متن کامل قطعنامه ۱۸۰۳شورای امنیت درباره ایران
قطعنامه از همه کشورها مى‌خواهد نسبت به وارد شدن به تعهدات جديد براى ارايه حمايت مالى دولتى در خصوص تجارت با ايران از جمله اعطاى اعتبار صادرات، ضمانت‌ها يا بيمه، به اتباع يا شرکت‌هايشان که در چنين تجارت‌هايى شرکت دارند، هوشيارى به خرج دهند .
شوراى امنيت،
با يادآورى بيانيه رياست شوراى امنيت در 29 مارس 2006 (S/PRST/2006/15) و قطعنامه 1696 در 31 جولاى 2006 و قطعنامه 1737 در 23 دسامبر 2006 و قطعنامه 1747 در 24 مارس 2007 و با تاييد مفاد آنها؛
با تاکيد بر تعهد خود درباره معاهده منع گسترش تسليحات هسته‌اى، ضرورت تمکين همه کشورهاى عضو اين معاهده به اجراى کامل تعهداتشان در اين زمينه و يادآورى حق همه کشورهاى عضو مطابق با بندهاى اول و دوم اين پيمان براى تحقيقات توسعه، توليد و استفاده از انرژى اتمى در مسير اهداف صلح‌آميز بدون هيچگونه تبعيض،
با يادآورى قطعنامه شوراى حکام آژانس بين‌المللى انرژى اتمى (GOV/2006/14) که در آن آمده است که راهکارى براى مسئله هسته‌اى ايران در کنار تلاش‌هاى بين‌المللى براى جلوگيرى از گسترش هسته‌اى و تحقق هدف ايجاد خاورميانه عارى از تسليحات هسته‌اى و ابزارهاى استفاده از اين تسليحات خواهد بود.
با نگرانى جدى يادآور مى‌شود همانگونه که در گزارش‌هاى 23 مه 2007 (GOV/2007/22)، سى‌ام آگوست 2007 (gov/2007/48)، و 15 نوامبر 2007 (gov/2007/48) و 22 فوريه 2008 (GOV/2007/4) مدير کل آژانس بين‌المللى انرژى اتمى(IAEA) تاييد شده است، ايران به صورت کامل و پايدار فعاليت هاى غنى سازى و بازفرآورى و پروژه هاى مربوط به آب سنگين که در قطعنامه هاى 1696 (2006)، 1737 (2006) و 1747 (2007) عمل نکرده، همکارى‌هاى خود با آژانس بر اساس پروتکل الحاقى را از سر نگرفته و به اقداماتى که شوراى حکام آژانس از آن خواسته بود نيز عمل نکرده، و به مفاد قطعنامه هاى 1696 (2006)، 1737 (2006) و 1747 (2007) که براى اعتماد سازى ضرورى هستند، پايبند نبوده است و از اين که ايران اين اقدامات را در پيش نگرفته است، ابراز تاسف مى‌کند،
با نگرانى اشاره مى‌کند که ايران توجه خاصى به حق آژانس در بازبينى اطلاعات مربوط به طراحى که از سوى ايران در اختيار قرار گرفته و متعاقب آن اصلاح در کد 3.1 و با تاکيد بر اساس بند 39 توافقنامه پادمان ايران که بر اساس آن کد 3.1 را نمى توان به صورت يکجانبه اصلاح و يا به حالت تعليق درآورد و با تاکيد بر اين که حق آژانس در بازبينى اطلاعات طراحى که در اختيار آن قرار گرفته يک حق دايمى است که به مرحله ساخت و وجود مواد هسته اى در تاسيسات هسته‌اى بستگى ندارد،
با تاکيد بر تعهد خود به اجراى اختيارات آژانس بين المللى انرژى اتمى، حمايت قدرتمند از نقش شوراى حکام آژانس بين المللى انرژى اتمى، ضمن ستايش از آژانس براى تلاش هاى آن در راه حل مسائل باقى مانده مربوط به برنامه هسته‌اى ايران که با عنوان طرح اقدام ميان دبيرخانه آژانس و ايران (gov/2007/48) توافق شد و با استقبال از پيشرفت هاى صورت گرفته در اجراى اين برنامه کارى که در گزارش 15 نوامبر 2007 مدير کل (gov/2007/58) نيز به آن اشاره شده، بر اهميت ارائه نتايج سريع و محسوس و اجراى موثر اين طرح اقدام توسط ايران از جمله ارائه پاسخ به تمامى سئوال هاى مطرح شده از سوى آژانس تاکيد مى‌کند، تا آژانس بتواند از طريق اجراى تدابير شفافيت‌ساز بتواند صحت و کمال اظهارات ايران را مورد ارزيابى قرار دهد.
