غنی‌سازی در نطنز تهدید نظامی علیه ما را افزایش می‌دهد

استاد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران گفت: اگر پراکندگی برنامه هسته ای ما به گونه ای باشد که دشمن امکان نابود کردن آن را داشته باشد ما تهدید نظامی علیه خود را افزایش می دهیم و پذیرفتن نطنز به عنوان تنها مرکز غنی سازی در این راستا قرار می گیرد.

به گزارش فارس، محمد جمشیدی عضو هیات علمی دانشکده حقوق علوم سیاسی استان تهران با حضور در همایش بررسی مذاکرات هسته ای لوزان از دیدگاه علوم سیاسی که به همت انجمن علوم سیاسی ایران با همکاری دانشگاه علامه طباطبایی در این دانشگاه برگزار شد به سخنرانی پرداخت.

وی در ابتدای سخنان خود با بیان اینکه عنوان مخالف مذاکرات بیانیه لوزان برای من صحیح نیست، گفت: بنده به عنوان یک ناصح مشوق هستم.

وی در ادامه سخنان خود گفت: در سطح تحلیل استراتژیک باید دید که روابط آمریکا براساس چه راهبردی است. بنده معتقدم مناسبات دو جانبه ایران و آ مریکا تعیین کننده سیاست آمریکا در قبال ایران نیست بلکه راهبرد منطقه ای آمریکا تعیین کننده است.

جمشیدی ادامه داد: این وضعیت بدین خاطر است که آمریکا قدرت بزرگ بین المللی است و در همه جا منافع و تهدیداتی برای خود تعریف کرده لذا پرداختن به یک مسئله با لحاظ کردن منافع و تهدیدات است.

این کارشناس مسائل سیاسی پیرامون درک آمریکا از خاورمیانه و تاثیر آن در بقای سیاست ایران گفت: وقتی اسناد راهبردی دولت اوباما را مرور می کنیم می بینیم مهمترین کلیدواژه انتقال است. وضعیت منطقه و به تبع آن وضعیت بین الملل در حال انتقال است اما به سمت نظم جدید مسالمت آمیز و نظام مند نیست بلکه همراه با خشونت است.

این استاد علوم سیاسی تصریح کرد: سند استراتژی امنیت ملی آمریکا می گوید این وضعیت به اندازه یک نسل طول می کشد که سند راهبردی دفاعی آمریکا عنوان می کند این وضعیت یک دهه به طول خواهد انجامید.

ریچاردها (سیاستمدار آمریکایی) وضعیت کنونی منطقه را با جنگ های 30 ساله مذهبی اروپا مقایسه می کند که قدرت مدیریت آمریکا در این تحولات کم شده است.

جمشیدی ادامه داد: تاثیر این وضعیت در نگاه آمریکا نسبت به ایران این است که آمریکا به لحاظ راهبردی به دنبال درون گرایی و منزوی کردن و مهار ایران است تا ایران بتواند در شکل دهی به نظم جدید منطقه ای نقش فعال داشته باشد.

وی گفت: مذاکرات هسته ای در این فضا بخشی از استراتژی بزرگ است یعنی تاکتیکی برای تحقق استراتژیک. ارزیابی جامعه اطلاعاتی آمریکا از سال 2007 تا 2015 این بوده است که ایران نه سلاح اتمی دارد و نه تصمیمی برای ساخت آن اما ما وارد این فضا شده ایم که برای عدم دستیابی به سلاح اتمی با آمریکا مذاکره کنیم.

عضو هیات علمی دانشکده حقوق علوم سیاسی استان تهران در ادامه با اشاره به راه های رسیدن به سلاح اتمی گفت: در این خصوص 4 مسیر وجود دارد. اول اورانیوم، دوم پلوتونیم، سوم گریز هسته ای و چهارم استیت اوت است. مشکل اساسی این است که بدون اینکه NPT را مبنای مذاکرات قرار دهیم منطق گریز هسته ای را مبنا قرار دهیم. گریز هسته ای یک منطقه من درآوردی است و واقعیت ندارد. 

جمشیدی با بیان اینکه گریز هسته ای سه شکل دارد، گفت: اول آن این است که ماهیت برنامه هسته ای ما را متمایل به انحراف هسته ای نشان می دهد که این منطقه غیرحقوقی است. ما هیچ جای NPT گریز هسته ای نداریم و این موضوع یک منطق ضد استراتژیک است.

