بشار با قذافی چه تفاوتی دارد؟
خبرآنلاین: یک سال پیش در نوزدهمین روز از ماه مارس سال 2011 میلادی ، رهبران کشورهای غربی با توجه به تراژدی که معمر قذافی برای هموطنانش در لیبی رقم زده بود، حساب و کتاب های سیاسی خود را یکسره کرده و به دخالت نظامی با هر ابزار ممکن در لیبی در شورای امنیت سازمان ملل رای مثبت دادند. اروپایی ها ادعا کردند که نمی توانند با نشستن و دست روی دست گذاشتن شاهد کشتار مردم بی دفاع در بنغازی و دیگر شهرهایی باشند که علیه سرهنگ به پا خواسته اند. در نتیجه این تصمیم گیری بود که کمپین بمباران مناطق مشکوک به حضور هواداران سرهنگ در لیبی توسط نیروهای ناتو متشکل از انگلیسی ها، فرانسوی ها و امریکایی ها آغاز شد. بیش از 10 هزار ماموریت هوایی و بمباران مناطق لیبی در آن بازه زمانی ثبت شد. این ماجرا به پایان حکومت قذافی پس از هفت ماه از آغاز ناآرامی ها انجامید.
اکنون در سالروز این تصمیم گیری برای لیبی، برخی تحلیل گران غربی با مقایسه اشتباه سوریه با لیبی ، این سوال را مطرح می کنند که آیا نسخه طرابلس برای دمشق قابل تجویز است؟پاسخ به این سوال با استناد به دو تحقیقی که اخیرا انجام گرفته ، منفی است. غرب در صورت تمایل به توسل به راهکار نظامی برای بیرون راندن بشار اسد از قدرت با چالش های سیاسی و نظامی بیشماری در سوریه روبه رو خواهد شد که با آنچه در لیبی به چشم دید و لمس کرد بسیار متفاوت خواهد بود. یک موسسه نظرسنجی سلطنتی بریتاینا در تازه ترین تحقیق خود در این خصوص می نویسد: ماجرای دخالت نظامی در لیبی تحت شرایطی کاملا استثنایی و تکرار ناپذیر رخ داد. در آن زمان اعضای شورای امنیت سازمان ملل متفق القول این تصمیم را بهترین راهکار می دانستند.
غرب در لیبی پیش از آنکه معمر قذافی بتواند دست به حرکاتی برای بقای در قدرت بزند ، وارد عمل شد و دلیل آن هم نبود دورنمای ترسناکی برای این دخالت نظامی بود. این در حالیست که از زمان آغاز نخستین ناآرامی در شهرهای مرزی سوریه ، بیش از یک سال می گذرد و در این فرصت بشار اسد نیز متحدانی مانند روسیه و چین در کنار خود داشته و البته بر حجم انبارهای تسلیحاتی ارتش سوریه هم در این مدت افزوده شده است. بر اساس نتیجه تحقیقات یک موسسه انگلیسی ، روسیه در یک سال گذشته با استناد به قراردادهای تسلیحاتی که از پیش با سوریه داشته است موشک های پیشرفته با قابلیت حمل بر پشت کامیون های معمولی را به این کشور واگذار کرده و همین مسائل رویارویی نظامی با دمشق را برای غرب مشکل خواهد کرد. در ماه ژانویه بود که دولت بشار اسد از قرارداد 559 میلیون دلاری خود با روسیه بر سر تسلیحات نظامی خبر داد.
علاوه بر این خبرهای پشت پرده از لیبی حاکی از این است که غربی ها در این کشور نیز با چالش های بسیاری روبه رو شدند اما به نوعی این چالش ها را علنی نکردند تا از حجم انتقادها بر خود بکاهند. در ابتدا قرار بود این دخالت نظامی تنها برای حفاظت از جان شهروندان غیرنظامی مستقر در شرق لیبی باشد که به دلیل مخالفت با قذافی هدف حملات نظامی او قرار گرفته بودند. بر اساس پیش بینی های انجام گرفته ، زمان عملیات باید محدود می بود و البته حجم آن نیز نه چندان گسترده.برخلاف انتظارها زمان این دخالت نظامی طولانی شده و در چشم بر هم زدنی به جنگی تمام عیار تبدیل شد. درست در زمانی که سارکوزی از فرانسه و کامرون از بریتانیا از ابعاد این جنگ شگفت زده شده بودند، معمر قذافی به دست انقلابیون کشته شد و بی ربط نیست اگر ادعا کنیم که این حرکت انقلابیون ، خواب آرام شب را به این دو سیاستمدار اروپایی برگرداند.
آنچه در لیبی جهانیان به چشم دیدند تجربه ای شد تا این بار مخالف تجویز نسخه ای مشابه برای سوریه باشند.روسیه این بار با عملکرد خود در پرونده سوریه و وتوی قطعنامه نشان داده که در حمایت سیاسی از سوریه از هیچ حرکتی دریغ نخواهد کرد. مسکو با اعزام ناو جنگی خود به ساحل سوریه ، حمایت نظامی خود از دمشق را نیز به رخ غربی ها کشید.روسیه بارها اعلام کرده که اروپایی ها در مارس گذشته هدف از قطعنامه شورای امنیت در خصوص دخالت نظامی در لیبی را بد تعبیر کردند و هدف برکناری قذافی نبود.
