مجله هفته/ نگاه خریدارانه به مطبوعات

«نشانه گیری سه جانبه دشمن» عنوان یادداشت روز روزنامه‌ کیهان در روز شنبه 19 شهریور به قلم سعدالله زارعی است که به چالش های پیش روی انتخابات و بررسی اهداف برگزاری انتخابات در ایران پرداخته و نوشته است: در انتخابات های جمهوری اسلامی همواره سه نکته مورد توجه و اذعان بوده است 1- مشارکت انبوه شهروندان و نساب بالای آراء 2- سلامت انتخابات به لحاظ بحث صیانت از آراء 3- امنیت و آرامش انتخابات. از مجموعه تبلیغات سیاسی دشمن برمی آید که این هر سه اکنون در حال نشانه گیری از سوی دشمن می باشد: دشمنان با دروغ پردازی روی شرایط داخلی ایران کاهش مشارکت را نشانه رفته اند، با تسلیح روزانه گروه ها که نشانه های آن کاملا قابل رویت است، سلب امنیت از انتخابات را مد نظر دارند و از سوی دیگر با تمرکز روی سلب صلاحیت فتنه گران وانمود می کنند که انتخابات آینده ایران نه ملی که جناحی خواهد بود. و حال آن که فتنه گران مقتدای هیچ جناحی در انقلاب نیستند و منعی هم برای مشارکت فعال جناح های انقلاب وجود ندارد. با این وصف نوعی درایت مردمی و نیز درایت نظام برای مواجهه با توطئه های دشمنان ضرورت دارد.

در ادامه مطلب می خوانیم: انتخابات در هر نظامی مخصوصا نظام هایی- مثل جمهوری اسلامی- که برپایه انتخابات شکل گرفته و با آن استمرار می یابند، یکی از اصلی ترین عناصر امنیت- و به تعبیر رهبر معظم انقلاب در دیدار چند سال پیش با شورای نگهبان، مهمترین عنصر نگه دارنده نظام در برابر توطئه ها- می باشد. دشمنان درصدد هستند از طریق خود این انتخابات و از طریق تبدیل آن به ضد خود مهمترین عامل بقاء نظام را از آن سلب کنند براین اساس دشمنانی که از طریق تهاجم نظامی، تهاجم فرهنگی، تحریم اقتصادی، اهرم های سیاسی، ترورها و... به نتیجه نرسیده اند می خواهند این نتیجه را در یک بستر توده ای رقم بزنند.

یشنهادی درباره نحوه بررسی صلاحیت کاندیداهای مجلس خبرگان

«پیشنهادی درباره نحوه بررسی صلاحیت کاندیداهای مجلس خبرگان» عنوان یادداشت روز روزنامه‌ خراسان به قلم محمدسعید احدیان در روز شنبه است که از لزوم پاسخ دادن به برخی شبهات درباره انتخابات خبرگان سخن گفته است. نویسنده معتقد است: از سوالات نسل جوان درباره ولایت فقیه که به دلیل ابهامات منطقی یا تحت تاثیر تخریب های غرض ورزانه شیوع فراوانی دارد ابهامی است که به عنوان "شبهه دور" معروف است در این مجال نه در مقام تبیین و نه در مقام پاسخ به آن هستیم چرا که تمام مطلعان مورد خطاب این یادداشت از محتوای شبهه و پاسخ های به آن آگاهی دارند اما برای این که اهمیت برطرف شدن این شبهه روشن شود فقط اشاره می شود که عالم و فقیه کم نظیری چون آیت ا... جوادی آملی در کتاب ولایت فقیه خود که می توان آن را جزو متقن ترین ، جامع ترین و موثرترین کتاب ها در تبیین و دفاع از ولایت فقیه دانست در پاسخ به سوالی ضمن ارائه استدلال برای دور بودن این شبهه از ولایت حضرت امام(ره) و آیت ا...العظمی خامنه ای، آن را در مرحله بقا به طور کامل منتفی نمی دانند:«آنچه در جمهوری اسلامی واقع شده از گزند محذور دور و از آسیب فرصت طلبی و فتنه خودمحوری و مانند آن مصون بوده است؛ زیرا مرجع تعیین صلاحیت، فقیهانی بوده اند که از طرف امام راحل(ره) منصوب شدند و مجلس خبرگان، از ارتحال امام راحل(ره) پیرامون رهبری فقیهی بحث می کرد که فقهای شورای نگهبان از طرف او منصوب نشده بودند. البته در مرحله بقاء توهم محذور"دور" و مانند آن، خالی از مورد نیست. لکن اساس رهبری کنونی و تولی ولایت چنین والی، به دور از غائله "دور" بوده است.»

