این خانواده اروپایی، ایران واقعی را تبلیغ می کند

عصر ایران؛ فرورتیش رضوانیه - تاکنون گردشگران زیادی با خودروهای RV خود از ایران عبور کرده اند، اما مشهورترین آنها یک مرسدس است که بسیاری از کاربران شبکه های اجتماعی ایرانی آن را می شناسند، چون مدارک شناسایی و اموال صاحبان آن در کرج به سرقت رفت و بلافاصله به یک جنجال خبری تبدیل شد.

اما «کریستین ایوان» اکنون به دلیل دیگری شهرت دارد و ماجرای پول و پاسپورت های گمشده را فراموش کرده است. او پس از راه اندازی پروژه شخصی «Iran is Great»، ایران واقعی را به مردم اروپا معرفی می کند و به ابهامات آنها پاسخ می دهد. با توجه به این که از ابتدای ماجرای مشهور شدن خانواده ایوان در کنار آنها بوده ام، قصد دارم به این پرسش پاسخ بدهم که چرا آنها از وقت و انرژی خود هزینه می کنند تا مردم دنیا از زیبایی و شگفتی های ایران بدانند.

خانه متحرک خانواده اروپایی

«کریستین ایوان» اهل رومانی است که با «آدری»، همسر فرانسوی خود ساکن شهر کاسل آلمان هستند اما خانه را ترک کرده و به گردشگری در دنیا می ۤپردازند. آنها همراه «لوکاس» و «امیلیا»، فرزندان خود در مرسدسی که پیشتر متعلق به شرکت پستی UPS بوده و توسط کریستین به RV تغییر کاربری داده شده، زندگی می کنند و آن را «خانه» می نامند.
 

سفر با RV یکی از راه هایی است که به شما اجازه می دهد تا با حذف مخارج هتل و یا اجاره کردن محل اقامت، هنگام سفر امکانات و فرصت های دیگری را به دست آورید که در نهایت به نفع تان تمام می شود. زندگی بسیار کم خرج، از ویژگی هایی است که RV به ارمغان می آورد و به شما اجازه می دهد تا بتوانید با صرفه جویی در هزینه ها، مدت زمان بیشتری در گشت وگذار به سر ببرید و به ماجراجویی بپردازید.

کرج، شهرک بنفشه

وقتی در آذرماه 1392 پاسپورت های خانواده ایوان به سرقت رفت، آنها احساس ناامنی می کردند. این که یک گردشگر خارجی در کشور غریبه به سر ببرد و مدارک شناسایی معتبر بین المللی همراه خود نداشته باشد، برای هرکسی یک کابوس است. به همین دلیل کریستین با چسباندن یک بنر کاغذی پشت شیشه RV و توقف در محل وقوع جرم، از سارقان خواهش کرد تا پاسپورت ها را به او بازگردانند. عکس این رخداد به سرعت در سایت های خبری و شبکه های اجتماعی بازنشر شد و چنان گستردگی یافت که حساسیت نیروی انتظامی را برانگیخت.
 

 

بدین ترتیب، ساکنان مرسدس RV به عنوان یک خانواده اروپایی سرگردان در کرج، به شهرت رسیدند. کریستین که از ادامه سفر در آسیا و اقامت در ایران منصرف شده بود، با دلی آزرده و خسته و مضطرب آماده شد تا به محض دریافت پاسپورت های جدید، به آلمان بازگردد. اما در همین هنگام، اتفاق دیگری رخ داد که هیچ کسی آن را پیش بینی نمی کرد.

حیرت خانواده ایوان

کریستین پشت فرمان RV نشسته بود و در خیابان های کرج رانندگی می کرد. او شاهد صحنه ای بود که نمی توانست باورش کند.

هر چند دقیقه یک بار، خودروها کنار مرسدس RV قرار می گرفتند و راننده و سرنشین ها فریاد می زدند: «ببخش که پاسپورت تان را دزد برد!»... «ایران واقعی این نیست»... «به خدا ایران ناامن نیست»... «ببخشید... ببخشید!»...اموال خانواده ایوان بارها در نقاط مختلف جهان مورد سرقت قرار گرفته بود، اما هیچ وقت مردم آن کشور به دلیل وقوع یک سرقت از آنها عذرخواهی نکرده بودند. پس رفتار ایرانیان و هضم این رخداد برای کریستین ساده نبود.

