ائتلاف شیعی – مسیحی در برابر اسلام‌گرایان افراطی
روزنامه السفیر، چاپ لبنان در یادداشتی به قلم ساطع نورالدین، روزنامه‌نگار ثابت این روزنامه به همین موضوع پرداخته و می‌نویسد: شیعیان همچنان خارج از جدال اکثریت و اقلیت قرار دارند، طایفه‌ای که در بحبوحه انقلاب‌های عربی تاثیر شگرف از لبنان تا دیگر مناطق عربی دارند و ریشه‌های مستحکمی با ایران اسلامی برقرار کرده‌اند. در حال حاضر هر جا که دیکتاتوری سرنگون می‌شود که البته طغیان جریان‌های اسلامی سنی در سرنگونی آنها نقشی شگرف و موثر دارد، نسبت به قدرت گرفتن شیعیان در آن کشورها هشدار می‌دهند. در این میان اقلیت مسیحی منطقه به سمت شیعیان متمایل شده‌اند به این امید که اگر خود سهمی از قدرت نصیب نمی‌برند لااقل شیعیان ببرند و اعتدال آنها سبب شود تا اولا افراطیون بر اقلیت‌های دیگر سخت نگیرند و ثانیا اجازه ندهند که بذر فتنه مذهبی کاشته شود و آتش آن دامنگیر همگان شود.
در ادامه این یادداشت آمده است: پشت حمایت مسیحیان از شیعیان که رهبران سیاسی و دینی آنها بیش از پیش از تدابیر امنیتی حمایت می‌کنند، نوعی تقیه وجود دارد و آن هم چیزی نیست جز این که اولا شیعیان در منطقه‌ای که اکثریت با سنی‌ها است خود در اقلیتند ولی اقلیتی قدرتمند که پتانسیل بسیاری برای تبدیل شدن از بالقوه به الفعل دارند و در بسیاری از جاها قدرت بالای خود را نیز نشان داده‌اند، از این رو پیمان دوستی بستن با آنها برایشان می‌تواند بسیار مفید و استراتژیک باشد. ثانیا، در سرزمینی که حکام سنی تندرو احکام ظالمانه علیه اقلیت‌ها صادر می‌کنند همکاری با شیعیان برایشان می‌تواند بسیار مثمر ثمر باشد.
نویسنده این یادداشت سپس می‌نویسد: شیعیان یکی از مظلوم‌ترین اقلیت‌های دینی در جهان عربی و اسلامی محسوب می‌شوند. حکام عرب همواره با آنها ظالمانه و تبعیض‌آمیز برخورد کرده‌اند و همواره با منسوب ساختن آنها به ایران و هم‌پیمان دانستن آنها با این کشور بسیار مورد آزار و اذیت قرار داده‌اند. این مساله باعث شده تا روابط ایران با کشورهای عربی نیز بیش از پیش پرتنش باشد.
نورالدین سپس درباره گرایش تازه مسیحیان به شیعیان می‌نویسد: برخی از رهبران مسیحی تازه دریافته‌اند که رهبران شیعی قدیس‌هایی هستند که باید در کنار آنها بایستند. مثلا به چرخش 180 درجه‌ای بشاره الراعی، رهبر مسیحیان مارونی و قدیس شمردن رهبر مقاومت و اعلام وفاداری به آن نمی‌توان چندان امید بست. چرا که مسیحیانی که اکنون احساس خطر می‌کنند در زمانی که دیکتاورهای عرب در راس قدرت بودند به آنها ابراز وفاداری می‌کردند و کاری هم به ظلم و ستمی که علیه شیعیان و دیگر اقلیت‌ها می‌رفت، نداشتند چرا که فقط به فکر تامین منافع شخصی و طایفه‌ای‌شان بودند.
وی در پایان می‌نویسد: البته نگرانی رهبر مسیحیان لبنان بسیار قابل تامل و قابل درک است. او به درستی هشدار داده است. به درستی هم تمایل مسیحیان به شیعیان در این بحبوحه احتمال شعله‌ور شدن فتنه طایفه‌ای می‌تواند نقطه تحولی در روابط منطقه‌ای شیعیان به حساب آید که همان طور که فلسطینیان وفادار به آرمان فلسطین را به سمت خود کشید بسیاری از اقلیت‌های دیگر را نیز به سمت خود بکشد و یک هم‌پیمانی بزرگ در برابر افراطیون تمامیت‌خواه سنی مورد حمایت عربستان به وجود آورد که به واسطه آن حمایت جهانیان را نیز به دنبال آورد. این درست است که نباید فریب این تغییر مواضع را خورد ولی این را هم باید دریافت که وضعیت فعلی می‌تواند بهترین زمان برای برد شیعیان در عرصه سیاسی منطقه‌ای و رسیدن آنها به بسیاری از اهدافشان باشد.
نظر شما :