هیچ پرونده فسادی به من نمی چسبد

دیپلماسی ایرانی: عمرو موسی مرد نام آشنایی است. کسی که دبیر کل اتحادیه عرب بوده و قبل از آن سال ها وزیر امور خارجه مصر بوده است. وی از دهه هفتاد وارد وزارت امور خارجه مصر و از ابتدای دهه هشتاد وارد دنیای سیاست شد. البته دوران سیاسی او با تصدی پست وزارت خارجه مصر در ابتدای دهه نود میلادی آغاز شد. موسی که متولد 1936 است، یکی از مهم ترین و بارزترین مقام های عالی رتبه دوران ریاست جمهوری سی ساله حسنی مبارک محسوب می شود.

در ابتدای انقلاب مصر در ژانویه 2011 موسی به جمع مخالفان او پیوست و خود را به عنوان یک چهره انقلابی مخالف حکومت نشان داد. موسی در انتخابات اخیر ریاست جمهوری مصر نیز نامزد شد و به رغم این که گمان می رفت برنده اصلی انتخابات باشد، شکست سنگینی خورد و از میان آرای حدود 51 درصدی رای دهندگان مصری رتبه چهارم را به دست آورد و از گردونه رقابت ها حذف شد.

یک دهه وزیر امور خارجه مصر بودن و یک دهه ریاست اتحادیه عرب را بر عهده داشتن، آن هم در دورانی که مصر و خاورمیانه و جهان عرب سیلی از حوادث را تجربه کردند و عمرو موسی در بسیاری از آنها حاضر و سرگرم آبود و در بسیاری دیگر تنها شاهد آنها بوده، باعث شده است تا وی صاحب خاطرات و اطلاعات شنیدنی و مهمی باشد. موسی در مصاحبه ای طولانی با روزنامه الحیات با غسان الشربل، روزنامه نگار مشهور جهان عرب که یکی از تحلیلگران به نام لبنانی نیز محسوب می شود، به گفت وگو نشسته و به بیان این خاطرات پرداخته است که در چند شماره در این روزنامه منتشر شدند. البته آن چه در این مصاحبه نمود دارد نظرات موسی درباره تحولات خاورمیانه است که با خاطرات او عجین شده اند. دیپلماسی ایرانی در نظر دارد هر هفته به طور مرتب این مصاحبه را ترجمه و منتشر کند. اکنون چهارمین بخش آن در اختیار خوانندگان قرار می گیرد:

رفتی به میدان التحریری، وقتی در آن میدان بودی، چه احساسی داشتی؟

احساس کردم مصر کاملا تغییر کرده است و من وسط مردم هستم. مردم در یک انقلاب بزرگ علیه نظام شرکت کرده بودند و این احساسی بود که از قبل هم وجود داشت برای این که مصر در 10 سال اخیر بسیار افت کرد و حیات سیاسی آن با مشکلات جدی مواجه شد و مصر دیگر آن مصری نبود که از زمان محمد علی در آن زندگی می کردیم که کشتی بود که به رغم بالا و پایین رفتن هایش به راه خود ادامه می داد. کار به آن جا رسیده بود که مصری ها از نظام متنفر شده بودند. این صحیح است که پیشرفت اقتصادی حاصل شد و نشانه های بهبود اقتصادی مثل رشد 7 درصدی نیز وجود داشت در حالی که فقرایی که از آنها صحبت کردم از این رشد بهره ای نمی بردند. در مصر اشتباهی در اداره کشور وجود داشت که موضوع به ارث رسیدن حکومت کار آن را نهایی کرد.  

یکی از کسانی که به رفتار تو در این مرحله اعتقاد داشت و تو را قبول داشت، گفت که فردا نوبت عمرو موسی می شود و برای سکوتش یا تخریب وجهه اش پرونده هایش را باز خواهند کرد. آیا از این مساله می ترسی؟

 انتطار آن را دارم. در طول تبلیغات انتخاباتی اتفاقات بسیاری از جمله ترور سیاسی برای تخریب و آسیب رساندن به وجهه ام انجام شد. نمی دانم چه کسی پشت همه آن عملیات بود، شاید اخوان و شاید هم غیر از آنها، نمی خواهم کسی را متهم کنم. اما حرف های بسیاری شنیده ام و یکی از سلاح هایی که علیه من استفاده می کردند این حرف بود که من در نابلس و رام الله بودم، زمانی که تلاش می شد تا قضیه فلسطینی را احیا کنند، می گفتند من نسبت به آن کوتاهی کردم و برای تخریب آن تلاش کردم، می گفتند که کنفرانس بین المللی ای برگزار شد و از من دعوت کردند که در آن شرکت کنم و من هم آن دعوت را پذیرفتم. به من ایراد می گرفتند که چرا آن دعوت را پذیرفتی.

آیا پیش خودت می گفتی ای کاش نمی رفتم تا آن پرونده علیه من باز نمی شد؟

نه. چرا؟ چه کسی در مصر به قضیه فلسطینی غیر از مجموعه های ما و هم نسلان ما که من هم یکی از آنها هستم، بیش از همه اهمیت می داد؟ در میان فلسطینی ها این سوال پرسیده می شد ، اگر کسی بخواهد به من دستور دهد دیگر چه کسی کنار فلسطینی ها می ماند و برای حل عادلانه قضیه فلسطینی تلاش می کند، تنها فلسطینی های کرانه باختری و غزه و بیت المقدس حق دارند که در همه پرسی فلسطینی ها شرکت می کنند.

آیا نقطه ضعف مالی هم داری که بتوانند از آن سوء استفاده کنند؟

من گمان نمی کنم که نقاط ضعفی به آن معنایی که منظور تو است برای من در این زمینه وجود داشته باشد ولی می توانند هر چیزی را اختراع کنند.

آیا ممکن است پرونده ای زنانه وجود داشته باشد، شایعاتی است که می گوید زنان درباره تو می گویند که لطیف و محبوب هستی؟

اگر جریان های خاصی این کار را دنبال می کنند، منظورم اخوان المسلمین نیست، اگر امور به این حد رسیده باشد واقعا جای تاسف است. اگر انتظار داری که پرونده های بسیاری را باز کنند که بسیاری از افراد انتظار آن را دارند و پرده از خیلی از موضوع ها برداشته شود، آن بحث دیگری است، همه به من می گویند که تو را رها نمی کنند، بهتر است ساکت شوی. «بهتر است ساکت شوم» معنایش این است که کشور را ترک کنیم. ما نباید از هیچ چیز بترسیم.

چه چیزی وجود دارد که باعث شود تو در این مرحله ساکت شوی؟

تنها راه سکوت من این است که به توافق برسیم، ما انسان های عاقلی هستیم به این معنا که باید کار عاقلانه ای انجام دهیم که به سود مملکت باشد، و ما می توانیم که بر سر چیزی توافق کنیم، اما این که هیچ رایی برای ما وجود نداشته باشد این چیز معقولی نیست.

ادامه دارد...