اعلام مى کند تعليق ياد شده در پاراگراف دوم قطعنامه 1737 (2006) و همچنين پايبندى کامل و بازبينى شده الزامات تعيين شده توسط شوراى حکام آژانس در حل ديپلماتيک و از طريق مذاکره که بتواند ماهيت صرفاً صلح‌آميز برنامه هسته‌اى ايران را تاييد کند، سهيم خواهد بود.
تاکيد مى‌کند چين، فرانسه، آلمان، روسيه، انگليس و آمريکا تمايل دارند تدابير اساسى بيشترى را جهت بررسى يک راهبرد کلى براى حل مساله هسته اى ايرانيان از طريق گفت وگو و بر اساس پيشنهاد ژوئن 2006 خود (S/2006/521) اتخاذ کنند و يادآور مى‌شد که تاييد اين کشورها که به اين که به محض حصول اعتماد جامعه بين‌الملل درباره ماهيت صرفاً صلح‌آميز برنامه هسته‌اى ايران، با اين کشور به همان نحوى برخورد خواهد شد که با يک کشور غيرتسليحاتى عضو معاهده منع گسترش تسليحات هسته‌اى برخورد مى‌شود،
با توجه به حقوق و تعهدات کشورها در ارتباط با تجارت بين المللى،
با استقبال از راهنمايى‌هاى ارائه شده توسط تيم ويژه اقدامات مالى (FATF) بمنظور کمک به کشورها در اجراى تعهدات مالى خود بر اساس قطعنامه 1737 (2006) شوراى امنيت،
مصمم است با تدوين تدابير متناسب براى متقاعد کردن ايران به پايبندى به قطعنامه 1696 (2006)، قطعنامه 1737 (2006)، قطعنامه 1747 (2007) و الزامات آژانس عمل کند. شورا براى جلوگيرى از توسعه فن آورى هاى حساس ايران در زمينه برنامه هاى هسته اى و موشکى خود تلاش خواهد کرد تا زمانى که شوراى امنيت تعيين کند که اهداف اين قطعنامه‌ها محقق شده است،
با نگرانى از خطرات مربوط به گسترش هسته‌اى ارايه شده از برنامه هسته‌اى ايران که در اينجا منظور ادامه قصور ايران در اجراى تعهدات خود در قبال شوراى حکام آژانس و اجراى قطعنامه هاى 1696 (2006)، قطعنامه 1737 (2006)، قطعنامه 1747 (2007) شوراى امنيت است و همچنين با توجه به مسئوليت اوليه شوراى امنيت در چارچوب منشور سازمان ملل براى حفظ صلح و امنيت بين‌المللى،
و اقدام بر اساس ماده 41 از فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد:
1. شورا تاييد مى‌کند که ايران بايد بدون هيچگونه تاخيرى اقدامات مورد نظر شوراى حکام آژانس در قطعنامه gov/2006/14 که براى ايجاد اعتماد در خصوص صلح‌آميز بودن برنامه اتمى ايران و همچنين حل مسائل باقى مانده ضرورى هستند، اتخاذ کرده و طبق اين متن، شورا تصميم خود را مبنى بر اين که ايران بايد بدون تعلل بيشتر گام هاى مورد نظر در پاراگراف دوم قطعنامه 1737 (2006) را بردارد، مورد تاکيد قرار مى‌دهد؛ و تصريح مى‌کند که آژانس بين‌المللى انرژى اتمى به دنبال اين تاييديه است که ايران بند اصلاح شده 3.1 را بکار بندد؛