وقتی RV به تهران رسید، عذرخواهی رهگذران و سرنشین های خودروها ادامه داشت و راننده هایی هم بودند که برای ادای احترام به آنها از صدای بوق یا چراغ نوربالا استفاده می کردند. خانواده ایوان هرگز چنین انتظاری نداشتند و نمی دانستند در ادامه قرار است چه اتفاقی رخ دهد.

اندکی بعد وقتی «علی رضا تابش»، مدیرکل وقت حوزه ریاست سازمان میراث فرهنگی و گردشگری از ماجرا مطلع شد، بلافاصله اداره کل گردشگری البرز از خانواده ایوان برای حضور در این اداره دعوت به عمل آورد و به دلجویی از آنها پرداخت. در همان جلسه، کریستین گفت که داستان سرقت کرج، ذهنیت او را نسبت به ایرانیان تغییر نمی دهد. او حقیقت را بیان کرد، چون روزی که پاسپورت جدید کریستین، آدری، لوکاس و امیلیا به دست شان رسید، گزینه ترک ایران روی میز نبود.

کشف ایران واقعی

پس از آن که کریستین پاسپورت ها را دریافت کرد و هر لحظه می توانست ایران را ترک کند، به آرامش فکری رسید و تصمیم گرفت تا ایران واقعی را با سرنخ هایی که تازه به دست آورده بود، بشناسد.

او پیشتر یک بار دیگر نیز به ایران آمده بود و آشنایی خوبی با فرهنگ ایرانی داشت به طوری که همیشه با علاقه تلاش می کرد تا زبان فارسی را فرا گیرد. وقتی مرسدس RV برای مدت طولانی در یک محله توقف می کرد و همسایه ها با خانواده ایوان آشنا می شدند، برای آنها نذری می بردند و کریستین با لبخند «مچکرم!» می گفت و از آنها تشکر می کرد.

«در اروپا هر کسی به ما می رسید و می شنید که قصد عبور از ایران را داریم، می گفت ایران امنیت ندارد، در آنجا هر روز ده ها انفجار رخ می دهد، بچه هایتان را می دزدند یا در جاده ها با انفجار IED مواجه می ِشوید.» کریستین به علت ترسی که داشت، وقتی برای نخستین بار به ایران رسید، تصمیم گرفت تا در کمترین زمان ممکن و بدون توقف طولانی از آن عبور کند و به سمت شرق برود، اما هر چه بیشتر در شهرها جلو می رفت، اثری از تیراندازی و بمب کنار جاده ای ندید و همه توصیف هایی که شنیده بود را از ذهن خودش خارج کرد.
 

او پس از بازگشت به آلمان، دوباره تصمیم گرفت تا به ایران سفر کند و زمانی که برای بار دوم وارد کشور شد، در همان ابتدای سفر سارقان به RV دستبرد زدند. هرچند از دست دادن پاسپورت ها اتفاق خوشایندی نبود، اما کریستین افکار منفی را از ذهن خود بیرون راند و همه چیز به یک خاطره تبدیل شد.

صداوسیما و اتفاقات عجیب در شهر

زمانی که کریستین ایوان به دنبال راهی موثر می گشت تا بتواند «ایران واقعی» را به مردم اروپا معرفی کند، یک اتفاق باورنشدنی رخ داد.

یکی از بخش های خبری سیما گزارشی را درباره خانواده ایوان پخش کرد که کاملا خلاف واقع بود و همه ما از شنیدن آن شوکه و عصبانی شدیم. اما چون کریستین دوست نداشت واکنشی نشان دهد و دوباره جنجال جدید رسانه ای خلق شود، از کنار این رخداد گذشت. من هم به احترام این تصمیم او، سکوت کردم.

این نخستین بار نبود که کریستین در ایران با حوادث عجیب مواجه می شد.

یک روز با آدری و بچه ها در خیابان ونک مشغول خوردن بستنی بودیم و قرار بود که کریستین هم خودش را به ما برساند. ناگهان او تماس گرفت و گفت: «من الان با اتوبوس به سمت میدان ونک می آیم، اما کیف پولم را فراموش کرده ام.» ما پیاده به سمت میدان ونک حرکت کردیم اما وقتی در میان راه بودیم، کریستین دوباره تماس گرفت و این بار با استرس بیشتری گفت: «من به راننده گفتم که پولی همراه ندارم، اما او گفت تا وقتی کرایه را نپردازم، نمی توانم از اتوبوس پیاده شوم.»

