قصاب میانمار چگونه مسلمانان را سلاخی می‌کند؟

واقعیت در میانمار، دقیقاً عکس آن چیزی است که آشین ویراتو ادعا می کند، مسلمانان این کشور تنها تلاش می کنند زندگی عادی خودشان را داشته باشند اما راهب های افراطی با همکاری دولت میانمار، سال هاست به دنبال ریشه کن کردن اسلام در کشور خود هستند.

سایت مشرق در گزارشی نوشت: "آشین ویراتو" راهب بودایی افراط گرا و نژادپرست اهل میانمار اخیراً در یک سخنرانی کینه توزانه نسبت به مسلمانان، گفت: "وقتی مسلمانی کسب و کاری راه می اندازد، این کار را برای جامعه مسلمانان می کند. به همین دلیل است که دارند در همه جا ملک و زمین می خرند. از قدرت پولی شان استفاده می کنند. دشمن ما دارد قوی تر و خطرناک تر می شود. روزی می رسد که مسلمانان بر همه منابع ما چنگ می اندازند... اجازه ندهید پول تان به دست دشمن برسد. اگر پول شما به دست شان برسد، ازدواج می کنند و شما را مجبور می کنند به آیین آن ها درآیید. بچه هایشان هم تهدیدی برای کشورمان هستند. مذهب مان را از بین می برند."اما آیا واقعیت در کشوری که طی ماه ها و سال های اخیر بارها نام آن را شنیده ایم، همان چیزی است که این راهب بودایی می گوید؟ در این گزارش قصد داریم به اوضاع مسلمانان میانمار و دلیل هراس آن ها از زندگی در این کشور بپردازیم.

از جمله سنت های مرسوم بین جوامع مسلمان و بودایی این است که مسلمانان در یک روز مذهبی برای پرستشگاه های بودایی، مواد غذایی نذر می کنند. این سنت به دهه ها پیش بازمی گردد و نشان دهنده روابط حسنه بین این دو گروه در گذشته است. این در حالی است که مسلمانان میانمار، امروزه جرأت نمی کنند شب ها از خانه بیرون بیایند.

شهر "مندلی" قلب فرهنگی و پایتخت سابق سلطنتی میانمار محسوب می شود. در این شهر، قصر سلطنتی، "تپه باستانی مندلی" و بت کده های بسیاری به چشم می خورند. با شروع جریان دمکراتیک در میانمار، این کشور درهای خود را به روی گردشگران خارجی گشوده است. توریست ها نیز دسته دسته به میانمار می آیند تا فرهنگی را ببینند که تا کنون پشت حکم رانی ارتش، از نظرها پنهان بوده است.

مندلی مانند اکثر شهرهای غرب میانمار دارای جمعیت غالب بودایی است. به هر جا که نگاه کنید، بت کده ای ساخته اند. با این حال، در این شهر اقلیت مسلمانی نیز زندگی می کنند. تا همین اواخر، این دو گروه با صلح و آرامش کنار هم زندگی می کردند. یک روز صبح، صحنه ای در یکی از خیابان های مندلی، قلب همه را به درد آورد: یک زن که کنار جنازه خون آلود همسرش ضجه می زد.

ماجرا از جایی شروع شد که گفتند یک مرد مسلمان به یک زن بودایی تجاوز کرده است. پلیس نیز خبر این واقعه را به رسانه ها برد و برخی گروه های بودایی به خشم آمدند. مرد مسلمانی که به او اتهام تجاوز زده بودند، صاحب یک چای خانه کوچک بود. گروهی از اراذل و اوباش بودایی برای گرفتن انتقام از او به این چای خانه هجوم بردند، اما مسلمانان به کمک صاحب مغازه آمدند و این جا بود که درگیری ها آغاز شد. یک شاهد عینی، ماجرا را دقیق تر توضیح می دهد: "دسته ای از افراد، ناغافل پیدایشان شد. چند مسلمان به کمک مقتول آمدند. جمعیت هر لحظه بیش تر می شد که پلیس آمد و توانست آشوب را بخواباند."