2. شورا از توافق ميان ايران و آژانس به منظور حل تمامى مسائل باقى مانده در ارتباط با برنامه هسته‌اى ايران و پيشرفت‌هايى که در اين خصوص صورت گرفته و در گزارش 22 فوريه 2008 مدير کل (GOV/2008/4) ذکر شده است، استقبال مى‌کند و آژانس را تشويق مى‌کند فعاليت‌هاى خود را براى مشخص شدن مسائل باقى مانده ادامه دهد، و تاکيد مى‌کند اين اقدام باعث احياى اعتماد جامعه جهانى به صرفا صلح آميز بودن ماهيت برنامه هسته‌اى ايران خواهد شد و از آژانس در تقويت پادمان‌هاى خود در مورد فعاليت‌هاى هسته‌اى ايران مطابق با توافقنامه پادمان بين ايران و آژانس حمايت مى‌کند؛
3. شورا از همه کشورهاى عضو مى‌خواهد تا در مورد ورود يا گذر افرادى که مستقيما در فعاليت‌هاى اتمى حساس توليد و تکثير يا توسعه سيستم تحويل تسليحات اتمى ايران نقش دارند يا از آن حمايت مى‌کنند، از خاک خود هوشيار باشند و تامل به خرج دهند. شورا همچنين اينگونه تصميم گرفته است کشورها کميته‌اى را که به دنبال بند 18 قطعنامه 1737 تشکيل شده است (در اين متن با عنوان کميته از آن ياد مى شود) از ورود يا گذر افراد مورد نظر از خاک خود مطلع کنند، منظور افرادى است که در پيوست 1737 (2006)، پيوست اول قطعنامه 1747 (2007) يا پيوست اول اين قطعنامه نامشان ذکر شده است. آنها همينطور بايد افرادى را که شوراى امنيت يا کميته اعلام کرده است و مستقيما در پيشبرد يا حمايت از فناورى اتمى حساس توليد و تکثير يا توسعه سيستم هاى پرتاب تسليحات اتمى و همچنين کسانى که در تامين قطعات، کالاها، تجهيزات، مواد و فناورى اى نقش دارند و بر اساس پاراگراف هاى سوم و چهارم قطعنامه 1737 (2006) ممنوع اعلام شده زير نظر بگيرند و ورود و گذر آنها را از خاک خود به اطلاع کميته برسانند مگر در مواردى که سفر آنها مستقيما مرتبط با بخش‌هاى ب ، قسمت اول و دوم از پاراگراف 3 قطعنامه 1737 (2006) ذکر شده است،
4. شورا تاکيد مى‌کند که هيچ چيز در پاراگراف بالا مستلزم اين نيست که يک کشور مانع از ورود اتباع خود به خاک خود شود و همه کشورها بايد در راستاى اجراى پاراگراف بالا ملاحظات بشردوستانه از جمله موازين مذهبى و همينطور اهداف مطرح شده در اين قطعنامه، قطعنامه 1737 (2006) و قطعنامه 1747 (2007) از جمله بند 15 منشور آژانس بين المللى انرژى اتمى را رعايت کنند؛