 در این مطلب می خوانیم: آنچه در ادامه این مساله مهم است ذکر شود این نکته است که قانون اساسی به درستی و با دقت برای اینکه روزی چنین شبهه ای قابل طرح نباشد در اصل 108 خود تصریح می کند که انتخاب اولین مجلس خبرگان به عهده شورای نگهبان منصوب حضرت امام(ره) است و برای دوره های بعد این مجلس خبرگان است که نحوه تعیین صلاحیت و تمام موارد مربوط را تعیین می کند به عبارت دیگر خبرگان می تواند در تعیین صلاحیت های اعضای خود طبق صلاحدید روال دیگری جایگزین شرایط فعلی کند و این گونه به نظر می رسد که می توان مدعی شد چون مجلس خبرگان مختار به این تصمیم است، ادامه فعالیت شورای نگهبان برای بررسی صلاحیت ها، براساس انتخاب این مجلس صورت گرفته است و نه ولی فقیه.

 خراسان می نویسد: با توجه به اینکه ارائه مناسب و موثر این مباحث برای همه امری کاملا آسان نیست و در عمل هم می بینیم که این شبهه همچنان ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده است پیشنهاد می شود مجلس خبرگان در اجلاسیه بعدی خود تدبیری بیندیشد و با تصمیمی شاید ساده که می تواندجایگزین کردن هیاتی به جای شورای نگهبان در بررسی صلاحیت ها باشد ضمن روشنگری فراگیری نسبت به گذشته، ریشه این شبهه برای آینده کاملا از بین ببرد. این گونه به نظر می رسد که مجلس خبرگان خوب است که هوشمندی قانون نویسان قانون اساسی برای دور بودن ولایت فقیه از هر شبهه ای را در صحنه عمل به عینیت ملموس تبدیل کند. کاری که می توانست سال ها زودتر انجام شود و زمینه هرابهام یا ابهام افکنی را برطرف کند.

در نظام‌سازی به چه نیاز داریم؟

روزنامه رسالت روز شنبه در یادداشتی با عنوان «نظام سازی» به قلم محمد کاظم انبارلویی می نویسد:

ما در نظام سازی و تحکیم زیر ساخت‌های حکومت سخت نیاز به تفقه در دین داریم واز این حیث نیازمند علما و دانشمندان اسلام هستیم . متاسفانه برخی افراد بی‌اطلاع و کم اطلاع با پررویی و بی‌حیایی خود را به جای علمای اسلام می‌گذارند و به خود اجازه می‌دهند در همه قلمروها از سیاست گرفته تا فلسفه، از اقتصاد گرفته تا حقوق ، از کلام گرفته تا اخلاق و عرفان و خلاصه همه قلمرو‌ها سخن بگویند. باید فضایی در کشور پدید آید که به این بی‌حیایی و پررویی خاتمه داده شود. لازمه این کار آن است که دهها موسسه و محفل تحقیقاتی و پژوهشی و نیز علمای بزرگ حوزه‌های علمیه در سراسر کشور نظریات و تحقیقات خود را در گستره وسیعی مطرح کنند تا نظرات سخیف و بی‌پایه از سکه و اعتبار بیفتد. ربط این نظریات و تحقیقات و پژوهش‌ها هم باید در عرضه نظام سازی و نیز جایگاه آنها معلوم شود. مقام معظم رهبری در دیدار با اعضای محترم مجلس خبرگان به امر مهم «نظام سازی» اشاره فرمودند و آن را به صورت یک بحث جدی در ارتباط با «رفع نواقص»، «اصلاح» و «تکمیل مسیر حرکت» انقلاب طرح کردند.