همسر مقتول نیز وقایع صبح حادثه را این گونه نقل می کند: "همسرم صبح زود بیدار شد که قرآن بخواند. بعد، حدوداً ساعت چهار صبح بود که گفت می خواهد به مسجد محل برود. من با او مخالفت کردم و گفتم نباید در این ساعت بیرون بروی، ولی او گفت که مشکلی پیش نخواهد آمد. وقتی آفتاب زد، همه می گفتند یک نفر را کشته اند. من رفتم پایین ببینم چه خبر است. همه همسر مرا در محل می شناختند، اما این قدر "لت و پارش" کرده بودند که کسی نتوانسته بود هویتش را تشخیص دهد. با این حال، من به محض دیدنش، او را شناختم."

یکی از دوستان فرد مقتول که از مغازه داران محل است، درباره مقتول می گوید: "انسان نیکوکاری بود. او را مثل برادر خودم می دانستم. بعد از مرگش، من هم دیگر دل و دماغ زندگی کردن در این جا را ندارم."

اکنون معلوم شده است که آن "تجاوز" کذایی اصلاً اتفاق نیفتاده بود. همه روزنامه ها و رسانه های رسمی، وقوع چنین جرمی را رد کرده اند و آن را تنها یک "اتهام" دانسته اند. واقعیت ماجرا این بوده که به این زن پول داده بودند که بگوید: "به من تجاوز شده است." البته در اعترافات بعدی این خانم هم نیامده که چه کسی به او پول داده است.

سعی کردیم با آشین ویراتو، راهب بودایی که به "بن لادن میانمار" معروف است، مصاحبه ای بکنیم، اما به دلیل این که وی مرتباً با پروازهای لوکس به این طرف و آن طرف می رود، نتوانستیم با او تماس بگیریم. ضمناً، اصلاً به تماس های مستقیم تلفنی ما پاسخ نمی داد." در صومعه اختصاصی "ویراتو" قاب عکس هایی از این راهب به دیوار آویخته شده است. شهرت این راهب تا جایی است که عکس او روی جلد مجله "تایم" با عنوان "چهره تروریست بودایی ها" نقش بست. ویراتو پس از انتشار این مطلب، مسلمانان را مقصر ماجرا می داند و می گوید که عرب ها، همه رسانه های جهان را در اختیار دارند.

در کنار صومعه، تابلوهای اعلاناتی برای راهب ها و بازدیدکنندگان نصب کرده اند. در یکی از آن ها داستان یک زن بودایی گفته شده است که با یک مرد مسلمان ازدواج کرده است. در داستان آمده که این زن به خاطر انجام اعمال عبادی اش توسط شوهرش به قتل می رسد. در ضمن، تکه هایی از روزنامه های میانمار با محتوای توهین آمیز نسبت به مسلمانان، روی تابلوی اعلانات نصب شده است. روی تابلویی دیگر، تصاویر دلخراشی از "جنایات" مسلمانان نسبت به بودایی ها چسبانده شده است. همین تصاویر هولناک و موحش در فضای اینترنتی پخش شده و به آتش خصومت و کینه توزی بین بودایی ها و مسلمانان در میانمار دامن می زند.

ویراتو در میانمار طرفداران بسیاری پیدا کرده است. یکی از راهب هایی که به صومعه ویراتو آمده بود تا از او علم بیاموزد، درباره همه گیر شدن عقاید دروغین ویراتو می گوید: "سطح سواد در کشور ما بسیار پایین است. به همین دلیل این عقاید بی پایه به راحتی بین مردم رواج می یابد. آموزه های بودایی می گوید که مردم باید تابع عقاید رهبران بودایی باشند. چراکه آن ها با خدای بودایی ها، یعنی "بودا" هم تراز هستند!"

در دو سال گذشته، شاهد پاک سازی قومی مسلمانان نژاد "روهینگیا" در غرب میانمار بوده ایم. صدها هزار نفر هم اکنون در کمپ هایی با شرایط بسیار سخت دست و پنجه نرم می کنند. هر روزه، بسیاری از آن ها به دلیل شرایط بد بهداشتی، جان خود را از دست می دهند. دولت میانمار نهایت سعی خود را به کار بسته تا آن ها را از کشور بیرون کند. آن چیزی که قلب آدم را به درد می آورد این است که مردم میانمار هم نسبت به این قضیه بی تفاوت هستند. یکی از ساکنین این کمپ ها می گوید: "ما امید خود را از دست داده ایم، آینده ای نداریم. خانه مان را خراب کرده اند."