5. شورا تصميم مى‌گيرد که تمامى کشورها بايد اقدامات لازم بمنظور جلوگيرى از ورود يا گذر افراد نامبرده در فهرست دوم اين قطعنامه و همچنين افراد ديگرى که توسط شوراى امنيت يا کميته از آنها به عنوان افرادى که در فعاليت‌هاى اتمى حساس توليد و تکثير يا توسعه سيستم تحويل تسليحات اتمى ايران مستقيما نقش دارند يا از آن حمايت مى‌کنند را اتخاذ نمايند. آنها همينطور بايد افرادى را که شوراى امنيت يا کميته اعلام کرده و بطور مستقيم در پيشبرد يا حمايت از فناورى اتمى حساس توليد و تکثير يا توسعه سيستم‌هاى تحويل تسليحات اتمى بعلاوه در تامين قطعات، کالاها ، تجهيزات ، مواد و فناورى‌اى نقش دارند که بر اساس پاراگراف هاى سوم و چهارم قطعنامه 1737 (2006) ممنوع اعلام شده‌اند،زير نظر بگيرند مگر در مواقعى که سفر آنها مستقيما مرتبط با بخش‌هاى ب ، قسمت اول و دوم پاراگراف سوم قطعنامه 1737 (2006) است و اينکه هيچ چيزى در اين پاراگراف نبايد مانع از آن شود که کشورى به اتباع خود اجازه ورود به خاک خود را نشود؛
6. شورا تصميم مى گيرد تدابير اعمال شده در پاراگراف پنج نبايد شامل مواردى شود که کميته به صورت موردى تصميم مى‌گيرد چنين سفرهايى بر اساس نيازهاى بشردوستانه، از جمله تعهدات مذهبى يا در زمانى که کميته به اين نتيجه برسد که چنين استثنايى باعث پيشرفت اهداف قطعنامه کنونى مى‌شود، نبايد اجرا شود.
7. شورا تصميم مى‌گيرد که تدابير مورد نظر در پاراگراف 12 و 13، 14 و 15 قطعنامه 1737 (2006) بايد شامل اشخاص و سازمان‌هاى فهرست‌شده در پيوست اول و سوم اين قطعنامه و هر شخص يا سازمانى شود که از جانب آنها يا در مسير آنها فعاليت مى‌کند و يا سازمان‌هايى که مالکيت يا اداره آن در اختيار آنها است و افراد يا سازمان‌هايى که شورا يا کميته تشخيص مى‌دهند به افراد يا سازمان‌هاى ياد شده در بى‌توجهى به تحريم‌ها، يا نقض مفاد اين قطعنامه، قطعنامه 1737 (2006) يا قطعنامه 1747 (2007) کمک کرده‌اند،
8. شورا تصميم مى‌گيرد که همه کشورها بايد اقدامات مقتضى براى جلوگيرى از تامين، فروش يا انتقال مستيم يا غير مستقيم مواد يا سلاح مربوطه از طريق خاک اين کشورها، اتباع ، ناو يا هواپيماى منتقل شود که با پرچم آنها تردد مى‌کند و يا از آنها به نفع ايران استفاده شود صرفنظر از اين که اين از خاک آنها آغاز شده باشد.
الف) جلوگيرى از تمامى اقلام، مواد، تجهيزات، کالاها و فن آورى که در INFCIRC/254/Rev.7/Part2 از سند S/2006/814 تعيين شده است، به جز تامين، فروش يا انتقال، بر اساس الزامات پاراگراف قطعنامه 1737 (2006)، اقلام، مواد، تجهيزات، کالاها و فناورى تعريف شده در بخش اول و دوم پيوست آن سند، و بخش 3 تا 6 که پيشتر به اطلاع کميته رسيده است، تنها زمانى که صرفا جهت استفاده در راکتور آب سبک تهيه مى شوند و زمانى که چنين تامين، فروش يا انتقالى براى همکارى هاى فنى که توسط آژانس در اختيار ايران قرار خواهد گرفت يا تحت نظارت آن همانگونه که در پاراگراف 16 قطعنامه 1737 (2006) تعيين شده است.