رسالت می نویسد: اولین گام ما در نظام سازی، بازتولید اندیشه سیاسی امام در قالب ولایت فقیه بویژه ولایت مطلقه فقیه است. آنچه خط فکری انقلاب را از اندیشه سیاسی غرب متمایز می‌کند، قوت وقدرت و برتری نظریه ولایت فقیه نسبت به نظریه سیاسی در غرب است.

تصحیح مسیر انقلاب مصر

«تصحیح مسیر انقلاب مصر» عنوان سرمقاله‌ جمهوری اسلامی در روز یکشنبه 20 شهریور است که به ماجرای حمله به سفارت اسرائیل در مصر پرداخته و می نویسد: خشم و خروش ملت انقلابی مصر که فریاد اعتراض آنها صحن میدان التحریر و قاهره و سایر شهرهای این کشور را پر کرده، صرفاً به دلیل نگرانی آنها از انحراف احتمالی نهضتی است که با خون دل یک ملت غیرتمند به ثمر نشسته است. این برای سیاستمداران دغلکاری از قبیل عمروموسی و محمد البرادعی که بارها از فیلترهای گزینشی غرب عبور کرده اند، یک فرصت طلائی برای نقش آفرینی تلقی می‌شود تا بلکه بتوانند شانس خود را نیز یکبار دیگر امتحان کنند. ولی برای ملتی که 40 سال تحقیر شده و رنج و سختی ناشی از تحمیل شرایط اشغالگران را در زندگی روزمره اش، کاملاً لمس کرده، دیگر قابل تحمل نیست که اوضاع نکبت بار گذشته احیا شود.

 جمهوری اسلامی با انتقاد از عمرو موسی و سایر مهره‌های دست پرورده‌های صهیونیست ها که خود را صاحبان جدید قدرت در قاهره نامیده اند می نویسد: دلیلی ندارد که همدستان مبارک که دیروز در صف مقابل ملت ایستاده بودند، امروز پرچمدار قیام خونینی شوند که باز هم بنام نهضت، خط اشغالگران را به پیش ببرند و آن را به انحراف بکشانند. فریاد یکپارچه در میدان التحریر قاهره نشان داد ملت بزرگ مصر چنین فرصتی را به فرصت طلبان داخلی و خارجی نخواهد داد.

لزوم جهانی سازی مردم سالاری دینی

«جهانی سازی مردم سالاری دینی» عنوان سرمقاله‌ روزنامه‌ رسالت در روز یکشنبه به قلم صالح اسکندری است. رسالت معتقد است باید مردم سالاری دینی ایرانی را به دنیا صادر کرد. این روزنامه می نویسد: هر چند نمی توان مدعی شد نظام مردم سالاری دینی مثل نسخه های سازمان بهداشت جهانی برای ریشه کن کردن برخی بیماری ها فراگیر و همه گیر است اما هیچ کس را نمی توان از درس آموزی از این تجربه منع کرد. می توان به مردم سالاری دینی جهانی اندیشید. نظامی که بر مبنای فطرت بشری پایه گذاری شده است بسیار قابلیت بیشتری برای جهانی شدن دارد تا الگوهای نفسانی و الحادی مثل لیبرال دموکراسی که حتی امروز در زادگاه و خاستگاه خود نیز با واکنش های عمومی مواجه هستند. البته این جهانی شدن خود به خودی و یک پروسه نیست همان‌طور که جهانی شدن مفاهیم لیبرالیستی غرب نیز یک فراگرد خودکار نبوده و نیست... برای راقم این سطور اما هنوز جای این پرسش باقی است که وقتی کتاب های سکولاری نظیر "درس های دموکراسی برای همه" و یا "کمونیسم به زبان ساده" و ... در این کشور مجوز می گیرند و منتشر می شوند و حتی در برخی دانشگاه های کشور به عنوان منبع درسی به دانشجویان معرفی می شوند اما یک کارشناس محترم پژوهشی اجازه حتی فکر کردن به تالیفی تحت عنوان آشنایی با مردمسالاری دینی در ایران را برای مخاطبان عرب زبان و انگلیسی زبان نمی دهد، آیا این نشان از بغض و غرض است و یا خودباختگی علمی؟ آیا این دست رویکردها با اخلاق و انصاف علمی سازگار است؟