نگاه غرب به سوریه با تمام لفاظی هایی که تاکنون انجام گرفته متفاوت است.مهم ترین ادعا بر این مساله هم اعزام کوفی عنان دبیر کل سابق سازمان ملل به دمشق برای مذاکره با بشار اسد است. معمر قذافی رهبر تنهایی بود که هیچ کس نه به حمایت رسمی از او برخواست و نه متحدی استراتژیک در منطقه داشت که با برگه های وتوی خود ، حمایتش را از وی عیان کند. بشار امروز به استثنای تسلیحات روسی ، دست روس ها را نیز در دست دارد.
منبع: تایم 19 مارس
اکنون در سالروز این تصمیم گیری برای لیبی، برخی تحلیل گران غربی با مقایسه اشتباه سوریه با لیبی ، این سوال را مطرح می کنند که آیا نسخه طرابلس برای دمشق قابل تجویز است؟پاسخ به این سوال با استناد به دو تحقیقی که اخیرا انجام گرفته ، منفی است. غرب در صورت تمایل به توسل به راهکار نظامی برای بیرون راندن بشار اسد از قدرت با چالش های سیاسی و نظامی بیشماری در سوریه روبه رو خواهد شد که با آنچه در لیبی به چشم دید و لمس کرد بسیار متفاوت خواهد بود. یک موسسه نظرسنجی سلطنتی بریتاینا در تازه ترین تحقیق خود در این خصوص می نویسد: ماجرای دخالت نظامی در لیبی تحت شرایطی کاملا استثنایی و تکرار ناپذیر رخ داد. در آن زمان اعضای شورای امنیت سازمان ملل متفق القول این تصمیم را بهترین راهکار می دانستند.
غرب در لیبی پیش از آنکه معمر قذافی بتواند دست به حرکاتی برای بقای در قدرت بزند ، وارد عمل شد و دلیل آن هم نبود دورنمای ترسناکی برای این دخالت نظامی بود. این در حالیست که از زمان آغاز نخستین ناآرامی در شهرهای مرزی سوریه ، بیش از یک سال می گذرد و در این فرصت بشار اسد نیز متحدانی مانند روسیه و چین در کنار خود داشته و البته بر حجم انبارهای تسلیحاتی ارتش سوریه هم در این مدت افزوده شده است. بر اساس نتیجه تحقیقات یک موسسه انگلیسی ، روسیه در یک سال گذشته با استناد به قراردادهای تسلیحاتی که از پیش با سوریه داشته است موشک های پیشرفته با قابلیت حمل بر پشت کامیون های معمولی را به این کشور واگذار کرده و همین مسائل رویارویی نظامی با دمشق را برای غرب مشکل خواهد کرد. در ماه ژانویه بود که دولت بشار اسد از قرارداد 559 میلیون دلاری خود با روسیه بر سر تسلیحات نظامی خبر داد.
علاوه بر این خبرهای پشت پرده از لیبی حاکی از این است که غربی ها در این کشور نیز با چالش های بسیاری روبه رو شدند اما به نوعی این چالش ها را علنی نکردند تا از حجم انتقادها بر خود بکاهند. در ابتدا قرار بود این دخالت نظامی تنها برای حفاظت از جان شهروندان غیرنظامی مستقر در شرق لیبی باشد که به دلیل مخالفت با قذافی هدف حملات نظامی او قرار گرفته بودند. بر اساس پیش بینی های انجام گرفته ، زمان عملیات باید محدود می بود و البته حجم آن نیز نه چندان گسترده.برخلاف انتظارها زمان این دخالت نظامی طولانی شده و در چشم بر هم زدنی به جنگی تمام عیار تبدیل شد. درست در زمانی که سارکوزی از فرانسه و کامرون از بریتانیا از ابعاد این جنگ شگفت زده شده بودند، معمر قذافی به دست انقلابیون کشته شد و بی ربط نیست اگر ادعا کنیم که این حرکت انقلابیون ، خواب آرام شب را به این دو سیاستمدار اروپایی برگرداند.
آنچه در لیبی جهانیان به چشم دیدند تجربه ای شد تا این بار مخالف تجویز نسخه ای مشابه برای سوریه باشند.روسیه این بار با عملکرد خود در پرونده سوریه و وتوی قطعنامه نشان داده که در حمایت سیاسی از سوریه از هیچ حرکتی دریغ نخواهد کرد. مسکو با اعزام ناو جنگی خود به ساحل سوریه ، حمایت نظامی خود از دمشق را نیز به رخ غربی ها کشید.روسیه بارها اعلام کرده که اروپایی ها در مارس گذشته هدف از قطعنامه شورای امنیت در خصوص دخالت نظامی در لیبی را بد تعبیر کردند و هدف برکناری قذافی نبود.
نگاه غرب به سوریه با تمام لفاظی هایی که تاکنون انجام گرفته متفاوت است.مهم ترین ادعا بر این مساله هم اعزام کوفی عنان دبیر کل سابق سازمان ملل به دمشق برای مذاکره با بشار اسد است. معمر قذافی رهبر تنهایی بود که هیچ کس نه به حمایت رسمی از او برخواست و نه متحدی استراتژیک در منطقه داشت که با برگه های وتوی خود ، حمایتش را از وی عیان کند. بشار امروز به استثنای تسلیحات روسی ، دست روس ها را نیز در دست دارد.
منبع: تایم 19 مارس
نظر شما :