فلسطین در انتظار بهار عربی

دیپلماسی ایرانی: بعد از آن که کتائب القسام، شاخه نظامی جنبش مقاومت اسلامی حماس، تهدید کرد که شهرهای تلاویو و حیفا و قدس و اسدود را با موشک های خود موشک باران خواهد کرد درگیری های اسرائیل و فلسطین وارد مرحله جدیدی شده است.

اسرائیل، با همه استکبار معمولش، و بعد از این که کلامی موافقت کرد که بر توافق «آرامش مقابل آرامش» با میانجی گری ارتش مصر پایبند باشد، 40 هزار نیروی ذخیره خود را فرا خواند و عملیات «فلات استوار» را آغاز کرد و به دنبال آن رهبران و فعالان حماس و حرکت های مقاومت فلسطینی دیگر را هدف قرار داد، و در این راه برایش فرقی هم میان زنان و کودکان نمی کند، کما این که دیدیم در خان یونس بعد از آن که مردم با خالی کردن خانه مسکونی و خانه های خود همسایگانشان مخالفت کردند و سپر انسانی برای حمایت از خانه و کاشانه خود در برابر حملات موشک های صهیونیستی ایجاد کردند، جنگنده های اف 16 اسرائیلی شهروندان آن منطقه را بمباران کرد که باعث شهید شدن بسیاری از مردم شد. اتفاقی که جنبش حماس از زبان سخنگویش، سامی ابو زهری آن را «جنایت جنگی» دانست و اسرائیلی ها همشان آن را «اهدافی مشروع علیه مقاومت» دانستند.

این در حالی است که حکومت خودگردان فلسطینی به ریاست محمود عباس تنها خواستار توقف خشونت های اسرائیل و توقف حملات هوایی شد و از جامعه جهانی خواست «دخالت فوری و عاجل کند و جلوی خشونت روزافزون اسرائیل که می رود منطقه را با ویرانی و بی ثباتی بیشتر مواجه کند، بگیرد.» اگر چه حکومت خودگردان فلسطینی فقط به بیان کلامی در این زمینه بسنده کرد اما همین هم قابل قبول است، اما مشارکت رئیس جمهور عباس در کنفرانس صلح تلاویو که توسط روزنامه اسرائیلی هاآرتص ترتیب داده شده بود و در آن سخنان ضبط شده او پخش شدند، اقدامی نابخردانه و محرک علیه ملت فلسطین که در معرض کشتار و فجایع انسانی از سوی اسرائیل است، محسوب می شود.

حداقل از آقای رئیس حکومت خودگردان انتظار می رود که اول از همه ملت خود را مخاطب قرار دهد و به آنها بگوید که چه راهکارهایی برای رویارویی با تکبر و ستم و طغیان اسرائیلی ها دارد، همچنین انتظار می رود که از تنها سلاحی که حکومت خودگردان دارد و همچنان تهدید به استفاده از آن می کند، استفاده کند و بگوید که آن چه در فلسطین می گذرد را به دادگاه جنایت های بین المللی و سازمان های حقوق بشری می برد.

البته مردم فلسطین از حکومت خود انتظاری ندارند، حکومتی که خود را به توافقات همکاری های امنیتی با اسرائیل مرتبط کرده و تنها از سلاح ضعیفی که پلیسش در اختیار دارد علیه اسرائیلی ها استفاده می کند، اما با این حال باز هم انتظار می رود که حکومت خودگردان لحن خود را تغییر داده و خود را همانند قهرمان مدافع ملت فلسطین و کرامت آن نشان دهد.

نخبگان فلسطینی را می توان در حکومت های رام الله و غزه جستجو کرد که به توافق آشتی تاریخی با یکدیگر رسیدند، انتظار می رود که این آشتی به تشکیل دولت یکپارچه فلسطینی بینجامد که مواضع یکسانی در برابر دشمن اسرائیلی که شمشیر بر بالای گردن مردم غزه گرفته است، اتخاذ کند، انتظار می رود که این دقیقا نقش پیش روی رام الله باشد.  

حماس با اتخاذ تصمیم شجاعانه اش برای مواجهه با اسرائیلی ها «آرامش مقابل آرامش» را به «خشونت در برابر خشونت» ترجمه کرد، تا نشان دهد توانایی بالایی برای تحمل محاصره عربی و جهانی دارد، جامعه ای که همیشه حماس را محکوم به داشتن موشک هایش کرد در حالی که هیچ واکنشی نسبت به جنایات اسرائیل در حق فلسطینیان نداشت.

دنیا و اعراب افق های روشن و امید را در برابر فلسطینیان بستند و اکنون همه باید مسئولیت تاریخی خود که نمی توانند از آن فرار کنند را بپذیرند.

همان طور که تظاهرکنندگان عرب در تونس و مصر و لیبی و یمن در برابر ابزارهای کشتار و ویرانی ایستادند و اجازه ندادند بیش از آن مورد توهین قرار بگیرند و کرامتشان لگدمال شود و آینده خود و فرزندانشان تیره شود، فلسطینیان نیز باید بهار عربی تازه ای را تجربه کنند. بهار عربی ای که می تواند بسیاری از معادلات را تغییر دهد.

سرمقاله القدس العربی/تحریریه دیپلماسی ایرانی/11