رنجنامه ای برای کشتار پیشاور

دیپلماسی ایرانی: مردم عصبانی شدند، حق هم داشتند. در طول تنها 24 ساعت، حدود یک میلیون نفر عریضه گرامیداشت 132 کودکی را که توسط شبه نظامیان افراطی در پیشاور کشته شدند را امضا کردند. آنها خواستار این شدند که هر کودکی در جهان باید قادر باشد تا در کمال امنیت به مدرسه برود و این پیغام باید توسط رهبران سیاسی پاکستان و دیگر کشورهای جهان شنیده شود. در میان کسانی که این عریضه را امضا کردند، فعالین حقوق کودکان از جمله ملاله یوسف زی، برنده جایزه صلح نوبل و رهبران سیاسی از جمله کل کابینه جمهوری دموکراتیک کنگو هم حضور دارند.

خشونت صورت گرفته در پاکستان، آخرین نمونه از یک الگوی وحشتناک است: مردان مسلح از کودکان مدرسه ای به عنوان گروگان در منازعه شان استفاده کردند و دسترسی به آموزش را تبدیل به یک سلاح جنگی کردند. در 17 دسامبر، تنها یک روز پس از کشتار پیشاور، 100 کودک دیگر در نیجریه توسط گروه تروریستی بوکو حرام – به معنای، آموزش غربی حرام است- ربوده شدند. محل حادثه در 30 مایلی روستای چیبوک، که این شبه نظامیان اسلام گرا ماه آوریل با ربودن 200 دختر نیجریه ای، جهان را شوکه کردند، قرار دارد.

مدارس – که باید مکان های امنی باشند- در سراسر جهان تبدیل به اهدافی برای قتل عام وحشتناک توسط گروه های تروریستی شده اند. در پنج سال گذشته، بیش از 10 هزار حمله به مدارس و دانش آموزان صورت گرفته است. در همان روزی که شبه نظامیان اسلام گرا دانش آموزان پسر پاکستانی را کشتند، تروریست ها 15 کودک یمنی را در اتوبوس کشتند. در افغانستان، کلمبیا، پاکستان، سومالی، سودان و سوریه، حداقل هزار مدرسه و کالج را منفجر یا به آن حمله کرده اند. در نتیجه این حملات، مدارس اغلب تعطیل شدند و دانش آموزان در خیابان ها پرسه می زنند.

برای بسیاری از بازماندگان، شانس آموزش برای همیشه از بین می رود. شواهد نشان می دهد که کودکی که برای یک سال یا بیشتر به مدرسه نرود، به احتمال 50 درصد هرگز به مدرسه بازنمی گردد. حوادث نیجریه که در آن بوکوحرام در مدت دو سال، 171 معلم و دانش آموز را کشت، الهام بخش درخواست ها برای امنیت مدارس شد. ایده اصلی تشکیل گروه «یک جهان در مدرسه» توسط دولت نیجریه مطرح شد. رئیس جمهور گودلاک جاناتان و انگوزی اوکونجو اویالا، وزیر دارایی، بعد از حملات بوکوحرام و این که دختران از رفتن به مدرسه هراس داشتند، این ایده را مطرح کردند.

با حمایت جامعه جهانی، دولت ابتکار مدارس امن را اجرا کرد. در این طرح 500 مدرسه در ایالت های شمالی که پیش از این به آن ها حمله شده بود، به عنوان مدارس هدف انتخاب شدند. در این طرح برای مدارس، محافظین امنیتی استخدام شد، از طریق ارتباطات موبایلی، مدارس به ایستگاه های پلیس وصل شدند و مدارس در مقابل حملات تقویت شدند. همچنین این طرح ائتلافی امنیتی میان معلمان، والدین، پلیس، رهبران گروه ها و دانش آموزان به وجود آورده است.

این اقدامات به تنهایی نمی تواند احتمال حمله تروریست ها به مدارس را حذف کند. اما می دانیم که مقاومت در برابر این حملات و هشدار سریع به پلیس و ارتش می تواند عاملی بازدارنده برای این گونه حملات باشد. این اقدام همچنین به والدین این پیام را می دهد که هرگونه اقدامی برای امن تر شدن مدارس برای فرزندان آنها صورت می گیرد.

ابتکار عمل نیجریه می تواند به سرعت به تمام کشورهایی که احتمال حمله تروریست ها وجود دارد، گسترش یابد. صندوق بین المللی باید به دولت پاکستان برای حفاظت از مدارس کمک کند. در سطح جهانی باید اقدامات امنیتی غیر قابل انعطافی صورت بگیرد تا روشن شود که مدارس هم مانند بیمارستان ها مناطق حفاظت شده ای هستند که نباید به آنها حمله شود. کشتن دانش آموزان باید همانند جنایت علیه بشریت مجازات شود. جهان نمی تواند صبر کند و شاهد تعطیلی مدارس و ترس کودکان از آموزش باشد. همان طور که در این عریضه که بسیاری آن را امضا کرده اند گفته شده است: «همه کودکان سزاوار داشتن فرصت برای یادگیری و دستیابی به توانایی های بالقوه شان هستند» ما باید این مسئله را تبدیل به واقعیت کنیم.     

منبع: پراجکت سیندیکیت/ مترجم: حسین هوشمند

انتشار اولیه: سه شنبه 9 دی 1393 / انتشار مجدد: یکشنبه 14 دی 1393