ویراتو در بین راهب های استان "راخین" که مسلمانان روهینگیا آن جا سکونت داشتند، بسیار محبوب است. هشدارهای ویراتو مبنی بر این که این منطقه دارد مسلمان می شود، در همه جای این استان شنیده می شود. شعله خصومت ها در راخین مانند آن چه در شهر "مندلی" رخ داده بود، از یک تجاوز ساختگی شروع شد. تصاویر این تجاوز برای تحریک احساسات مردم، روی اینترنت پخش شد. پیش از این اتهام، مسلمانان و بوداییان با صلح و آرامش در کنار هم زندگی می کردند.

"جنبش 969" که ویراتو به راه انداخت، با حمایت ارتش و دولت میانمار همراه شد. این جنبش در واقع همان برنامه بودایی ها برای مبارزه با گسترش اسلام در میانمار است. اعداد 9، 6 و 9 نشان گر فضایل بودا است. عدد "9" نماد 9 صفت مشخصه بودا، "6" نماد 6 مشخصه "نظام گیتی یا درمه" بودا و "9" آخر نماد 9 ویژگی راهب های نزدیک به بودا است.

دوست مسلمان مقتولی که در ابتدای گزارش به وی اشاره شد، در خصوص اسلام هراسی در میانمار می گوید: "این طور پخش می کنند که مسلمانان دارند میانمار را می گیرند. مسلمانان حداقل چهار زن دارند و پشت سر هم بچه دار می شوند. می گویند یک روز مسلمانان در میانمار تبدیل به اکثریت می شوند و نسل بودایی ها را برمی دارند." وی در پاسخ به این سؤال که چند زن دارد، با خنده می گوید: "من همین یکی را هم به زور نگه داشته ام."

اکنون به یکی دیگر از سخنرانی های کینه توزانه راهب های ارشد بودایی این بار نه در میانمار بلکه در سریلانکا می پردازیم. وی در این سخنرانی می گوید: "حکمی در قرآن است که می گوید اگر برای یک غیرمسلمان یعنی کسی که به مذهب اسلام معتقد نباشد، غذا یا آب می آورید، باید سه بار در آن تف کنید. یعنی وقتی شما در هتل ها یا غذاخوری های مسلمانان غذا می خورید و چای می نوشید، حتماً در آن آب دهن ریخته اند. بدون اطلاع شما، در هر غذایی که می خورید، تف می اندازند. این حکم "شریعت" مسلمانان است."

"بودا بالا سنا" (به اختصار "بی بی اس") نام گروه ملی گرای افراطی و نژادپرست در سریلانکا است که تحت تأثیر ویراتو هستند. مسلمانان در سریلانکا مانند میانمار در اقلیت قرار دارند و جان شان تهدید می شود. گروهی از راهب های این کشور که با دولت در ارتباط هستند، دارند هیزم به آتش خصومت و دشمنی با مسلمانان می ریزند.

مؤسس بودا بالا سنا در مورد اسلام این گونه اظهار نظر می کند: "اگر قرآن را ببینید، متوجه می شوید که در آن چیزی جز ترویج خشونت و کشتار وجود ندارد. این در حالی است که در بودایسم، چنین چیزهایی منسوخ است. شما انتظار دارید ما دست روی دست بگذاریم و فقط مراقبه کنیم تا آن ها بیایند و ما را قتل عام کنند؟ ما هیچ تریبونی برای بیان دیدگاه هایمان و حقایق نداریم." وی در ادامه صحبت هایش به جمعیت مسلمانان اشاره می کند: "عده آن ها خیلی زیاد است. چاره ای نداریم جز این که یک جبهه بین المللی از بودایی ها تشکیل دهیم. برای آن که جلوی این تروریست های مسلح را بگیریم، باید از لحاظ ایدئولوژیک، آن ها را شکست دهیم."

شعار بی بی اس، همان شعار ویراتو است: "مسلمانان زیاد زاد و ولد می کنند و تمایلات تروریستی شدیدی دارند. می خواهند سریلانکا را از اسلام پر کنند و ما برای همین، مقابل شان می ایستیم." اکثر سریلانکایی ها از این عقاید حمایت می کنند، دولت هم یا به آن ها کاری ندارد یا در مواردی به صورت خفیف اقدامات آن ها را محکوم می کند.

