جنگ در سوریه محال است

دیپلماسی ایرانی: گزارش مرکز مطالعات اسرائیل که سه تن از مهم ترین چهره های مرکز مطالعات امنیت ملی اسرائیل در تلاویو پس از سه سال مطالعات مداوم تهیه کرده اند، بیان می دارد که رژیم صهیونیستی ظرف سال های آینده در موقعیت های بسیار سختی در بعد سیاست خارجی قرار خواهد گرفت که دیگر برایش تشخیص مصالح استراتژیک بسیار سخت خواهد شد.

به گزارش روزنامه القدس العربی، چاپ لندن، بنا به این گزارش اسرائیل در سال های آینده به سه دلیل در چنان تنگنایی قرار خواهد گرفت که در تاریخ این رژیم بی سابقه خواهد بود. نخست، انقلاب های عربی که به بهار عربی معروف شده اند، دوم شکست کامل فراینده صلح میان اسرائیلی ها و فلسطینیان و سوم افول نفوذ ایالات متحده امریکا و تاثیرگذاری اش بر خاورمیانه. تمامی این عوامل باعث می شود تا خاورمیانه شاهد دگرگونی های شدیدی باشد و معادله های تازه ای شکل بگیرد که درگیری های تازه ای را به وجود می آورد که طولانی خواهد بود و راه حل های بسیار سختی خواهند داشت.

در این گزارش درباره انقلاب های عربی آمده است: به احتمال بسیار جریان هایی که نقشی در انقلاب های عربی نداشته اند از وضعیت پیش آمده سوء استفاده کرده و خود را به هسته اصلی قدرت نزدیک کنند. آنها دست به ائتلاف های جدیدی می زنند که معادله منطقه را کلا تغییر خواهد داد که یک طرف آن قطعا اسلام گرایان خواهند بود. آنها به زودی قدرت را به طور کامل در کشورهای عربی به دست خواهند گرفت و نظام جدیدی را پایه ریزی خواهند کرد.

تهیه کنندگان این گزارش آینده کشورهای عربی را بسیار سخت می دانند و تاکید می کنند، خاورمیانه برای مدت طولانی شاهد بی ثباتی خواهد بود. از این رو حاکمان جدید به دلیل وجود بحران های اقتصادی و اجتماعی مجبور خواهند شد که برای جلب حمایت مردم تصمیم های عامه پسندی اتخاذ کنند و نسبت به بسیاری از مسائل مماشات به خرج دهند تا ضمن فروکش ساختن خشم عمومی عصبانیت آنها را به دشمنی با دشمن خارجی به ویژه اسرائیل تبدیل کنند.

در عین حال ایالات متحده امریکا به عنوان یکی از قدرتمندترین کشورهای جهان به دلیل سرگرم بودن به مسائل داخلی مواضعی ضعیف در قبال تحولات خاورمیانه اتخاذ خواهد کرد که این مساله باعث خواهد شد تا تلاویو به تنهایی در تنگناها به فکر حل بحران های خود بر آید. نمی توان پیش بینی کرد که این وضعیت خطرناک تا کجا ادامه خواهد داشت.

در این گزارش همچنین درباره تعامل غرب با جامعه عربی آمده است: تعامل طولانی غرب با حکومت های استبدادی عربی باعث بی اعتمادی و نفرت ملت های عرب نسبت به آنها شده که البته عامل مرکزی وقوع انقلاب های عربی در منطقه نیز محسوب می شود.

این گزارش همچنین تاکید می کند، امکان استفاده از ابزار مداخله نظامی در منطقه بسیار پایین و محدود است و اگر حکومت معمر قذافی در لیبی سقوط کرد به معنای پایان کار در این کشور نیست. ایجاد ثبات در این کشور از لحاظ زمانی بسیار طول خواهد کشید.

تهیه کنندگان این گزارش استفاده از گزینه نظامی برای حل بحران سوریه را به شدت رد می کنند و می گویند، تجویزهایی که در این زمینه می شود به هیچ وجه مبتنی بر واقعیت نیست و اگر از لحاظ عملی به آنها بنگریم می توانیم بگوییم که تشکیل ائتلافی بین المللی برای سرنگونی نظام بشار اسد محال است.

در این گزارش درباره روابط میان فلسطینیان و اسرائیلی ها نیز آمده است، روند صلح میان دو طرف کاملا از بین رفته و به بن بست رسیده است. دو طرف اکنون بر این نکته رقابت می کنند که اجازه ندهند طرف مقابل به دستاورد سیاسی برسد حتی اگر به قیمت از دست رفتن مصالحش تمام شود. به همین دلیل عملیات صلح کاملا به بن بست رسیده است. از یک سو فلسطین نمی تواند کشور مستقل فلسطینی را بر اساس مرزهای 1967 به عضویت سازمان ملل در آورد و اسرائیل نیز نمی تواند مطالبات خود برای این که جهان کشور یهودی را به رسمیت بشناسد محقق کند. در چنین وضعیتی دو طرف نه به میز مذاکره باز می گردند و نه حاضرند به نفع یکدیگر کاری از پیش ببرند. این که فلسطینی ها برای به رسمیت شناختن خود علی رغم فشارهای شدید ایالات متحده امریکا به سازمان ملل می روند، نشان می دهد که ایالات متحده توانایی کافی برای ترغیب اسرائیلی ها و فلسطینی ها برای نشستن پشت میز مذاکره را ندارد. در حال حاضر فاصله میان فلسطینی ها و اسرائیلی ها برای درگیری بسیار کوتاه شده است و امریکا نیز نتوانسته برای کاهش تنش ها در روابط دو کشور کاری از پیش ببرد و حتی پیش بینی می شود تداوم این وضعیت به دلیل ناتوانی امریکا از ممانعت، به جنگ نیز کشیده شود.

در این گزارش همچنین آمده است، به دنبال ضعیف شدن امریکا، اسرائیل به دنبال یافتن هم پیمانان جدید در جهان بر آمده است که این مساله بر عمق اختلاف های جاری میان اسرائیلی ها و امریکایی ها افزوده است و در صورتی که اوباما در انتخابات پیش روی ریاست جمهوری امریکا برای بار دوم انتخاب شود بر عمق این اختلاف ها باز هم افزوده خواهد شد.

پژوهشگران اسرائیلی درباره مصر که در دوران مبارک متحد اسرائیل بود نیز می نویسند: اگر مصر بتواند همانند ایران و ترکیه یک کشور قدرتمند شود و رهبری خاورمیانه را بر عهده بگیرد برای اسرائیل بسیار بهتر خواهد بود تا این که رهبری منطقه به ایران یا ترکیه هر دوی آنها با هم برسد.

آنها درباره سیاست های عربستان نیز می نویسند: عربستان سعودی عزم خود را جزم کرده است تا در برابر قدرت هایی که مصالح ایران را تامین می کنند، بایستد. این کشور همین سیاست را در بحرین پیگیری کرد و همین شیوه را برای جلوگیری از تاثیرگذاری ایران در کشورهای عربی مختلف منطقه پیگیری می کند.