پادشاه سعودی ها در خاور میانه به دنبال چیست؟

عصر خبر-محمد زرچینی- اتفاقات خونبار یک دهه اخیر خاورمیانه نشان می دهد که کشورهای منطقه مواضع مختلف و اختلاف سلیقه شدیدی با یکدیگر دارند و این امر با دخالت خارجی اخیرا شکل حادتری  نیز به خود گرفته است.

کشورهای مهم و تاثیر گذار منطقه مثل جمهوری اسلامی ایران ، ترکیه و عربستان سعودی و حتی مصر به همراه بازیگران فرامنطقه ای غربی و شرقی مثل آمریکا ، فرانسه، انگلستان ، آلمان ، فدراسیون روسیه و جمهوری خلق چین در این دومینوی سیاسی نقش ایفا می کنند که می تواند این نقش همفرساز (Synergic) یا مضر (Antagonist) باشد و به حل بحران و یا شعله ور تر شدن آتش جنگ و درگیری فرقه ای کمک کند. در این میان نقش مضر عربستان سعودی در یک دهه اخیر و به خصوص در 4 سال گذشته در سوریه و در چند ماهه اخیر در عراق کاملا مشهود است. برای مثال یکی از اظهار نظرهای مغرضانه شاهزاده های آل سعود که علاوه بر همپیمانی با پادشاه سعودی دشمنی دیرینه ای با ایران دارد شنیدنی است. شاهزاده سعود الفیصل وزیر خارجه عربستان سعودی پس از اشغال عراق و پیروزی نوری مالکی گفت: "دستاورد حمله آمریکا به عراق  چه بود؟ جز اینکه بزرگترین دشمن ایران در منطقه نابود شد و عراق در سینی طلا به ایران تقدیم شد؟" این اظهار نظر سخیف نشان می دهد که پادشاه و شاهزاده های سعودی در منطقه به دنبال چه هستند.

ملک عبدالله بن عبدالعزیز پادشاه  عربستان خود را «ملک الاعتدالیه» می خواند و خود را مبرا از هرگونه افراط و  تندروی می داند. اما آیا قضاوتهای منطقه ای نیز در مورد وی چنین است و وی را چنین ارزیابی می کند؟ اگر کلمه اعتدال را بخواهیم در حالت کلی بررسی کنیم به دو مفهوم و مصداق می رسیم:
 

اول کلمه اعتدال را به مفهوم عدالت در نظر بگیریم؛ اگر چنین باشد به یک نکته مهم می رسیم که چرا در شرق و جنوب شرق عربستان با وجود منابع سرشار نفتی عدالت رعایت نمی شود و مردم این مناطق همواره در فقر و تنگناه هستند و اعتراضات صلح جویانه در القطیف و العوامیه و دمام به شدت سرکوب می شود و معترضین به طرز فجیعی کشته می شوند و جسد آنها قطعه قطعه می شود؟ و چرا حکم اعدام برای شیخ نمر صادر می شود؟ در این زمینه سرلشگر فیروز آبادی رئیس ستاد کل نیروهای مسلح گفته است:" این حکم اعدام بسیار برای خاندان حسابگر آل سعود گران تمام می شود" که خود نشان از حقانیت سخنان این فرمانده ارشد نظامی و مظلومیت این روحانیت وارسته و برجسته (شیخ نمر) دارد.

