ملک عبدالله از سرنوشتش خبر دارد

دیپلماسی ایرانی: در سال گذشته سایت دیپلماسی ایرانی یادداشت‌های سرکیس نعوم، روزنامه‌نگار و نویسنده مشهور و از چهره‌های مشهور فرهنگی لبنانی را که جوایز متعددی در زمینه‌های مختلف روزنامه‌نگاری و فرهنگی به دست آورده است که به طور مرتب در روزنامه النهار لبنان منتشر می‌شدند، ترجمه و منتشر کرد که همگی آنها در آرشیو دیپلماسی ایرانی در دسترس هستند. این یادداشت‌ها عموما درباره تحولات اخیر خاورمیانه و شمال آفریقا بودند که نعوم در سفرش به ایالات متحده امریکا که هر ساله انجام می‌دهد در دیدارش با مقام‌های مختلف امریکایی که برخی از آنها سابقه طولانی در دستگاه سیاست خارجی امریکا داشته‌اند و شماری نیز همچنان در این دستگاه مشغول به کارند، در میان گذاشته بود. نعوم نامی از این افراد نمی‌آورد ولی سمت همگی آنها را یاد می‌کند، از این رو خواننده می‌تواند حدس بزند که فرد مورد اشاره چه کسی است یا این که از لحاظ تاثیرگذاری در سیاست خارجی امریکا از چه اهمیتی برخوردار است و یا این که چه اطلاعات پشت پرده‌ای را می‌داند که کمتر ردی از آنها در رسانه‌ها دیده می‌شود. یکی دیگر از نکات مورد اهمیت این یادداشت‌ها به روز بودن آنها و هم‌زمانی‌شان با تحولات خاورمیانه است. خاورمیانه‌ای که از سال 2010 به بعد و با آغاز بهار عربی رنگ و بوی دیگری به خود گرفته است. ویژگی دیگر این یادداشت‌ها حالت گفت‌وگو بودن آنها با مقام‌های امریکایی است که جذابیت بیشتری به آنها می‌دهد.

امسال نیز نعوم همانند سال‌های گذشته در همان زمان همیشگی به ایالات متحده امریکا رفته و مشابه همان گفت وگوها را انجام داده است و اکنون که به لبنان بازگشته این یادداشت‌ها را یک به یک در روزنامه النهار منتشر کرده است. دیپلماسی ایرانی نیز به رویه سال گذشته تلاش می‌کند، همگی این یادداشت‌ها را ترجمه و منتشر کند.

در این جا چهاردهمین بخش از این سلسله یادداشت‌ها پیش رویتان قرار می‌گیرد:

با مقام‌ عالی‌رتبه در بزرگترین سازمان یهودیان امریکا که آدم بسیار فعالی است در نیویورک دیدار کردم. از اردن شروع کرد و گفت که سه بار به آن‌جا رفته و در هر بار نیز با ملک عبدالله دوم دیدار داشته است. درباره محتوای صحبت‌هایی که با وی داشته، گفت: «اولین رهبر عربی که خواستار کناره‌گیری بشار اسد از قدرت شد، او بود. او خطرهای موجود برای منطقه و اردن را می‌داند. می‌داند که مشکلات بسیاری وجود دارد و برای یافتن راه حلی برای آنها تلاش می‌کند. می‌داند در اردن اسلام‌گرایانی هستند که متمایل به سلوک فلسطینی – اردنی و صرفا اردنی دارند و این مساله آزارش می‌دهد. تسلط اسلام‌گرایان بر قدرت حساسیت‌های چندانی ایجاد نمی‌کند حتی باعث افزایش حساسیت اردنی – فلسطینی هم نخواهد شد، برای این که نزد هر دو طرف اسلام تنها راه حل است و هر دو به آن اعتقاد دارند. ولی اگر تن به این معادله دهد حاکمانی روی کار خواهند آمد که ممکن است فلسطینی باشند اگر چه به طور رسمی این هویت را اعلام نخواهند کرد. اردن شمال و جنوب دارد. اختلافاتی نیز در داخل اردن در کرانه باختری وجود دارد، در کرانه باختری اختلاف‌هایی میان فلسطینی‌ها و اردنی‌ها وجود دارد خصوصا فلسطینی‌های کرانه باختری که اردنی شده‌اند.»

وی در ادامه افزود: «پادشاه اردن می‌داند که در مرحله پیش رو کشورش نیازمند اصلاحات است. و می‌گوید این کار را هم خواهد کرد. نخست‌وزیری را تعیین کرد ولی علیه او شد. وزرایی را نیز تعیین کرد که آنها نیز علیه او شدند. خودش می‌گوید: "می‌دانم که برخی از اختیاراتم را در قدرت از دست خواهم داد و شاید بسیاری از اختیاراتم را از دست بدهم. اما مهم برای من این است که بتوانم از امنیت، نظام و ثبات کشورم محافظت کنم. ملت ما آمادگی دموکراسی را ندارند. ولی از من می‌خواهند که دموکراسی را تطبیق دهم. کارشناسانی پیش من آمده‌اند و راه پیشبرد احزاب دموکراتیک را با من مطرح کرده‌اند، بر اساس مفاهیم چپ و راست و میانه‌رو ولی به من گفتند که پیاده کردن این شیوه حداقل سه سال زمان می‌برد تا نتایج آن مشخص شود. برای همین الآن بهتر این است که به تاسیس یک زندگی حزبی و دموکراتیک ادامه دهیم و انتخابات نمایندگان را برگزار کنیم که احتمالا این انتخابات امسال (2012) برگزار می‌شود." به هر حال اسلام‌گرایان دموکرات نیستند. چه کسی گفته است که اسلام‌گرایان ترکیه دموکرات هستند؟ و چه کسی می‌گوید اسلام‌گرایان عرب دموکرات هستند! همچنین اردن و حکومت و روسا و پادشاهان قوی تری مثل عربستان و مصر".»