رفتار آلمان در قبال پناهجویان اشتباه بود؟

نویسنده: سالواتوره بابونس

دیپلماسی ایرانی: برای اولین بار در بیست سال گذشته، مرزهای اروپا بار دیگر بسته شدند. اول اتریش، بعد دانمارک و حالا آلمان به طور موقتی مرزهای خود را بسته اند. در حالی که بحران آوارگان سوری تبدیل به بحران مهاجرت اروپا می شود، اقدامات پیشگیرانه دیگر هم ممکن است صورت گیرد. اروپا زیر فشار اخلاقی صدها هزار مردمی قرار دارد که نیازمند کمک هستند.

به خاطر وحشت رنج و عذاب و کشته شدن انسان ها در مرزهای جنوب و شرق اروپا، من در مقاله ای که در 24 آگوست در نشنال اینترست نوشته بودم، پیشنهادی واقعگرایانه برای بحران پیش رو دادم. من در این مقاله، واکنش اروپایی ها به این بحران را «دیوانگی محض» نامیده بودم. من در این مقاله این گونه نتیجه گیری کرده بودم: «ادامه افزایش تعداد مهاجران (و مرگ و میر آنها) یک بحران فزاینده برای اروپا خواهد بود که منجر به شکسته شدن توافق نامه شینگن می شود. اتحادیه اروپا با یک انتخاب واضح روبه رو است: مرزهای باز بدون آن یا مرزهای باز با آن.»

همان گونه که من در مقاله ام گفته بودم این اتفاق رخ داد و دولت آلمان اعلام کرد که تمام مهاجران سوری را بدون توجه به این که اولین بار وارد کدام کشور اتحادیه اروپا شده اند، می پذیرد. براساس «سیستم دوبلین» اتحادیه اروپا، پناهندگان معمولاً در اولین کشور اتحادیه اروپا که وارد می شوند، می توانند پناهندگی بگیرند. آلمان موقتاً این قانون را لغو کرده است.

لغو یکجانبه سیستم دوبلین توسط آلمان موجب شنیده شدن صدای جذب بزرگی از سمتی دور همانند سوریه، عراق، پاکستان و افغانستان شده است. پیشنهاد سخاوتمندانه 800 هزاری آلمان برای پذیرش پناهجویان در سال جاری، بیشتر از 500 هزار پناهنده ای که است که هر سال پذیرفته می شوند.

فقط سه هفته بعد در 13 سپتامبر، آلمان اعلام کرد که مدت زمانی طولانی نمی تواند به این روند ادامه بدهد و مرزها می تواند بسته شود. این مسئله می تواند از لحاظ سیاسی و اداری ناخوشایند باشد، این مسئله ممکن است پایان یک آغاز باشد، اما به سختی می توان گفت که آغاز پایان یک بحران است.

پس از دو ماه انتقاد دیگران به خاطر عدم توانایی در اسکان مهاجران، آلمان ممکن است به زودی طعم داروی خودش را بچشد. در ماه آگوست، مقدونیه به خاطر بستن مرزش با یونان، مورد انتقاد فعالان حقوق بشری قرار گرفته بود. پس از آن که هزاران نفر از پناهندگان در اردوگاه های موقت اسکان داده شدند، مقدونیه در نهایت عقب نشینی کرد. این اتفاق در مرز صربستان با مقدونیه و سپس در مرز مجارستان با صربستان هم رخ داد.

تلاش شدید مجارستان برای به اجرا درآوردن قوانین داخلی و اتحادیه اروپا در طول یک ماه، یک اقدام بیهوده بود. بیهوده از این جهت که آلمان شرایطی را مهیا کرده بود که از سراسر اروپا همه قصد داشتند خودشان را به این مرزها برسانند و مجارستان نمی توانست جلوی این روند را بگیرد و بیهوده از این جهت که نخست وزیر مجارستان، ویکتور اوربان، مدعی شده بود که تمام پناهندگانی که از طریق مجارستان وارد اتحادیه اروپا شده اند باید به دنبال پناهندگی دائم در مجارستان باشند.

ایده آلیسم چیز فوق العاده ای است، اما باید بر بستر مدل های واقعگرایانه رفتار انسانی قرار بگیرد. آیا آلمان باید انتقال هوایی پناهندگان از اردن و لبنان برای داشتن آینده ای بهتر در قلب اروپا را پیشنهاد می داد، یعنی این انتقال بزرگ به جای این که از مردم جنوب و شرق باشد، باید از شمال و غرب می بود. فقط به این فکر کنید که پیشنهاد پناهندگی 800 هزار نفر سوری در سال توسط آلمان چگونه می خواست از طریق هوایی از اردن و لبنان صورت گیرد.

در عوض آلمان موجب تشویق مسیر دریایی خطرناک تر، ایجاد بی نظمی عمومی در کشورهای فقیر اتحادیه اروپا، مختل شدن شبکه راه آهن کل قاره، تجدید حیات ناسیونالیسم نئونازی و زیر سوال رفتن آینده مرزهای باز اروپا شده است. همسایگان آلمان و حتی مردم خود آلمان به این زودی ها این سه هفته زیاده روی دولت آلمان را فراموش نمی کنند.

منبع: نشنال اینترست/ مترجم: حسین هوشمند

انتشار اولیه: جمعه 27 شهریور 1394 / انتشار مجدد: جمعه 10 شهریور 1394