من بلافاصله به آدری گفتم باید که از آنها جدا شوم و در میدان ونک همدیگر را می بینیم. سپس با عجله شروع به دویدن کردم تا خودم را به ایستگاه اتوبوس برسانم. همزمان که سعی می کردم با سرعت از میان عابران و بساط دست فروش های خیابان ونک راهم را پیدا کنم، کریستین تماس گرفت و گفت: «راننده در ایستگاه توقف کرده و داد و بیداد می کند و می گوید من دروغ می گویم که پول ندارم.»

وقتی به ایستگاه اتوبوس رسیدم، کریستین در حال عبور از خط ویژه بود. او با دیدن من به سوی مامور شرکت واحدی که با سوت آنجا می ایستد و اتوبوس ها را هدایت می کند، اشاره کرد و گفت: «لطفا 200 تومان به این آقا بده! او کرایه راننده اتوبوس را داد تا من بتوانم پیاده شوم.»این اتفاق ممکن بود در هر کشوری برای هر گردشگری رخ دهد، اما حادثه بعدی من را شوکه کرد. یک روز کریستین قصد داشت تا در نزدیکی یکی از میدان های کوچک تهران توقف کند. هنگامی که مشغول پارک کردن RV بود، پارکبان جلو رفت و گفت: «باید برای پارک کردن در اینجا، 10 هزار تومان بدهی!».

کریستین گفت از پارک کردن انصراف داده و می رود، اما پارکبان عصبانی شد و فریاد زد: «به خاطر همین چند ثانیه هم که توقف کردی، باید 10 تومان بدهی!» کریستین به درخواست او توجهی نمی کند و دنده را عوض می کند تا برود، اما در همین هنگام پارکبان روی زمین می نشیند، پایش را زیر لاستیک جلو سمت راننده می گذارد و می گوید: «یا 10 تومان می دهی، یا از روی من رد می شوی!»

وقتی داستان این ماجرا را شنیدم، به کریستین گفتم به طور حتم کسی قصد اخاذی از او را داشته و پارکبان واقعی نبوده، اما وقتی ویدئوی این رخداد را به من نشان داد، مردی را در یونیفرم پارکبان دیدم که یک دسته قبض و خودکار بیک به دست دارد و مانند گداهای سمجی که در مناطق فقیرنشین هندوستان زندگی می کنند، جلوی حرکت RV را گرفته است.

با خجالت از کریستین پرسیدم: «چطور از شر او خلاص شدی؟»

در پاسخ گفت: «چند عابر وقتی این صحنه را دیدند، جلو آمدند و پارکبان را بلند کردند و با زور و دعوا داخل پیاده رو بردند تا من بتوانم حرکت کنم و بروم.» اما ایوان هیچ وقت درباره اتفاقات مشابهی که بارها برایش رخ داد در هیچ جایی چیزی نگفت و ننوشت و حتی از کنار گزارش خبرگزاری صداوسیما نیز به راحتی گذشت، چون علاقه او به ایران و مردم بیش از آن است که با چنین رخدادهایی تحت تاثیر قرار گیرد.

پروژه شخصی برای تبلیغ ایران

کریستین میگفت به دنبال یک راه است تا ایران واقعی را به مردم جهان معرفی کند.

عنوان «Iran is great» (ایران پرعظمت است)، راه اندازی وب سایت و نصب بنر روی بدنه RV ایده ای بود که خودش مطرح کرد و درباره آن از من هم نظر خواست. ایوان می خواست با تبدیل کردن RV خود به یک بیلبورد متحرک، در مسیر بازگشت به آلمان و گذر از اروپا با مردم آنجا صحبت کند.
 

با توجه به این که کریستین به زبان های رومانیایی و انگلیسی و آلمانی صحبت می کند و همسرش آدری نیز مترجم است و علاوه بر زبان آلمانی روی انگلیسی و فرانسوی نیز تسلط دارد، آنها مطمئن بودند که می توانند با خیلی از مردم اروپا ارتباط کلامی برقرار کنند.

