قراردادهای جدید نفتی ایران در راه است

مشاور وزیر نفت ایران از تنظیم نوع جدیدی قرارداد نفتی برای پیشنهاد به شرکت های خارجی از سوی وزارت نفت خبر داد و گفت این قرارداد که جزئیات آن اسفند در لندن اعلام می شود نه بیع متقابل و نه مشارکت در تولید است.

به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از فایننشال تایمز، مهدی حسینی مشاور وزیر نفت ایران گفت، سیستم فعلی قراردادهای بیع متقابل که به شرکت های خارجی اجازه نمی دهد در پروژه های نفتی ایران سهامی داشته باشد، تغییر خواهد یافت.

حسینی گفت، دولت در حال تنظیم نوعی قرارداد برد-برد است تا شرکت های بزرگ «چه آمریکایی و چه اروپایی» بتوانند منتفع شوند. وی افزود، به عنوان بخشی از تلاش ها برای جذب حداقل 100 میلیارد دلار سرمایه گذاری خارجی در سه سال آینده، انتظار می رود که جزئیات این قراردادها در مارس سال آینده در لندن اعلام شود.

بر اساس این گزارش تغییر شکل قراردادهای نفتی گام مهمی برای ایران به شمار می رود که به صورت سنتی با هرگونه مالکیت خارجی ثروت های گسترده نفتی و گازی اش مخالف بوده است.

ایران بزرگترین ذخایر گازی و چهارمین ذخایر بزرگ نفتی جهان را در اختیار دارد.

حسینی افزود: «ما امیدواریم که ادبیات به کار رفته در قراردادهایمان به قواعد بین المللی بسیار بسیار نزدیک باشند و ما مجددا شاهد صف کشیدن آنها (شرکت های بین المللی) باشیم.»
رابین وست، مشاور ارشد موسسه مشاوره ای آی اچ اس انرژی در این باره گفت: «ایران تاریخی طولانی از ملی سازی منابع خود دارد و من شک دارم که این رویه تغییر کند.» وی افزود: «آنها همواره شرایط مالی بسیار سختی (در قراردادهایشان) داشته اند و تلاش کرده اند ریسک سرمایه گذاری را به گردن اوپراتورها بیاندازند و در عین حال بخش اعظمی از درآمدها را برای خود نگه دارند.»

وی افزود، اما ذخایر فراوان انرژی ایران نیازمند سرمایه گذاری سنگین از سوی شرکت های بزرگ غربی است و برای فریفتن این شرکت ها تهران باید «شرایط قراردادی بسیار جذابی» را پیشنهاد کند. «اگر آنها این کار را انجام بدهند، تفاوتی واقعی نسبت به گذشته به وجود خواهد آمد.»
حسینی افزود، حتی اگر تحریم ها پابرجا باقی بمانند، کشور باید قادر باشد سیستم قراردادی جدیدی را به اجرا بگذارد تا سرمایه گذاران را جذب کند.

مشاور وزیر نفت ایران در ادامه گفت: «من موافقم که تحریم ها ممکن است به صورت رسمی، سریع و همزمان و فوری برداشته نشوند، اما راه هایی وجود دارد که شرکت ها و دولت ها می توانند تحریم ها را دور بزنند، مثل برخورداری از معافیت ها».

تحریم های آمریکا و اروپا موجب شده که تولید نفت ایران که یکی از منابع اصلی درآمد اقتصادی این کشور است با مشکل مواجه شود. بر اساس گزارش آژانس بین المللی انرژی، در ماه سپتامبر، تولید نفت ایران به 2.58 میلیون بشکه در روز رسید که پایین ترین سطح تولید از سال 1989 (یعنی میزان جنگ ایران و عراق) تاکنون است. ایران در اوایل سال 2011 و پیش از وضع تحریم ها، روزانه 3.5 میلیون بشکه نفت تولید می کرد.

حسینی تایید کرد که قراردادهای غیرجذاب مدتهاست شرکت های غربی را از سرمایه گذاری در ایران باز داشته است. وی افزود: «این مشکلات به ما اجازه نداد روابط خوبمان با شرکت های نفتی را در دراز مدت حفظ کنیم. ما از تمام تجربه قبلی مان استفاده خواهیم کرد... تا انتظارات منطقی شرکت های نفتی را درک کرده و خودمان را با آنها وفق بدهیم.»

وی از اعلام جزئیات قراردادهای جدید خودداری کرد، اما تصریح کرد که طرح جدید نه تعدیل شده قراردادهای بیع متقابل است و نه طرح مشارکت در تولید و شباهتی نیز با قراردادهای خدمات فنی عراق ندارد.

در سال 1997، شرکت توتال با تحریم های آمریکا مخالفت کرد و قراردادی 2 میلیارد دلاری را برای توسعه میدان گازی پارس جنوبی با ایران به امضا رساند. دیگر شرکت های بین المللی نظیر شل، انی ایتالیا و استات اویل نروژ، نیز بدون توجه به تحریم های آمریکا به مشارکت در بخش نفت ایران پرداختند. اما آنها بعدا به دلیل نرخ پایین سوددهی از توسعه دیگر میادین در ایران امتناع کردند.