یکی دیگر از راهب ها در سخنرانی توهین آمیز خود می گوید: "ای راهب های محترم، این مسلمانان هفت، هشت بچه می آورند. مادربزرگ، مادر و دختر، همگی همزمان در یک بیمارستان وضع حمل می کنند. راهب های محترم، وضع آن ها این است، اما مردم ما (بودایی ها) بعد از دو بچه، دیگر فرزند نمی خواهند."

تقابل بودایی ها و مسلمانان در میانمار را نمی توان یک ستیزه دوطرفه دانست، چراکه این فقط بودایی ها هستند که به مسلمانان حمله می کنند. مسئله هم مربوط به این اواخر نیست، بلکه از دهه 80 که حکومت نظامی سرکار آمد، مسلمانان میانمار تحت فشار قرار گرفتند. پیش از سال 1988، میانمار یک کشور کمونیست بود. تقریباً همه صنایع، ملی شده و در اختیار دولت سوسیالیست برمه سابق بودند. تبعیض دینی به این معنا وجود نداشت. در آن دولت سوسیالیست، همه افراد دارای یک ارزش بودند و تفاوتی بین آن ها گذاشته نمی شد. مسلمانان نیز از حقوق برابر برخوردار بودند.

با این حال، در سال 1988 پس از سال ها تظاهرات دانشجویی که خواستار حکومت دمکراتیک در برمه بودند، سوسیالیسم برافتاد، اما نه به وسیله مردم، بلکه به وسیله یک کودتای نظامی. از آن زمان به بعد، ارتش بر این کشور حکم رانی کرده است. پس از کودتای ارتش، مسلمانان نیز به حزب "آنگ سان سوچی" پیوستند، از این رو ارتش، آن ها را تحت فشار قرار داد تا از جنبش های سیاسی خارج شوند. این موضوع 26 سال است که در جریان است. در طی این سالیان و با تبلیغات راهب ها و دولت میانمار، مردم غالباً بی سواد این کشور نسبت به مسلمانان بدگمان شده و از آن ها کینه به دل گرفتند.

به رغم این اقدامات اختلاف افکنانه، همه مردم میانمار از آن ها تأثیر نپذیرفته اند. راهب هایی هستند که با ویراتو هم نظر نیستند و در واقع همت شان را به کار گرفته اند تا روابط بین بودایی ها و مسلمانان را بهبود ببخشند. با این حال، جرأت نمی کنند مستقیماً از ویراتو انتقاد کنند، چون نفوذ او در میانمار آن قدر زیاد شده است که تقریباً هیچ کس جرأت انتقاد از او را ندارد.

خواستیم با امام جماعت مسجد مرکزی شهر مندلی صحبت کنیم، ولی حاضر به مصاحبه نشد. دلیلش هم این بود که پلیس او را تهدید کرده بود که تحت هیچ شرایطی اجازه ندارد با رسانه ها مصاحبه کند. یکی از نزدیکان امام جماعت می گوید که پلیس مرتباً به این منطقه مسلمان نشین می آید و برای آن ها خط و نشان می کشد و برخی را بدون دلیل دستگیر می کنند.

خود بودایی ها دشمن مسلمانان نیستند. آن ها می گویند دولت و نیروهای امنیتی در پشت پرده این خشونت ها و کشتارها هستند. در شرایط کنونی، بسیاری از مسلمانان به ویژه آن هایی که خانواده دارند، برای حفظ جان، مجبور به ترک شهر مندلی شده اند. بر این باورند که در آینده بر شدت خشونت ها افزوده خواهد شد و دیگر هیچ راهی جلوی پایشان نخواهد بود. کسانی که خشونت ها را در میانمار شروع کردند، آتشی را برافروخته اند که دولت این کشور هم روی آن بنزین می ریزد.

واقعیت در میانمار، دقیقاً عکس آن چیزی است که آشین ویراتو ادعا می کند. مسلمانان این کشور تنها تلاش می کنند زندگی عادی خودشان را داشته باشند، اما راهب های افراطی مثل ویراتو با همکاری دولت میانمار، سال هاست به دنبال ریشه کن کردن اسلام و مسلمانان در کشور خود هستند.