چون این پروژه شخصی بود، قرار شد تا برای تامین هزینه هایی چون چاپ و نصب بنر از اسپانسر کمک بگیریم. من که تصمیم نداشتم از شرکت های تبلیغاتی کمک بگیرم و پروژه را درگیر پیچیدگی های تجاری کنم، با دفتر مدیریت شرکت سولیکو و مدرسه رانندگی حرفه ای پرشین ریس تماس گرفتم و به واسطه آشنایی که با هم داشتیم، به من اعتماد کردند و در حد توان خودشان کمک مالی کردند.

کریستین می خواست بروشور، کتاب، پوستر و هر چیزی که معرف ایران باشد را با خود به اروپا ببرد و بین علاقه مندان توزیع کند یا به آنها قرض بدهد. یکی از ایده های مورد علاقه اش این بود که ویدئو پروژکتور داشته باشد تا فیلم های ایرانی را روی پرده نمایش دهد.

دو روز پیش از آن که کریستین ایران را ترک کند، با هم به معاونت گردشگری سازمان میراث فرهنگی رفتیم و در آنجا پس از توضیح دادن درباره پروژه، گفتیم که به پوستر و اقلام فرهنگی نیاز داریم تا ایران را به اروپا معرفی کنیم. آنها برخورد مثبت و محترمانه ای با ما داشتند، ولی پاسخ دادند که بروشورهای جدید هنوز چاپ نشده و هر تعداد که بتوانند، از نسخه های قبلی در اختیارمان قرار می دهند.

عصر ایران حامی پروژه معرفی ایران در اروپا

زمانی که این خانواده در ایران بودند، سایت عصر ایران خبرهای آنها را پوشش داد و به عنوان یکی از حامیان آغاز پروژه «Iran is great» از این حرکت پشتیبانی کرد. عصر ایران معتقد است  که معرفی ایران به جهانیان، توسط خارجی هایی که از ایران دیدار کرده اند، یکی از بهترین روش ها برای شناساندن ایران واقعی به مردم دنیاست. در همین راستا آرم و نشانی عصرایران را روی در خودروی پروژه «Iran is great» ثبت شده است.
 

تحصیل لوکاس در خانه

همیشه یکی از کنجکاوی های خانواده های ایرانی این بوده که «لوکاس» وقتی همیشه با خانواده اش در حال گشت و گذار است، چطور درس می خواند.

آدری تحت نظام آموزشی فرانسه، شیوه «تحصیل در خانه» (Homeschooling) را دنبال می کند، از فرزندش امتحان می گیرد و آنلاین با فرانسه در ارتباط است، بنابراین جهانگردی هیچ تاثیر منفی روی روند تحصیل لوکاس نمی گذارد.

حتی امیلیا هم با آن که هنوز به سن مدرسه نرسیده، همیشه در حال تمرین الفبا و نقاشی است و به کتاب شعر «حسنی نگو یه دسته گل» نوشته استاد منوچهر احترامی علاقه زیادی دارد. کریستین می گوید: «جهان، کلاس درس لوکاس و امیلیاست. آنها در کشورهای مختلف چیزهایی را می بینند و تجربه می کنند که در رشد فکری یک کودک بسیار تاثیرگذار است.»

اما یک ویژگی مهم در شیوه تحصیل فرزند بزرگ خانواده ایوان به چشم می خورد که به شدت با روحیات بیشتر خانواده ها و کودکان ایرانی در تضاد است. آدری و لوکاس اگر از پیش قرار گذاشته باشند که سر ساعت مشخصی با هم درس بخوانند یا تمرین کنند، اصلا مهم نیست بیرون یا حتی داخل RV چه اتفاقی در حال رخ دادن باشد. حتی اگر میهمان دارند یا در خیابان گودزیلا در حال له کردن ساختمان ها باشد، در هر شرایطی لوکاس درس می خواند و هرگز به دنبال راهی برای فرار از یادگیری نیست.

وقتی متوجه شدم که کریستین تمایل دارد تا تجربه هایش را در زمینه «Homeschooling» به جامعه ایران منتقل کند، یک روز همراه لوکاس به وزارت آموزش و پرورش رفتیم. قرار شد جلسه ای ترتیب دهند تا خانواده ایوان با یکی از مسئولان وزارتخانه و چند کارشناس آموزشی جلسه داشته باشند و تبادل بحث کنند، اما این اتفاق رخ نداد و هرگز خبری از آنها نشد.

