قدم زدن با کری بهانه است، هدف تضعیف ظریف است

یک کارشناس مسائل بین الملل با تاکید بر اینکه یکی از نیت های نقدکنندگان و پرسش گران در رابطه با قدم زدن وزرای خارجه ایران و آمریکا رسیدن به هدف تضعیف ظریف و تیم مذاکره کننده هسته ای است گفت: این در حالی است که بر این باورم ظریف، یک دیپلمات مجرب و عالم است و می تواند این تهدید را هم برای خود و هم برای تیم مذاکره کننده هسته ای تبدیل به فرصت کند.

مهدی مطهرنیا، استاد دانشگاه در گفتگو با فرارو ضمن بیان این مطلب با تاکید بر اینکه واکنش های مخالفان رویکرد دولت در موضوع هسته ای و تیم مذاکره کننده ایران در رابطه با موضوع کم اهمیت قدم زدن وزرای خارجه ایران و آمریکا در خیابان های ژنو یادآور قانون سوم نیوتن است گفت: بر اساس قانون سوم نیوتن هر عملی را عکس العملی است؛ مساوی و در جهت خلاف آن. این عکس العمل مخالفان هم پاسخی است به عملی که موثر و سازنده بوده است.

وی افزود: عجیب است که قدم زدن محمد جواد ظریف و جان کری و استفاده از این قدم زدن برای زیر پرسش کشاندن وزیر خارجه به تعریف هارولد لاسول، در ایستگاه پنجم نظریه ارتباطی را استحکام معنایی بخشیده است که سخن یا عملی آنجا از اهمیت برخوردار می شود که به سرعت واکنش های متعددی را در پی داشته باشد.

این کارشناس مسائل بین الملل ادامه داد: لذا نفس برجسته نمایی قدم زدن ظریف و کری و حتی طرح این ادعا که در این قدم زدن ظریف یک یا دو گامی از کری عقب بوده است بدون توجه به تصاویر منتشر شده که بیانگر عقب بودن کری از ظریف در این قدم زدن بوده است خود نمایانگر حدیث مفصل در این داستان است.

مطهرنیا با بیان اینکه یکی از روش های تدوین استراتژی های عملیاتی در برابر رقبا و حوزه ادبیات سیاسی نظریه (swot) است گفت: بر اساس این نظریه محیط عملیاتی در سه وجه نزدیک، میانی و دور مورد پیمایش و پویش قرار می گیرد و نقاط قوت و ضعف درونی و بیرونی مورد بررسی قرار می گیرد و بر اساس داده های موجود استراتژی های چهار گانه تدافعی، تقابلی، تهاجمی و تعاملی ترسیم می شود.

وی افزود: در هیچ کدام از این استراتژی ها، حتی استراتژی های تدافعی که در آن دو رقیب تا مرزهای دشمنی و رو در رویی نظامی نیز قرار می گیرند، ارتباط دیپلماتیک طرف های موجود قطع نمی شود و بسیار دیده شده است که رهبران کشورهای در حالت تخاصم در میدان نبرد در یک منطقه بی طرف در راستای رسیدن به اهداف تعریف شده خود با یکدیگر ملاقات کرده و قدم می زنند.

مطهرنیا تصریح کرد: لذا در مجموع می توان گفت که تمام هیاهو و فضاسازی ها در مورد قدم زدن وزرای خارجه ایران و آمریکا تنها در راستای تلاش برای بحران آفرینی ذهنی برای توده های مردم و تاثیرگذاری بر افکارعمومی آن هم با روش های ناپسند اخلاقی در حوزه عملیات روانی است.

وی با تاکید بر اینکه یکی از نیت های نقدکنندگان و پرسش گران در رابطه با قدم زدن وزرای خارجه ایران و آمریکا رسیدن به هدف تضعیف ظریف و تیم مذاکره کننده هسته ای است گفت: این در حالی است که بر این باورم ظریف، یک دیپلمات مجرب و عالم است و می تواند این تهدید را هم برای خود و هم برای تیم مذاکره کننده هسته ای تبدیل به فرصت کند.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه ظریف توانسته با تکیه بر مکانیزم و روش های موجود تبلیغاتی نشان دهد که یک وزیر قدرتمند و موثر در بازی های سیاسی است گفت: او توانسته است در معادلات سیاسی داخلی به گونه ای عمل کند که اقلیت ناشی از انتخابات مجلس هم اکنون او را در سیبل تهاجمات در جهت فشار بر جناح حاکم قرار دهند. به این ترتیب او یک وزنه موثر، نه تنها در سیاست خارجی بلکه در سیاست داخلی است.

مطهرنیا افزود: از سوی دیگر او در مذاکرات می تواند بر این نکته تاکید کند که به گونه ای حرفه ای عمل کرده است که بهانه های موجود ناشی از نقد توافقی مانند ژنو 3 یا گزاره های به دست آمده حقوقی و فنی در مذاکرات دیگر نمی تواند دستاویزی برای فشار بر تیم دیپلماسی هسته ای شود و حزب رقیب آنقدر در موضع ضعف قرار گرفته است که موضوعی مانند قدم زدن با کری را مورد پرسش قرار می دهد.

وی در خاتمه گفت: از دیگر سو ظریف می تواند به واسطه این حمله ها و هجمه ها این پیام را منتقل کند که این مخالفان در جهت به شکست کشاندن مذاکرات از هیچ اقدامی ابایی ندارند چرا که از بن بست خارج شدن مذاکرات و موفقیت دولت در حصول توافق به معنای شکست سیاسی آنها در انتخابات آینده خواهد بود و این ها فرصت هایی است که برای ظریف از دل این تهدید نه چندان جدی حاصل می شود.