ب) جلوگيرى از تمامى اقلام، مواد، تجهيزات، کالاها و فن آورى تعريف شده در 19.A.3 از بخش دوم سند S/2006/815؛
9. شورا از تمامى کشورها مى‌خواهد در پذيرفتن تعهدات جديد عمومى براى کمک‌هاى مالى جهت تجارت با ايران، از جمله ارائه اعتبارنامه‌هاى صادرات، ضمنانت‌نامه‌ها يا بيمه، به اتباع خود يا سازمان هايى که در چنين تجارت‌هايى دست دارند، هوشيار باشند تا از چنين کمک هاى مالى که ممکن است به توليد و تکثير فعاليت‌هاى حساس هسته‌اى و يا توسعه سيستم‌هاى پرتابى و حمل تسليحات هسته‌اى همچون مواردى که در قطعنامه 1737 (2006) به آن اشاره شده، اجتناب شود؛
10. شورا از تمامى کشورها مى‌خواهد بر فعاليت‌هاى موسسات مالى کشور خود با تمامى بانک‌هاى موجود در ايران، خصوصا بانک ملى و بانک صادرات و شعبات و زيرمجموعه‌هاى آنان در خارج از اين کشور هوشيار باشند تا از اين که چنين فعاليت‌هايى به گسترش فعاليت‌هاى حساس هسته‌اى يا توسعه سيستم هاى پرتابى تسليحات هسته‌اى منجر مى‌شود، همانگونه که در قطعنامه 1737 (2006) به آن اشاره شده، اجتناب گردد.
11. شورا از تمامى کشورها مى‌خواهد مطابق با قوانين و اختيارات حقوقى ملى خود و مطابق با قوانين بين المللى، خصوصا قانون دريا و توافقنامه‌هاى بين‌المللى مرتبط با هوانوردى غيرنظامى، محموله هايى را که توسط کشتى ها و هواپيماهايى که به سمت ايران و يا از ايران توسط شرکت هواپيمايى ايران و يا شرکت حمل و نقل دريايى جمهورى اسلامى ايران وارد فرودگاه‌ها و بنادر آنها مى‌شوند را مورد بازرسى قرار دهند. با توجه به اين که دلايل منطقى وجود دارد تصور شود آن کشتى يا هواپيما در حال حمل کالاهايى است که بر اساس اين قطعنامه و قطعنامه 1737 (2006) يا قطعنامه 1747 (2007) ممنوع اعلام شده اند؛
12. شورا همه کشورها را ملزم مى‌کند تا در صورتى که بازرسى که در پاراگراف فوق به آن اشاره کرديم صورت گرفت، طى پنج روز کارى گزارشى کتبى در مورد بازرسى، خصوصا توضيح در مورد دلايل بازرسى و همچنين اطلاعات مربوط به زمان، مکان، شرايط و نتايج به دست آمده مرتبط با آن بازرسى ارايه کنند؛
13. شورا از همه کشورها مى خواهد طى 60 روز از زمان تصويب اين قطعنامه اقداماتى را که در راستاى اجراى موثر پاراگراف هاى 3، 5، 7، 8، 9، 10 و 11 انجام داده‌اند که در بالا به آنها اشاره شد، به کميته گزارش کنند؛
14. شورا تصميم مى‌گيرد کميته‌اى که بر اساس پاراگراف 18 قطعنامه 1737 (2006) تشکيل شده براى تدابير اعمال شده در قطعنامه 1747 (2007) و قطعنامه جارى قابل اعمال است،