طمع اسراییل به کردها

ناظم دباغ روز یکشنبه در روزنامه شرق مقاله ای دارد تحت عنوان «طمع اسراییل به کردها» او در این یادداشت نوشته است: امروز اسراییل به دشمنی و عناد علیه ترکیه برخاسته و قصد دارد از ارمنی‌ها و کردها حمایت کند و به عبارتی از این کارت استفاده کند، اما آیا کردها، باید در این سیاست و دور باطل دوباره گرفتار شوند؟ یا خیر تفکر و استراتژی جدیدی را در پی می‌گیرند؟ و الان که اسراییل چنین سیاستی را اتخاذ کرده، شاید در آینده نزدیک، ترکیه به همان رابطه قبلی با اسراییل چرخش موضع داشت، آن وقت اسراییل نه تنها دیگر از پ.ک.ک حمایتی نخواهد کرد، بلکه به حکومت مرکزی ترکیه هم یاری خواهد رساند که هم به مواضع کردها حمله شود و هم پ.ک.ک را نابود کنند و در این جا این سوال به ذهن متبادر می‌شود که آیا دوران ابزار و ملعبه دست بازیگران سیاست منطقه شدن برای کردها، پایان یافته است؟ یا امروزه ‌روز، از راهکار سیاسی و دیپلماتیک و پارلمان و عرصه فعالیت فرهنگی می‌توانند حرکت منطقی داشته باشند؟ نمی‌توان برای استراحت و امنیت چند روزه مقرهای پیش‌مرگ‌های پ.ک.ک، به این سیاست دلخوش بود، باید به آن ایام اندیشه کرد که این سیاست اسراییل و ترکیه تغییر کند، آنگاه چه راهی را باید جست؟ من هم به عنوان نماینده حکومت اقلیم کردستان عراق، همیشه در رسانه‌های ایرانی گفته‌ام که ما در اقلیم کردستان عراق، پیرو سیاست‌های حکومت مرکزی عراق هستیم و سیاست عراق نسبت به اسراییل هرچه هست، ما می‌پذیریم و مثلا سعی کرده‌ایم که انتشار نشریه کرد و اسراییل را متوقف کنیم، بنابراین ما سیاستی جداگانه و برخلاف عراق نداشته و نداریم. باید تلاش کنیم که دخالت کشورهای خارجی را در امور داخل کردستان و عراق نپذیریم و محکوم کنیم.

انگار نه ‌انگار

روزنامه ابتکار در سرمقاله سه شنبه خود با عنوان "میم.الف.خ یا مرثیه‌ای برای اقتصاد خواب‌آلوده!" به قلم سیدعلی محقق به ماجرای اختلاس سه هزار میلیارد تومانی پرداخته و نابسامانی های مالی موجود را این چنین تفسیر می کند:‏ در اوضاعی که بین 2800تا هزار میلیارد تومان در بانک صادرات به نظام پولی زیان وارد شده، مدیر ارشد این بانک که از قضا از سیاسیون باسابقه کشور نیز است، به‌جای پاسخگویی به چرایی وقوع چنین فاجعه بی‌سابقه‌ای و عذرخواهی از مردم، طلبکارانه از مردم و مسئولان کشور می‌خواهد که آنان را تشویق و تقدیر کنند که چه؟ «ما بودیم که این اختلاس را کشف کردیم و از بیشتر شدن ارقام اختلاس جلوگیری کردیم»!! هم‌زمان برای کمرنگ‌تر‌کردن سهم خود از تقصیرات، از در میان بودن پای 7بانک دیگر کشور نیز خبر می‌دهد. مثل این می‌ماند که صاحبخانه‌ای در خواب ناز بماند و اسباب‌ خانه‌اش را دزد زرنگی بقاپد و صبحگاه شاد و خجسته به خاطر باخبر شدن از سرقت دیشب از پلیس و مردم ناز شست بخواهد و در جواب بازخواست بزرگان، آنها را به همسایه‌هایی حواله دهد که دزد به خانه آنها هم ناخنک زده است!

