونی شورای حکام، سمت و سوی قانونی هم پیدا می کند، چالش هسته ای و نهایتاً رسیدن به نقطه پایان را تا ابد ادامه دهد! و...