تغییر کاربری فوردو هم محل اختلاف است

دیپلماسی ایرانی: در حالی که ضرب الاجل 20 جولای( 29 تیرماه) پیش رو است، تلاش ها به منظور حل مساله هسته ای ایران از طریق دستیابی به یک توافق جامع تشدید شده است. این روزها مقامات ایران و آمریکا به طور متداول با یکدیگر ملاقات می کنند که در مقایسه با دورانی که جورج بوش مدعی می شد تا زمانی که ایران فعالیت های غنی سازی خود را تعلیق نکند، مذاکره ای در کار نیست، پیشرفت قابل توجهی است. از سوی دیگر می توان به یادآور که چگونه وزرای خارجه ایران از رو در رو شدن با همتایان آمریکایی خود خوددداری می کردند.

اکنون آن روزها سپری شده است. ایران و آمریکا همواره در حال مذاکره هستند.مذاکرات جاری در وین نیز ششمین دور از گفت و گوهای هسته ای است که در سال جاری میلادی برگزار می شود. در ماه گذشته ویلیام برنز، معاون وزیر خارجه امریکا با همتای ایرانی خود عباس عراقچی در ژنو ملاقات کرد. دیداری که 12 ساعت به طول انجامید. شاید بتوان گفت معدود کشورهایی بوده اند که دیپلمات های شان برای این مدت طولانی با برنز پای میز مذاکره نشسته اند. حتی برخی از متحدان آمریکا از اینکه دسترسی محدودی به برنز دارند نیز خرسند هستند.

بنابراین هر دو کشور به سختی تلاش می کنند و ایران و آمریکا به خوبی از جدیت طرف مقابل خود آگاه هستند. اما این سکه یک روی دیگر نیز دارد و آن موضوعات حساسی است که چشم انداز دستیابی به توافق هسته ای نهایی را در پس پرده ای از ابهام قرار داده است.

به گزارش تلگراف،این درست است که ایران و آمریکا توانستند در نوامبر گذشته به یک توافق هسته ای مقدماتی دست یابند. اما نکته این توافق این بود که ایران پذیرفت فعالیت های غنی سازی خود را تعلیق کند ، نه اینکه آنها را به عقب براند.

توافق هسته ای نهایی که برای آمریکا قابل پذیرش باشد خواستار محدودیت هایی فراتر از این برای ایران است. تهران باید بخش هایی از برنامه های هسته ای خود را به عقب براند. به بیان دیگر آمریکا دیگر به دنبال تعلیق نیست، بلکه به دنبال به عقب راندن است. در حال حاضر ایران 19 هزار سانتریفوژ نصب شده در اختیار دارد که از این تعداد 9 هزار دستگاه فعال اند. غرب می گوید که برای دستیابی به توافق نهایی ایران باید هزاران دستگاه از این سانتریفوژها را معدوم کند تا تحریم هایی که سخت ترین تحریم ها در تاریخ مدرن به شمار می روند، لغو شوند.

اما پرسش اینجاست که ایران دقیقا باید چند دستگاه سانتریفوژ خود را از رده خارج کند؟ گری سیمور، مشاور سابق کاخ سفید در امور تسلیحاتی می گوید که ایران تقریبا باید تمامی سانتریفوژهای خود را از رده خارج کرد و تنها 3 هزار دستگاه سانتریفوژ را برای خود نگاه دارد. این به معنی چشم پوشی ایران از حدود 9 هزار دستگاه سانتریفوژ و حدود 7 هزار سانتریفوژ دیگری است که هم اکنون فعال هستند.

معمولا دیپلمات ها از روش ابهام سازنده برای دور زدن موضوعاتی از این دست استفاده می کنند. اما به نظر می رسد که این حقه ها این بار کار نمی کنند. چه سانتریفوژها بچرخند و چه نچرخند، واقعیت های اساسی قابل کتمان نیستند. از سوی دیگر مشخص نیست که آیا مقامات عالی جمهوری اسلامی به کاهش تعداد سانتریفوژها رضایت خواهند داد، یا خیر.

این در حالی است که رهبری عالی جمهوری اسلامی اخیرا تاکید کرده اند که ایران به 190 هزار سانتریفوژ هسته ای نیاز دارد. خبرگزاری فرانسه در این زمینه نوشت که این 19 برابر بیش از محدوده است که واشینگتن امیدوار است در توافق هسته ای نهایی، سانتریفوژهای ایران را محدود کند. به گزارش این خبرگزاری فرانسوی، آنچه رهبری مطرح کردند تاثیر شگرفی بر روند مذاکرات جاری در وین بین تیم مذاکره کننده هسته ای ایران و گروه 1+5(آمریکا، انگلیس، فرانسه، چین، روسیه و آلمان) خواهد داشت. این اظهارات از سوی مقام معظم رهبری مطرح شده که تصمیم گیری نهایی در سیاست خارجی و پرونده هسته ای را بر عهده دارند.

خبرگزاری فرانسه در ادامه می نویسد ،رسانه های آمریکایی می گویند که آمریکا شاید تعداد 2 تا 4 هزار سانتریفوژ را در ایران بپذیرد. لوران فابیوس، وزیر خارجه فرانسه نیز پیش تر مدعی شده بود ایران می تواند چند صد سانتریفوژ را حفظ کند اما ایرانیان می خواهند چند صد هزار سانتریفوژ داشته باشند.

آسوشیتدپرس با اشاره به مذاکرات وین که به پایان هفته نخست خود نزدیک می شود ، گزارش می دهد که باوجود پیش رو بودن ضرب الاجل 29 تیرماه، این مذاکرات پیشرفت اندکی داشته است. بنابراین گزارش، دشواری اصلی کمیت و کیفیت ظرفیت غنی سازی در ایران است. از سوی دیگر ایران با تغییر کاربری تاسیسات غنی سازی زیرزمینی فوردو مخالفت می کند و در مورد مدت اجرای توافقنامه نیز اختلاف نظر وجود دارد.

تحریریه دیپلماسی ایرانی / 10