 ابتکار می نویسد: در بانک مرکزی هم اوضاع چندان چنگی به دل نمی‌زند و انگار که اینجا هم سیاست کلی این است که «چو فردا شود فکر فردا کنیم». اهالی ساختمان شیشه‌ای میرداماد هم این روزها به‌شدت سرگرم خرید و فروش و بازار سکه و پروژه حذف صفرها شده‌اند و از تحول بانکی فقط تحول و زیباسازی قیافه اسکناس‌های سبز را کلید زده‌اند و انگار نه ‌انگار هر روز یا حداکثر هر هفته، خبر یک اختلاس میلیونی و میلیاردی روی تلکس خبرگزاری‌ها می‌رود. انگار نه‌ انگار که اهرم‌های نیم‌بند نظارتی نظام پولی و بانکی کشور را تبصره‌های نامرئی قوانین و تلفن‌های سیاسی و غیرسیاسی به‌راحتی آب‌خوردن دور می‌زنند و انگار نه ‌انگار اختلاس‌های چند هزار میلیاردی این روزها در حوزه فعالیت و مسئولیت و نظارت آن‌ها اتفاق می‌افتد.

فتنه 88 با حداقل هزینه و با درایت جراحی شد

روزنامه کیهان در یادداشت روز سه شنبه خود با عنوان "حکمت متعالیه ولایت فقیه" به قلم محمد ایمانی به انعطاف پذیری ساختار سیاسی جمهوری اسلامی پرداخته و نوشته است: این انعطاف های توأم با حوصله و پافشاری بر اصول طی 33 سال گذشته، جز بر اقتدار جمهوری اسلامی نیفزود، هرچند که خدعه گران فروغلتیده در مکر املاء و استدراج الهی، آن انعطاف ها و صبوری های حکیمانه و توأم با تدبیر را بد فهمیدند و به خیال سوءاستفاده و بهره برداری سیاسی، سنگ قبر پایان حیات سیاسی و انسانی خود را تراشیدند. به همین دلیل هم بود که فتنه گران و منحرفان متوهم، درست سربزنگاه در مرصاد الهی گرفتار آمدند و از پنجه اقتدار امت- امام سیلی هایی خوردند به غایت خوارکننده. نمونه اش همین فتنه پیچیده و چندلایه 88 که با حداقل هزینه و با درایت جراحی شد یا خبطی که جریان انحرافی پس از آن مرتکب شد و باید عقوبت آن را بچشد. چه گره هایی که امام خمینی و امام خامنه ای در طول این 33 سال از صاحب منصبان یا رجال سیاسی گرفتار در مخمصه ها نگشودند و چه ناسپاسی هایی که امت و امام ندیدند. حضرت امام آن قدر از بنی صدر به اقتضای ریاست جمهوری و برخی مصالح حمایت کرد که به معنای دقیق کلمه اشک کسانی چون شهید بهشتی را درآورد. یا حمایت هایی که از دولت موسوی به اقتضای مسئولیت های دولت در 8 ساله دفاع مقدس صورت گرفت اما بد فهمیده شد. یا مشابه همان حمایت ها از دولت سازندگی و اصلاحات و عدالت- در کنار هشدارها و رهنمودها و تذکرات و بازخواست ها- که به اقتضای شرایط و مصلحت های عمومی از جانب رهبر فرزانه انقلاب ارزانی این دولت ها شد و در یک جمع بندی کلان، عبور کاروان پیشرفت کشوراز گردنه های صعب طی دو دهه اخیر را امکان پذیر کرد.