اوباما مقابل مخالفان توافق هسته‎ای ایستادگی کند

 

به گزارش فرارو به نقل از پلتیکو، این چهار مقام سابق ارشد آمریکا یادداشت خود را اینطور آغاز می کنند: زمانیکه رهبران آمریکا با هم همکاری می کنند تا بر چالش های امنیت ملی و سیاست خارجی غلبه کنند، امنیت آمریکا به بالاترین حد می رسد. با این حال اختلافات حزبی، بهترین شانس کشورمان برای از بین بردن تهدید هسته ای ایران را به خطر انداخته است.

 

تازه ترین دور مذاکرات میان ایران و آمریکا برای دستیابی به توافق هسته ای انجام شد تا از تولید مواد لازم برای تهیه بمب طی دست کم 10 سال آینده توسط ایران ممانعت شود. باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا می گوید وی نیازی به تصویب کنگره ای ندارد و این در حالی است که قانون گذاران می گویند بر مفاد توافق نظارت خواهند داشت و حتی آن را به رای می گذارند. کنگره همچنین می تواند با امتناع از لغو تحریم ها یا حتی تشدید تحریم های موجود علیه ایران، توافق احتمالی را نابود کند. زمانیکه برنامه سخنرانی بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل در نشست مشترک کنگره طی هفته آینده  که با هدف سخنرانی علیه ایران صورت می گیرد نیز اضافه می شود، شرایط پیچیده تر می شود.

 

ما در مرحله مهمی هستیم. اگر مقامات ما اختلافات سیاسی داخلی شان را کنار نگذارند و برای حفظ مذاکرات هسته ای ایران در مسیر اصلی با هم همکاری نکنند، آمریکا احتمالا فرصت مهمی را برای تقویت امنیت و نفوذ خود در تاریخ جهان را از دست خواهد داد.

 

سه دهه طول کشید اما آمریکا و شرکای ائتلافش با ترکیب ممنوعیت ها، لیست سیاه، تحریم ها و دیگر اقدامات دو حزبی ایران را پای میز چانه زنی آوردند. مذاکرات طی 18 ماه اخیر به طور جدی در جریان بوده و در طول این دوره، ایران زیر نظر دقیق آژانس بین المللی انرژی اتمی به طور کلی بر الزامات توافق موقت پایبند بوده است. در این شرایط دور کردن ایرانیان از میز مذاکرات، دینامیک خاورمیانه و ورای آن را بغرنج تر خواهد کرد. 

 

در اینجا سه دلیل اینکه از دست دادن این فرصت برای آمریکا بد خواهد بود، پرداخته شده است:

 

نخست، عقب نشینی از مذاکرات اعتبار آمریکا را از بین می برد و همکاری ائتلافی که به دستیابی به توافق موقت کمک کرد را کاهش می دهد. آمریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان، روسیه و چین هر کدام به عنوان یک کل در این فرآیند حضور داشته اند. اگر در این مرحله، پیش از آنکه دیگر شرکا فرصت نتیجه گیری و بررسی داخلی توافق نامه را داشته باشند، ما به طور یک جانبه درخواست های خود را تغییر دهیم، یک استراتژی شکست خورده را به اثبات رسانده ایم.

 

اعتبار آمریکا در منطقه ناآرام خلیج فارس و خاورمیانه نیز با تنش مواجه است. حال اگر دیگر طرف ها را در این توافق احتمالی نادیده بگیریم، شرایط را برای آنهایی که خیلی هم تمایلی به توافق ندارند آسان می کنیم که با بهانه «سوءنیت» آمریکا، مذاکرات را ترک کنند. شاید مهمتر این باشد که ما اتحاد برخی از باارزش ترین متحدان مان در زمانیکه به آنها بیشترین نیاز را داریم، را به خطر بیاندازیم. این مسئله منافع خودمان را به خطر می اندازد، به خصوص در شرایطی که ما در تلاش برای مقابله با داعش هستیم.

 

دوم، دور کردن ایران از مذاکراتفشار داخلی بر مقامات ارشد این کشور را تعدیل می کند نه تشدید. در واقع هرگونه اقدام اینچنینی، بیانگر برداشت کاملا اشتباه از مردم ایران است و فرصتی را از بین می برد که تکرار آن دشوار خواهد بود.

 

در حال حاضر تلاش های بین المللی برای متوقف کردن برنامه هسته ای ایران، دقیقا همان نتیجه ای را دارد که باید. مردم ایران که تحت فشار شدید اقتصادی هستند، دولت را مسئول شرایط سخت خود می دانند. اما اعمال درخواست های تازه از دید متحدان نزدیک ما و همچنین مردم ایران به عنوان اقدامی تهاجمی قلمداد خواهد شد، به حس ملی گرایانه ایرانیان دامن خواهد زد و به مقامات و تندورهای ایران این امکان را می دهد که از توافق عقب نشینی کنند و آمریکا را مقصر شکست مذاکرات بدانند و هیچ تبعات داخلی نیز متوجه شان نخواهد بود. پیشرفت های اخیر را از هر جهت که بنگریم، ایران آماده دستیابی به توافق است.

 

سوم، ما باید از این مذاکرات حمایت کنیم و برای منافع امنیت ملی خود و متحدان مان به این راه ادامه دهیم. حتی با انجام توافق، تلاش های بسیاری برای اطمینان دادن به دوستان مان در منطقه لازم است که نشان دهیم هدفمان از توافق این نبود که فقط بگوییم توافق کردیم. ضمن اینکه درگیری علنی که میان رهبران کنگره و رئیس جمهوری در مورد سخنرانی نتانیاهو شکل گرفته، تنها باعث شده بحث بسیار جدی تر در مورد اینکه یک توافق قابل قبول باید به چه شکل باشد، منحرف شود.

 

این مقامات آمریکایی در پایان گزارش خود خواستار همکاری و پیگیری یک راه حل دیپلماتیک شده و گفتند: اگر توافقی صورت بگیرد، به طور کامل مطالعه شود و نامناسب تلقی شود، حمایت بیش از اندازه ای برای اقدامات سختگیرانه تر وجود خواهد داشت. اما هیچ یک آن گزینه ها به اندازه یک توافق مذاکره شده قابل قبول، موثر نخواهند بود. در آن مرحله آغاز مجدد مذاکرات تقریبا غیرممکن خواهد بود. اگر به دنبال یک توافق قابل قبول هستیم، این توافق است. بیایید نگذاریم این فرصت زودگذر از دست برود.