وقتی اپوزسیون سوریه دست به عصا می‌شود
روزنامه الحیات، چاپ لندن در یادداشتی به این موضوع پرداخته و می‌نویسد: اپوزسیون سوریه در خارج از کشور نشست‌ها و جلسات بسیاری برگزار کرده است. این جریان همواره تلاش داشته یک هیئت نمایندگی یک‌پارچه پایه‌ریزی کند و یک عنوان و برنامه واحد و مشترک داشته باشد. تا همین لحظه آنها برای رسیدن به این هدف بسیار تلاش کرده‌اند ولی تا کنون نتوانسته‌اند هیچ گامی در این زمینه بردارند، اولا، یک برنامه قانع‌کننده برای این که همه را راضی کند در اختیار نداشته‌اند، ثانیا، حتی یک برنامه برای آغاز مذاکرات و به نتیجه رساندن آن در اختیار ندارند و ثالثا، نتوانسته پلی میان مخالفان داخلی با مخالفان خارجی بنا کند. این مساله سبب شده تا بسیاری به این باور برسند که اپوزسیون توان تشکیل دولت جانشین و قدرتمند برای جایگزین ساختن دولت و نظام فعلی را ندارد و با توجه به صدایی که چه در داخل و چه در خارج از سوریه از زبان مخالفان می‌شنویم در می‌یابیم که آنها نیز از این وضعیت نگرانند و می‌ترسند که وضعیت به جاهای نامطلوبی برسد. وجود این نگرانی در حالی قابل توجیه است که نظام قدرتمند همچنان امور را در اختیار دارد و همچنان سیاست‌های امنیتی خود را در قبال تظاهرکنندگان و معترضان پیگیری می‌کند.
در ادامه این یادداشت آمده است: مخالفان سوری که در خارج از کشور کنفرانس و نشست برگزار می‌کنند، غالبا از شخصیت‌هایی هستند که مقبول واقع افتاده‌اند و در حد خود تجربه سیاسی دارند. برای همین هم است که آنها درک واقع‌بینانه‌تری نسبت به بسیاری از مخالفان دیگر نسبت به اوضاع جاری در سوریه دارند. بسیاری از آنها نسبت به عوامل عدم شکل‌گیری هیئت‌های سیاسی که نماینده یک‌پارچه همه جریان‌های سیاسی باشد، سخن گفته‌اند. بسیاری از آنها می‌گویند که احساسات شخصی و مصالح فردی یکی از عوامل عدم هماهنگی جریان‌های سیاسی مخالف با یکدیگر است. در عین حال بی‌اعتمادی افراد به یکدیگر یکی دیگر از عوامل عدم انسجام و یک‌پارچگی جریان‌های مخالف سوری برای تشکیل یک هیئت سیاسی محسوب می‌شود. همه آنها می‌خواهند که نظام تغییر کند و نظامی بر سر کار بیاید که به آزادی‌ها احترام گذاشته و اصول حقوق بشر را به طور کامل رعایت کند اما این که چگونه چنین دستاوردهایی به دست بیاید هیچ کس راهکاری ندارد. برای همین در چنین وضعیتی نه می‌توان صحبت از دموکراسی و تکثرگرایی زد و نه می‌توان خواستار تغییر نظام شد.
در پایان این یادداشت آمده است: با گذشت زمان شاهدیم که روز به روز از حجم تظاهرات مردمی علیه نظام کاسته می‌شود و جریان‌های مخالف نیز از تحرکات سیاسی خود علیه حکومت می‌کاهند. تظاهرات ادامه دارد ولی آنچه بیش از هر چیز همه را نگران کرده تحرکات جریان‌های افراط است که حرکت تظاهرات مسالمت‌آمیز را منحرف ساخته است. اپوزسیون نمی‌خواهد سیاستی اتخاذ کند که در نهایت وضعیت به چیزی بدتر از وضعیت فعلی‌اش برسد. جریان افراط و قدرت گرفتن آن مساله بسیار خطرناکی است که همه از آن می‌ترسند. برای همین است که وقتی صحبت از شورای انتقالی می‌کنند به هیچ وجه کسی مایل نیست نه نماینده‌ای از آنها در این شورا وجود داشته باشد و نه خود نماینده جریان‌های اسلام‌گرای افراطی باشند. برای همین است که رویه شورای انتقالی تغییر کرده و بسیار دست به عصا حرکت می‌کند. عقلای جریان مخالف نظام نمی‌خواهند به صرف تغییر نظام کشور را به تاریکی فرو ببرند و افق آینده را نابود کنند.
نظر شما :