عنصر گمشده زندگی ایرانی

استاندارد زندگی، موضوع مهمی است که در ایران طرفداران اندکی دارد. این که نظم فکری و رفتاری مشخصی بر اندیشه و اعمال فرد تاثیرگذار باشد به طوری که او از چارچوب آن خارج نشود و به زندگی خود آسیب نرساند.

بچه های خانواده ایوان می دانند که نباید در بازی با آیپد زیاده روی کنند. هم لوکاس و هم امیلیا صبحانه مخصوص خود را می خورند و با آن که شبانه روز در یک اتاق کوچک زندگی می کنند، اما تفکر و رفتار آنها تابع استانداردهایی است که در محیط خانه تعریف شده، بنابراین از آن فراتر نمی روند.
 

منزل کوچک ایوان، سرویس بهداشتی و حمام ندارد. هال خانه وسط آشپزخانه است و تختخواب ها کنار سینک ظرفشویی، اما هیچ یک از اینها باعث نشده تا اعضای این خانواده ناراضی باشند. شادی، تفریح، درس، جلسه خانوادگی، مطالعه، احترام بزرگ تر و کوچک تر، تماشای فیلم، صبحانه و ناهار و عصرانه و شام، بازی های فردی و گروهی و فکری و کامپیوتری، صرف وقت در فضای مجازی، ماجراجویی، حریم شخصی، خواب و استراحت و همه چیز سرجای خودش است، زیرا در این RV استاندارد مشخصی حکم فرماست و رعایت می شود.

خیلی ازمردم دنیا نمی توانند تصور کنند که همه روزهای سال در خانه ای به کوچکی یک RV کنار هم زندگی کنند، اما کریستین، آدری، لوکاس و امیلیا اثبات کرده اند که می توان با در نظر گرفتن استاندارد، شرایط سخت را به محیطی گرم و راحت و آرام برای زندگی شاد تبدیل کرد.

تبلیغ ایران در اروپا

کریستین پس از اقامت چند ماهه در ایران و بازگشت به اروپا، همان طور که برنامه ریزی کرده بود پروژه را آغاز کرد.

او با RV خود از کشورهایی چون آلمان، سوئیس، فرانسه، رومانی، بلغارستان و اتریش گذشت و در هر جایی که توانست، با مردم به صحبت درباره ایران پرداخت. حتی بارها مرسدس خود را در نزدیکی اماکن شلوغ پارک کرد تا جمله «ایران پرعظمت است» مانند یک بیلبورد دیده شود.

ایوان می گوید: «بیشتر اروپایی ها باورشان نمی شود که من بدون تجربه کودک ربایی و انفجار IED مدت طولانی در ایران بودم و سالم به خانه بازگشتم. تمام این تصورات به دلیل تبلیغات منفی و دور از واقعیتی است که در سال های گذشته علیه ایران صورت گرفته بود. ما با مردم کشورهای مختلف صحبت کردیم و به همه پرسش های آنها پاسخ دادیم تا ایران واقعی را بدون سانسور بشناسند و حقیقت را از زبان کسی بشنوند که پیشتر مانند خودشان فکر می کرد و حالا به خوبی می داند در اشتباه بوده است.»
 

آدری و کریستین به این نتیجه رسیده اند که خیلی از ساکنان اروپا بین مردم ایران و دیگر کشورهای منطقه هیچ تفاوتی نمی بینند و نمی توانند آنها را از هم تشخیص دهند. به همین علت بود که وقتی اقامت کریستین در ایران بیشتر از حد معمول طول کشید، پلیس آلمان می خواست بداند که چرا خانواده ایوان به مدت طولانی در این کشور مانده اند و در آنجا چه می کردند.

پروژه ای که حمایت نشد

وقتی کریستین مشغول اجرای پروژه تبلیغ ایران در اروپا بود، پی برد که بخشی از اطلاعات ارائه شده در بروشورهای انگلیسی زبان چاپ شده از سوی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، اشتباه است و نیاز به بازنگری دارد. در هر حال همان بروشورهای اشتباه هم تمام شد و مردم مشتاق آن را گرفتند و با خود به خانه بردند.

کریستین ایوان، همچنان به هدف خود ادامه می دهد و پروژه «Iran is great» با مشکلات مالی مواجه است، اما تصمیم ندارد که تسلیم شود. او می خواهد ایران واقعی را به همه دنیا معرفی کند.