وی افزود: در ساخت سلاح اتمی مسئله مهم این است که شما به قدرت بازدارندگی برسید اما آنچه که باعث می شود کشورها بازدارندگی داشته باشند این است که ضربه اول را بزنند و بتوانند ضربه بعدی را پاسخ دهند که این ضربه دوم منطق اصلی بازدارندگی است. گریز هسته ای که مبنا قرار گرفته است برای این است که به بمب اتم نرسیم اما با یک عدد بمب هیچ زمان بازدارندگی ایجاد نمی شود.

این کارشناس مسائل سیاسی در ادامه گفت: دومین منطق بیانیه منطق مصونیت است که اسرائیلی است و آن بدین صورت است که پراکندگی و تنوع برنامه هسته ای ایران به گونه ای باشد که دشمن امکان نابود کردن آن را داشته باشد. اگر این منطق را بپذیریم امکان تهدید نظامی علیه خود را افزایش دادیم که باید از آن پرهیز کنیم. توافقی که موجب احتمال افزایش تهدید نظامی شود توافق خوبی نیست و فردو مکانی است که این مصونیت را محقق می کند. تمرکز غنی سازی در فردو به لحاظ راهبردی موثرتر است تا نطنز.

وی در ادامه با بیان اینکه مراکز غنی سازی ما تنها به نطنز محدود شده است، گفت: اگر 1+5 در خصوص موادی که ما تولید می کنیم نگران است ما می توانیم برای رفع این نگرانی به آنان بگوییم ما می خواهیم به گروه عرضه کنندگان هسته ای بپیوندیم تا از این طریق بتوانیم موادمان را بفروشیم تا هم درآمدی برای ما باشد و هم نگرانی طرف مقابل رفع شود.

این کارشناس مسائل سیاسی در رابطه با موارد بیان شده در بیانیه لوزان پیرامون تحقیق و توسعه برنامه هسته ای ایران گفت: ما در این رابطه پذیرفته ایم که دامنه و جدول زمانی آن محدود شده است که این خلاف توافق ژنو است چراکه در ژنو مسئله محدودیت تحقیق و توسعه در گام نهایی مطرح نبود.

وی افزود: طبق مواضع مقامات ایران ما اجازه فعالیت تحقیق و توسعه بر روی سانتریفیوژهای نسل 4، 5، 6 و 8 را داریم. این در حالی است که نسل های دیگر سانتریفیوژ برای تحقیق و توسعه نیامده است. حال آیا در همین وضعیت نیز ما می توانیم بر روی این مدل ها تحقیق و توسعه را به طور کامل انجام دهیم. آقای مونیز (وزیر انرژی آمریکا) در این رابطه گفته است آبشارهای این برنامه کامل نخواهد بود بدین معنی است که بعد از 10 سال تحقیق و توسعه ما کامل نخواهد بود. در عین حال طرف مقابل عنوان کرده شرایط تحقیق و توسعه ما بعد از 10 سال باید با طرف مقابل مذاکره شود.

این عضو هیات علمی دانشگاه تهران با اشاره به تغییر استراتژی آمریکا در قبال ایران گفت: استراتژی آمریکا در قبال ایران از نظامی محور به اقتصاد محور تغییر کرده است و تحریم ها به عنوان ابزار راهبردی آمریکا تعریف شده است و اگر امروز ما تحریم های آمریکا را بشکنیم بدین معنی است که این استراتژی آمریکا را شکست دهیم.

جمشیدی پیرامون لغو تحریم ها نیز گفت: در ابتدای بیانیه آمده است که تحریم های ایران به صورت جامع لغو می شود اما در ادامه بیانیه آمده است که تحریم های اقتصادی و مالی اروپا و آمریکا لغو خواهد شد که این نشان می دهد ابتدا و انتهای بیانیه با هم نمی خواند.

وی افزود: براساس توافق ژنو تحریم های ملی کشورهای اروپایی نیز باید برداشته شود اما در بیانیه لوزان فقط تحریم های اتحادیه اروپا برداشته می شود. برای مثال معلوم نیست تحریم های کشور انگلیس برداشته شود.

وی گفت: البته لغو این تحریم ها نیز مشروط به تایید آژانس است. این وضعیت باعث می شود سرمایه گذاری طولانی مدت در ایران انجام نشود.

جمشیدی در پایان سخنان خود با بیان اینکه پس از اجرای این توافق معلوم نیست پرونده هسته ای ما عادی شود، گفت: ما شاهدیم که در قطعنامه های شورای امنیت تحریم های موشکی ما به موضوع هسته ای وصل شده است. به همین خاطر اگر قطعنامه جدیدی ذیل فصل 7 منشور سازمان ملل بیاید تحریم ها در حوزه تسلیحاتی ما خواهد بود.