حکیم دوست سنتی و مشهدانی دشمن سلفی تهران

دیپلماسی ایرانی: دوست و دشمن عرب ایران را بشناسید" مجموعه تازه ای است که در آن تلاش می شود دوستان و دشمنان عرب به استناد اظهارات، حرف های درگوشی و خصوصی شان با مقامات مختلف، ایده ها، نظریاتشان و اسناد مختلف منتشر شده مثل ویکی لیکس به خوانندگان معرفی شوند. البته بدیهی است که تعریف و توصیفی که از افراد در این مجموعه می شود، مطلق نیست و نمی توان به صرف آن گفت که فلان فرد دوست یا دشمن ایران است. به ویژه که در دنیای سیاست مصالح حرف اول را می زنند و افراد در خور وضعیت و جایگاهشان و آن چه در آن مقطع فکر می کنند، فورا از دوست به دشمن و از دشمن به دوست تبدیل می شوند که نمونه های آن در تاریخ فراوان است. در این جا پنجمین بخش از این مجموعه در اختیارتان قرار می گیرد:

سید عمار حکیم، دوست سنتی ایران

سید عمار حکیم، رئیس مجلس اعلای اسلامی عراق که در حال حاضر یکی از ارکان قدرت در عراق محسوب می شود و در انتخابات اخیر استانداری ها و شهرداری های عراق تشکل سیاسی اش توانست حائز اکثریت آرا شود، نه تنها دوست نزدیک ایران بلکه از جمله کسانی است که در ایران بزرگ شده است و با ایران به خوبی آشنا است.

اصولا مجلس اعلای اسلامی عراق از جمله تشکلات دینی – سیاسی عراقی است که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی با حمایت جمهوری اسلامی ایران در راستای مبارزه با رژیم فاسد بعثی در ایران ایجاد شد. از همان ابتدا این تشکل سیاسی سه رکن اصلی داشت که مرحوم سید محمد باقر حکیم و سید عبدالعزیز حکیم از جمله آن بودند.

سید عمار حکیم از قبل از این که ریاست مجلس اعلای اسلامی عراق را بر عهده بگیرد معتقد بود که ایران و عراق می توانند دو متحد برجسته شیعی در جهان شوند که در برابر همه دشمنان تشیع و کشورهای فرصت طلب ضد شیعی به ویژه عربستان سعودی و متحدانش بایستند و قدرت آنها را در هم شکنند.

سید عمار حکیم متولد 1971 در شهر نجف اشرف است. نوه مرحوم آیت الله العظمی سید محسن حکیم، مرجع فقید عالم تشیع و فرزند مرحوم سید عبدالعزیز حکیم است. وی تحصیلات علمی و حوزوی خود را در تهران و قم گذرانده و مدتی را نیز در مدرسه عالی شهید مطهری تحصیل کرده است. سید عمار حکیم در اوت 2009 و پس از فوت پدرش مرحوم سید عبدالعزیز حکیم ریاست مجلس اعلای اسلامی عراق را بر عهده گرفت. وی متاهل و پدر دو پسر و سه دختر است. از حکومت دینی طرفداری می کند و پرواضح است که چهره ای کاملا مذهبی در عراق دارد. اما با این وجود او را جزء معتدلین و چهره های میانه روی شیعه عراق می دانند.

محمود المشهدانی، دشمن سلفی ایران

محمود المشهدانی، رئیس مجلس سابق عراق است که از چهره های نه چندان محبوب عراقی است. فحاشی و ناسزاگویی اش در پارلمان از جمله در صحن علنی مجلس از عواملی است که باعث شده از او چهره محبوبی نزد عراقی ها به وجود نیاید.

او با ایران به دلیل نگاه های طایفه ای شیعه و سنی مخالف است. دلیل آن هم گرایشش به سلفی ها و جریان های وهابی است.

المشهدانی متولد 1948 در بغداد است. تحصیلات ابتدایی، متوسطه و دبیرستانی خود را در بغداد گذراند و در سال 1966 وارد دانشکده پزشکی شد. در سال 1980 به دلیل وابستگی به جمعیت سلفی الموحدین که در آن موقع تشکلی غیر قانونی بود، دستگیر شد و دوره محکومیت خود را تا آخر در زندان نظامی گذراند. بار دوم در سال 2000 به اتهام انجام عملیاتی علیه حکومت بعث دستگیر و به 15 سال حبس محکوم و تمام اموال منقول و غیرمنقولش مصادره شد اما بعدا در سال 2002 با میانجیگری های پدرش که ارتباطاتی با مقام های وقت دولت بعثی عراق داشت، آزاد شد. هیچ گاه مشخص نشد که وی دقیقا چه رویکرد سیاسی ای را علیه حکومت بعثی دنبال می کرد. قبل از آن که وارد فعالیت سیاسی شود مطبی در بغداد داشت که تا قبل از دستگیری اش در آن کار می کرد. او دوره ای را نیز افسر ارتش عراق بود.

به رغم این که از اهالی کاظمین، محله شیعه نشین عراق است و به زیارت بارگاه ملکوتی امامان کاظم (ع) و جواد (ع) می رفت، در سال 1980 به سلفی ها گروید و از رهبران بارز سلفی عراق شد. او تا سال 2000 همچنان گرایشات سلفی خود را داشت و با جریان های سلفی کردی نیز ارتباط برقرار کرد و از موسسان جریان های سلفی در کردستان عراق شد. گفته می شود از دلایل دستگیری او در سال 2000 از جمله همین فعالیت ها بود. در سال 2004 و 2005 به اتهام تایید و حمایت از جریان های تروریستی دو بار متوالی بازداشت شد. در سال 2007 دیوان شعر "بخشش گل های زعفران" را منتشر کرد.وی از سال 2006 تا 2009 رئیس پارلمان عراق بود و در سال 2008 نیز ریاست اتحادیه مجالس کشورهای عربی را بر عهده گرفت.

المشهدانی از چهره های شوخ طبع عراقی است. شوخی های او با مقام های اروپایی و عراقی زبانزد است. اما در عین حال به سرعت هم عصبانی می شود و حتی اگر نتواند با زبان از پس حریفش بر آید به کتک کاری با او می پردازد. در سال 2009 به دلیل توهین و فحاشی به یک نماینده زن شیعی پارلمان عراق از سمت خود عزل شد. وی در سال 2010 به صراحت گفت که از امارات متحده عربی پول دریافت کرده و در انتخابات شرکت کرده است. انتخاباتی که در آن شکست خورد.