دوم اگر کلمه الاعتدالیه را به معنای اصل خود یعنی میانه روی معنی کنیم باز هم سوالاتی مطرح می شود که قابل تامل است. به نفس کلمه اعتدال توجه کنیم ؛ اعتدال به معنی میانه روی است و نه تندروی و نه تفریط. حال آنکه  در عمل پادشاه 89 ساله سعودی آن را انجام نداده است و شواهد و قرائن حاکی از افراطی گری ملک عبدالله و خاندان آل سعود دارد. برای مثال در مسئله سوریه دلارهای میلیاردی نفتی آل سعود صرف حمایت از گروهک های تروریستی (داعش، النصره، دولت اسلامی و ...) شده است و دست خاندان آل سعود به خون مردم سوریه به اسم به اصطلاح دمکراسی آغشته شده است. آیا الاعتدالیه به معنی خرید 10 هزار موشک ضد تانک و یا خرید موشک های ضد هواپیما برای تروریست ها به مبلغ یک میلیارد دلار است؟ آیا الاعتدالیه به معنی اعزام زندانیان آل سعود  و ارسال بیش از 3 هزار نیرو برای خرابکاری در سوریه است؟  آیا الاعتدالیه به معنی خرید ادوات دست دوم از رژیم صهیونیستی به مبلغ 50 میلیون دلار  برای حمایت لجستیکی از تروریستهاست؟ آیا الاعتدالیه به معنی حمایت  پادشاه سعودی از بمباران رژیم صهیونیستی ضد مردم مظلوم غزه است؟ و آیا الاعتدالیه به معنی تحریک آمریکا و غرب و تقبل هزینه جنگ توسط این پادشاه ستیزه جو و جنگ طلب برای حمله به سوریه است؟ و آیا الاعتدالیه به معنی ایجاد و به راه انداختن جنگ فرقه ای بین مسلمانان جهان است؟ آیا الاعتدالیه به معنی سپردن مسئولیت پرونده امنیتی عراق به شاهزاده بندر بن سلطان است (هر چند که شاهزاده بندر بارها و بارها در خاورمیانه از ژنرال قاسم سلیمانی قویترین مرد خاورمیانه شکست خورده اما این انتخاب نشان از افراطی گری خاندان آل سعود و خصوصا پادشاه مسن آن  دارد)؟ و آیا الاعتدالیه به معنی کشتن زائران ایرانی خانه خدا درعربستان و حمله با سنگ و آب جوش به ایرانیان غیور مسلمان از پشت بام هاست ؛ فاجعه و جنایتی که پادشاه آل سعود مسبب اصلی آن است و هیچگاه از اذهان ملت ایران پاک نخواهد شد.

نکته دیگری که نشان از مضحک بودن ادعاهای پادشاه سعودی دارد حضور  نام شاهزاده بندر بن سلطان بن عبدالعزیز آل سعود در لیست مسئولان ارشد اطلاعاتی عربستان است که رویای ارتش 60 هزار نفری برای حمله به سوریه را در سر می پروراند.

اما در بحران عراق هم پادشاه عربستان نقش تاثیر گذاری را در گسیل تروریستها به استان نینوا و صلاح الدین داشته است و با حمایت مالی و لجستیکی از گروهک های تروریستی قصد و نیت شومی برای عراق دارد که اگر بخواهیم نیت سنجی کنیم نزدیک ترین آن تجزیه عراق و ایجاد تفرقه در صفوف مسلمین است. هر چند که این فتنه های چند ماه یا چند سال طول بکشد تا خنثی شود اما در اصل معتدل بودن پادشاه سعودی شبهه ایجاد خواهد کرد.

اما سوال اصلی اینجاست که پادشاه به اصطلاح اعتدالیه سعودی ها و شاهزادگان خاندان آل سعود در منطقه به دنبال چه چیزی هستند؟

موضوع اولی که مطرح می شود این است که سعودی ها به دنبال افزایش رقابت پذیری با ایران در منطقه هستند . اتفاقی که به زعم آن ها با ناامن کردن برخی کشورهای متحد ایران مثل عراق و سوریه آن را دنبال کرد. برخی کارشناسان و صاحبنظران آمریکایی معتقدند که ایران یک قدرت منطقه است و عربستان فاصله زیادی با ایران دارد و هیچگاه به ایران نخواهد رسید. عربستان در سوریه و عراق دلار و مزدور فراهم می کند تا در دراز مدت به ایران لطمه بزند و با وجود فرماندهان نظامی تیزهوش و دیپلمات های هوشیار این موضوع بعید به نظر می رسد.

موضوع دومی که مطرح است رقابت بین کشورهای عربی است و عربستان به دنبال این سناریو هستند که با ایجاد دسیسه داخلی در این کشور بزرگ ، بزرگترین رقیب خود را در بین کشورهای عربی کنار بزنند و خود را قادسیه معرفی کنند.

موضوع سوم و چهارمی که مطرح است کمک میلیاردی به مخالفان محور مقاومت در منطقه و تقویت محور ضد ایرانی  و خوش خدمتی به رژییم اشغالگر قدس و آمریکاست تا از این طریق هم ایران را مدیریت کنند و هم نظر اربابان خود را جلب کنند . خیال خامی که در مورد ایران قطعا صادق نخواهد بود و البته جنگ نیابتی با توهم پادشاه سعودی در رهبری خاور میانه مرتبط است که شاید با هزینه کردن میلیاردها دلار به این توهم برسد که این هم با وجود امپراطوری و قدرت منطقه ای  و هژمونی ایران به هیچ عنوان امکان ندارد.

با تمام این تفاسیر ایران قدرت بزرگ منطقه ای از لحاظ نفوذ سیاسی و قدرت نظامی است و هر میزان که پادشاه تندروی سعودی تلاش کند قطعا کمتر به اهداف خود خواهد رسید و نفرت مردم منطقه را نسبت به خود می انگیزاند.