این افراد، بوش را به حمله به ایران ترغیب می‌کردند

انتشار کتاب خاطرات رابرت گیتس از تلاش بعضی مقامات منطقه برای ترغیب بوش به حمله به ایران پرده بر می دارد.

به گزارش «تابناک»، رابرت گیتس که پس از کنار رفتن رامسفلد در سالهای پایانی دولت بوش به وزارت دفاع ایالات متحده رسید، این شانس را داشت که کار خود را در سالهای ابتدایی دولت اوباما نیز ادامه دهد.

رئیس سابق سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا از دسامبر 2006 تا جولای 2011 به مدت تقریبا چهاز سال و نیم وزیر دفاع آمریکا بود. سالهای ابتدایی این دوره با وضعیت خشونت بار در عراق و مشکلات جدی آمریکا در افغانستان همراه بود. هرچند سرانجام اوباما نیروهای آمریکایی را از عراق خارج کرد ولی اکنون و در شروع سال 2014 چرخه خشونت در این دو کشور همچنان در گردش است.

اگر چه حمله به افغانستان و عراق در زمان رامسفلد و به ترتیب در سال های 2001 و 2003 اجرایی شد ولی شواهد متعدد نشان می دهد که در همه این سالها و حتی تاکنون نیروهایی در داخل و خارج از ایالات متحده به دنبال راه انداختن جنگ با ایران بوده اند. عربستان و رژیم اسرائیل متهم هستند که پیش از تجاوز آمریکا به عراق در گوش مقامات آمریکایی زمزمه می کرده اند که «مردان واقعی به جنگ ایران می روند و نه عراق».

با وجود این دولت جنگ طلب بوش به ترتیب به افغانستان و عراق حمله کرد ولی گرفتاری در مشکلات این دو کشور مانع از آن شد که بتواند برنامه های خود را در حمله به دیگر کشورها ادامه دهد.

در سالهای گذشته، بحث بر سر قصد واقعی ایالات متحده برای حمله به ایران به یک موضوع بحث در ایران نیز تبدیل شد و حتی در جریان مناظرات انتخابات سال 88، احمدی نژاد رئیس جمهور وقت برای به حاشیه راندن محسن رضایی از این موضوع استفاده کرد و قصد آمریکا برای حمله به ایران را به شوخی گرفت.

کتاب خاطرات رابرت گیتس که اخیرا و با نام "وظیفه: خاطرات یک وزیر در جنگ" ("Duty: Memoirs of a Secretary at War") منتشر شده، نشان می دهد که در سالهای ابتدایی وزارت وی اراده ای جدی برای سوق دادن آمریکا به جنگ با ایران در داخل تیم بوش وجود داشته و نیروهایی از بیرون از آمریکا نیز چنین قصدی داشته اند.

نیویورک تایمز مهم ترین بخش کتاب در مورد دوره بوش را مساله ایران می داند. گیتس از تاثیر اولمرت نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی و عبدالله شاه عربستان بر کاخ سفید نگران بوده است. وی هدف مشترک این دو را خلاص شدن از مساله ایران در دوره ریاست جمهوری بوش می داند. وی به طور پیوسته در مورد خطرات درگیر شدن در یک جنگ دیگر همزمان با دو جنگ دیگر (عراق و افغانستان) هشدار می داده است. در جایی از کتاب وی می گوید که بسیار نگران بوده است که دیک چنی معاون وقت رئیس جمهور و اولمرت بوش را اغوا کنند که به ایران حمله کند و یا این که راه حمله اسرائیل به ایران را هموار کند.

وی یادآور می شود که در یک مورد مکالمه خصوصی نفس گیری با بوش داشته است تا به وی بگوید که « ما نباید منافع حیاتی خودمان را در خاورمیانه، منطقه خلیج فارس و جنوب غربی آسیا گروگان تصمیمات دیگران کنیم. اهمیتی هم ندارد که این متحدان چقدر به ما نزدیک باشند»