ایران برد، فکری به حال خود کنید

دیپلماسی ایرانی: مشابهت های بسیاری میان حکومت های شاه ایران و صدام حسین عراق وجود دارد، هر دوی آنها سکولار بودند و بر کشورشان با رویکرد لائیک – لیبرالیسم حکومت می کردند ولی هر دوی آنها حکومت هایشان مردمی نبود و هیچ کدام از اصول دموکراتیک را رعایت نمی کردند. برای همین در آن زمان مساله سنی و شیعه زیاد مطرح نمی شد و فقط در سطح اجتماعی باقی می ماند که این مساله نیز برای خود مردم حل شده بود و مشکلی میان آنها وجود نداشت و این فقط سازمان های امنیتی خارجی بودند که از این مساله برای رسیدن به منافعشان بهره برداری می کردند.

هارمونی زندگی مسالمت آمیز شیعه و سنی در ایران و عراق کاملا روشن است و حتی مشابه آن را در دیگر جوامع کشورهای عربی حتی بحرین و منطقه الشرقیه عربستان نیز می بینیم، آنها بر اساس این اصل که "حتی اگر همسایه ات را هم دوست نداری باید در کنار آن زندگی کنی"، زندگی خود را در کنار هم به طور مسالمت آمیز انجام می دهند. در کدام یک از کشورهای عربی دیگر، سنی و شیعه یا حتی طوایف دیگر این گونه زندگی می کنند که بتوانند بدین شکل کنار هم زندگی مسالمت آمیزی داشته باشند بدون این که مورد تعرض یکدیگر قرار بگیرند، در حالی که لازم نباشد نظام سکولار لیبرالیستی بر آنها حکومت کند و در عین حال نظام دموکراتیک مدنی را نیز داشته باشند. نآن

کشورهای غربی مثل بریتانیا نیز متشکل از نظام های دموکراتیک چند طایفه ای هستند (کاتولیک و پروتستان) به خصوص در بریتانیا که متشکل از انگلیس و ولز و اسکتالند است و در آنها پروتستان ها اکثریت هستند و کاتولیک ها در اقلیتند. ایرلند شمالی وابسته به دولت بریتانیا است و به رغم این که اکثریت آن کاتولیک هستند، اقلیتی نیز از ارتدوکس ها دارد، آنها پس از سه دهه درگیری خونین اخیرا توانستند به زندگی مسالمت آمیز مشترک برسند. یعنی به وضعیتی بسیار شبیه ایران و عراق و بحرین و منطقه الشرقیه عربستان. بریتانیایی ها که خود درگیر کش مکش پروتستان ها و کاتولیک ها بودند، پس از خروج از عراق و بحرین و عربستان نیز وضعیتی را ایجاد و رها کردند که شیعه و سنی با یکدیگر درگیر شدند. در حال حاضر شاهدیم که ایران و عراق شیعی از جریان های شیعی حمایت می کنند و کشورهای سنی عرب خلیج فارس از هر گونه سازمان و نهاد یا جریان یا حزب سنی.

بی شک اسرائیل و حامیان آن، یعنی کمیته روابط امریکایی اسرائیلی (ایپاک) و لابی آن نقش اساسی در برافروختن این فتنه دارند و با قدرت به دولت های امریکایی و غربی فشار می آورند که اگر هارمونی زندگی مسالمت آمیز سنی و شیعه به وجود آید، قدرت و امنیت اسرائیل به هم خواهد ریخت و از بین خواهد رفت. آنها سناریوهای مختلفی را در این زمینه ترسیم می کنند، به خصوص که موفقیت انقلاب جمهوری اسلامی ایران در سال 1979 باعث شده است تا این کشور به کعبه آمال و امید روشن جهان تشیع تبدیل شد. برای همین بود که اسرائیلی ها از عدم سرنگونی شاه و صدام حسین حمایت می کردند و می گفتند که نظام های دیکتاتوری آنها به نفع ما است. هنگامی هم که دیدند که باید حقیقت را بپذیرند و حکومت های مردمی ای در ایران و عراق بر سر کار آمده اند که تاب تحمل زیاده خواهی های اسرائیل را ندارند، بر تنور جنگ شیعه و سنی دمیدند و هر روز نیز در آن هیزم می ریزند. بی شک قربانی چنین وضعیتی نه ایران و عراق بلکه کشورهای عربی حوزه خلیج فارس هستند که همچنان حکومت های دیکتاتوری بر آنها حکومت می کنند و خواسته یا ناخواسته در راستای منافع امریکا و اسرائیل به فتنه شیعه و سنی دامن می زنند.

ایران در حال حاضر علی رغم دشمنی های امریکا و اسرائیل توانسته است دستاوردهای بسیاری را در خاورمیانه کسب کند که به جرات می توان گفت کشورهای مستبد عربی هیچ کدامشان آن دستاوردها را به دست نیاورده اند. ما شاهدیم که ایران به چه دستاوردهای بزرگی در عراق، لبنان، سوریه، فلسطین، بحرین و حتی کویت و عربستان رسیده است بدون این که حتی یک ریال ایرانی از جیب خود بپردازد و پیش بینی می شود ظرف روزهای آینده نیز ایران دستاوردهای بیشتری را به دست آورد. حالا غرب هر چقدر هم تلاش کند که اقتصاد ایران را ویران کند و از ارزش واحد پولی آن بکاهد، باز هم نخواهد توانست که جلوی دستاوردهای ایران را بگیرد.

هر آن چه امروز در بحرین، منطقه الشرقیه و القطیف عربستان، عراق و حتی در داخل ایران شاهدیم و عده ای تلاش دارند که فضای شیعه و سنی را حاکم کنند چیزی جز فتنه انگیزی و شیطنت های اسرائیل نیست که می خواهد به واسطه آن قضیه فلسطینی را به محاق ببرد و آنها را از حقوقشان محروم کند و پس از آن در کشورهای عربی خلیج فارس نیز دشمن وهمی ایران را درست کند و کاری کند که اعراب فراموش کنند که تنها دشمن اصلی شان نه ایران بلکه اسرائیل است.     

نویسنده: دکتر علی الهیل، استاد دانشگاه و نویسنده قطری

منبع: القدس العربی

تهیه کننده: تحریریه دیپلماسی ایرانی