بهترین دفاع، حمله است

شاید امریکایی ها تصور می کردند با پیش کشیدن ادعای طراحی ترور از سوی سپاه قدس بتوانند مانع پیشروی و نفوذ تهران در مناطق اطراف و کشورهای تحول یافته شوند. اما تهران در برابر هجمه جدید، روش تهاجمی و پاسخ متقابل را اتخاذ کرده و یک قدم پا پس نکشیده و حاضر نیست میدان را به حریف واگذار کند.

شاید اگر روسیه و چین یا دولت های پاکستان و عراق همسویی بیشتری با ایران در جریانات مربوط به منطقه داشتند، غرب نمی توانست اجماعی چنین گسترده و فضایی چنین پرفشار را علیه تهران سامان دهد.

این روزها در شهرهای ایران، نگرانی از بروز درگیری و تبادل آتش بار دیگر احساس می شود. این اولین باری نیست که افراطیون اسرائیلی برای عقب راندن تهران از مواضع اش، دستشان را بالا می برند و حالت دعوا به خود می گیرند. تا اندازه ای محرز به نظر می رسد که جنگ روانی روزها و هفته های گذشته که علیه ایران به راه افتاده، هدفی ستیزنده و درگیرانه – دست کم در زمان حاضر - ندارد و بیش از هر چیز مایل است تا با اجرای پرسینگ بر تهران، مانع مانورهای سیاسی و بسط نفوذ این کشور در منطقه شود.

بدون تردید عربستان سعودی که ظاهری آرام اختیار کرده و علی الظاهر گوشه ای نشسته و کاری به جریانات و تهاجمات علیه تهران ندارد، بیشترین حظ را از فضای موجود می برد. به زعم آنها تضعیف، سرکوب و سرکوفت زدن بر ایران تنها از عهده قدرت های فرامنطقه ای برمی آید و اگر آنها خود مستقیما وارد این نزاع شوند، رشته کار از دستشان درمی رود و تمرکز دو طرف از دست می رود و ممکن است اتفاقاتی ناخوشایند و غیرقابل پیش بینی در منطقه رخ دهد. روی همین اصل، برای آنان از هر شهدی شیرین تر است که می بینند سناریوهای فشار بر تهران بی دخالت مستقیم آنها اجرا می شود و رقیب و حریفشان را در تنگنا قرار می دهد و مهلت عمل و حتی فکر را از آن می گیرد تا مجالی برای حضور و بروز بیشتر در جریان تحولات منطقه نداشته باشند.

در چنین شرایطی اسرائیل نیز به قدر کافی منتفع خواهد شد. این رژیم در هراس از تغییر معادلات مربوط به کشورهای عربی و از دست رفتن ثبات پیشین، حالا زیر چتر حمایتی ناشی از ایران ستیزی و ایران هراسی قرار گرفته و با بزرگنمایی ایران به مثابه تهدید هسته ای و تروریستی، خود را از آفات احتمالی تحولات پیرامون مصون نگه می دارد.

اما باید دید آیا غرب و اسرائیل پیش بینی سیاست تهاجمی ایران را در برابر نسخه تازه ای که برای آن پیچیده اند، کرده اند یا نه؟ تهران اعلام کرده اسناد حمایت امریکا را از تروریسم افشا می کند و حتی به سازمان ملل می دهد تا ثابت شود که کدام رژیم حامی تروریسم است. از سوی دیگر، اعتراض به عربستانی ها همچنان از تریبون های مذهبی و رسمی کشور پی گرفته می شود و سفارت سوئیس – حافظ منافع امریکا در تهران – هم به محل تردد و رفت و برگشت سفیر و کاردار این کشور تبدیل شده و نامه های اعتراضی و شدید اللحن تهران را به امریکایی ها می رساند. تهران قرار نیست ساکت بماند.

قرار است گزارش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درباره برنامه هسته‌ای ایران چهارشنبه این هفته منتشر شود. تهران از همین حالا اسناد ادعایی در اختیار آژانس را توطئه ای دیگر در راستای تحریم های جدید علیه خود می داند و اگر چنین اتفاقی رخ دهد، تعجب نخواهد کرد.

ظاهرا در پروسه ای که علیه تهران کلید خورده است، جدیت و تلاش روسیه و چین باید بیش از این باشد تا بتواند از سرعت و شدت حمله ها بکاهد و مانع اجرای تحریم های تازه شود.

تهران این روزها هم یک تنه به بقای بشار اسد و حفظ حلقه های زنجیره مقاومت می اندیشد و هم در حال طراحی و تدارک پاتک هایی برای پاسخ به هجمه تبلیغاتی و روانی غرب است. ایران دریافته که در صورت در پیش گرفتن سکوت و انفعال یا امید بستن به اغیار، شرایطش دشوارتر می شود و به همین دلیل از همان روز اول افشای طرح ترور به اتخاذ سیاست تهاجمی و پاسخ متقابل روی آورده و قرار است این روند تا زمان انتشار گزارش آژانس ادامه پیدا کند. باید دید تاثیر چین و روسیه در این میان چه خواهد بود و تهران چه برنامه ای برای روزهای پس از گزارش آژانس یا مشخص شدن نتیجه دادگاه طراحان ادعایی ترور دارد؟