داستان نیویورک

این روند از دو سال پیش و بعد از حوادث انتخابات سال 88 شدت و حدت بیشتری به خود گرفته و گروه ها و اقشار دیگری را نیز وارد بازی تبلیغاتی غرب کرده است. از سال 88 به این سو گروه های ایرانی مخالف جمهوری اسلامی و برخی فراریان از کشور با اعلام فراخوان های تجمع و تظاهرات اعتراضی در برابر سازمان ملل یا هتل محل اقامت احمدی نژاد به شانتاژ تبلیغاتی علیه او و دولت ایران دست می زنند و خوراک مطلوب رسانه ها را برای تخریب و تحقیر هیئت ایرانی فراهم می کنند.

امسال خبر رسیده است که فشارهایی نیز برای لغو مراسم شام احمدی نژاد با تعدادی از دانشجویان دانشگاه کلمبیا صورت گرفته است. از سوی دیگر گفته می شود مسئولان هتل وارویک منهتن نسبت به پذیرش اقامت احمدی نژاد و هیات همراهش در ایام برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل زیر فشار محافل تندرو امریکایی قرار گرفته اند. اینها موضوعات تازه ای نیستند و احمدی نژاد و همراهانش نیز به خوبی با چنین برخوردها و موضع گیری هایی آشنا هستند.

اگر سفرهای احمدی نژاد به برخی کشورهای آسیای جنوب شرقی، آفریقایی و لبنان با استقبال اقشار مختلف مردمی در این کشورها همراه می شود و توده ای را به دنبال خودروی حامل وی می کشاند، در اغلب کشورهای غربی روندی معکوس رایج است و احمدی نژاد هم به خوبی تجربه رویارویی با این برخوردهای سرد را دارد و می داند چگونه با سعه صدر و ادبیات خوشبینانه همیشگی خویش با تندگویان و تندخویان غربی مواجه شود. حتی می توان گفت یکی از برجسته ترین ویژگی های فردی احمدی نژاد همین خصلت خویشتن داری و حفظ ظاهر اوست که چه در هنگامه بحران ها و انتقادهای داخلی (نظیر حوادث انتخابات) و چه حمله های بی رحمانه خارجی (نظیر اتفاقات سفر به ایتالیا و امریکا و سوئیس) از او مشاهده شده است.

می توان گفت اگر در شش سال اخیر حجم حمله ها و توهین ها به احمدی نژاد در جریان سفرهای غربی او برای حضور در اجلاس ضد نژادپرستی و مجمع عمومی سازمان ملل و... زیاد و علنی بوده، به همین میزان نیز واکنش های احمدی نژاد در برابر آنها آرام ولی توام با پاسخ های گزنده بوده است.

البته گفته می شود در سفر امسال به آن میزان که یکی دو سال پیش تمهیدات تخریبی علیه هیئت ایرانی اندیشیده می شد، وجود ندارد چرا که ظاهرا غربی ها پس از گذشت پنج شش سال به این موضوع پی برده اند که احمدی نژاد شخصا از چنین کنش و واکنش ها و جدل های متقابل استقبال می کند و آن را حربه مناسبی برای جذب رسانه ها و قرار گرفتن در برابر میکروفون ها و فلاش دوربین ها می داند.

درواقع هرچقدر عنوان شود که مسئولان هتل ها و شهرداری نیویورک زیر فشار گروه های فشار برای پذیرش احمدی نژاد قرار دارند و گروه هایی خواهان برچیدن برنامه گفتگوهای رودرروی او با دانشجویان و رسانه ها و... هستند، بر مدار دلخواه احمدی نژاد حرکت کرده اند و او می تواند با سیاست تبلیغی موردنظرش ضمن دفع حمله ها، توپ ها را یکی پس از دیگری به زمین خودشان بیندازد.

باید دید امسال احمدی نژاد و تئوریسین های اطرافش چه برنامه ای برای سفر نیویورک تدارک دیده و علاوه بر موضوع جنجالی و احتمالا غرب ستیزانه ای که برای سخنرانی وی درنظر گرفته اند، چه موقعیت هایی را برای پررنگ تر کردن حضور احمدی نژاد در نیویورک ایجاد می کنند.