15. شوراى امنيت بر تمايل چين، فرانسه، آلمان، روسيه، انگليس و آمريکا بمنظور بهبود تلاش هاى ديپلماتيک بمنظور ارتقاى از سرگيرى مذاکرات و مشورت‌ها بر اساس پيشنهاد خود به ايران، با اين ديدگاه که به يک راه حل جامع، بلند مدت و مناسب براى اين مساله دست يابد و در نتيجه آن امکان برقرارى تمامى روابط و همکارى هاى گسترده تر با ايران بر اساس احترام متقابل و اعتماد سازى بين المللى در مورد اين که برنامه هسته اى ايران صرفا صلح آميز است، تاکيد مى‌کند و اعلام مى‌دارد در صورتى که ايران تمامى فعاليت‌هاى مرتبط با غنىسازى و بازفرآورى از جمله فعاليت‌هاى تحقيقاتى و توسعه را به حالت تعليق در آورد و آژانس بين‌المللى انرژى اتمى آن را راستى‌آزمايى کند، مذاکرات مستقيم خود را با اين کشور آغاز خواهند کرد،
16. شورا نماينده عالى سياست مشترک خارجى و امنيت اتحاديه اروپا را تشويق مى‌کند تا به ارتباطات خود با ايران بر اساس پيشنهادات وابسته ارائه شده از سوى چين، فرانسه، آلمان، روسيه، انگليس و آمريکا با اين ديدگاه که شرايط لازم براى از سرگيرى مذاکرات را ايجاد کند، ادامه دهد؛
17. شورا بر اهميت اين امر تاکيد مى‌کند که همه کشورها از جمله ايران، اقدامات لازم را براى تضمين اين امر اتخاذ کنند که نبايد ادعايى از جانب دولت ايران يا نهاد يا شخصيتى در ايران که بر اساس قطعنامه 1737 (2006) و قطعنامه‌هاى مرتبط مشخص شده‌اند، يا اشخاصى باقى بماند که مدعى هستند به نفع شخص يا نهاد در ارتباط با هر قرارداد يا تعاملى دخالت دارند که بنا بر تدابير اعمال شده در اين قطعنامه، قطعنامه 1737 (2006) و قطعنامه 1747 (2007) ممنوع اعلام شده است.
18. شورا از دبير کل آژانس مى خواهد طى 90 روز گزارشى مبنى بر اينکه آيا ايران تمامى فعاليت هاى ذکر شده در قطعنامه 1737 (2006)، و همچنين در مورد پايبندى ايرانيان به تمامى اقداماتى که شوراى حکام از ايران خواسته و ديگر مفادى که در قطعنامه هاى 1737 (2006)، قطعنامه 1747 (2007) و اين قطعنامه از آنها خواسته شده است به شوراى حکام آژانس و در موازات آن به شوراى امنيت سازمان ملل متحد ارائه کند تا مورد بررسى قرار گيرد؛
19. شورا مجددا تاکيد مى‌کند که بايد اقدامات ايران را با توجه به گزارش‌هايى که در پاراگراف‌هاى بالا به آن اشاره شد، بررسى کند.
الف) اين که شورا بايد اجراى تدابير را تا در مدتى که ايران همه فعاليت‌هاى بازفراورى و غنىسازى را متوقف کرده باشد از جمله تحقيق و توسعه که توسط آژانس راستى آزمايى شده باشد، به حال تعليق درآورد تا مذاکرات را با حسن نيت پيش رفته و يک نتيجه فورى به گونه‌اى حاصل شود که مورد قبول طرفين باشد.
ب) اين شورا بايد تدابير مورد نظر در پاراگراف هاى 3، 4، 5، 6، 7 و 12 قطعنامه 1737 (2006) و همينطور پاراگراف هاى 2، 4، 5، 6 و 7 قطعنامه 1747 (2007)، و پاراگراف‌هاى 2، 4، 6، 7، 8، 9 و 10 و 11 اين قطعنامه را در زودترين زمان ممکن بعد از دريافت گزارش مورد نظر در پاراگراف فوق مبنى بر اين که ايران کاملا به تعهدات خود در قطعنامه‌هاى مذکور شوراى امنيت و برآورده کردن خواسته‌هاى شوراى حکام عملى کند به گونه‌اى که به تاييد شوراى رسيده باشد.
ج) اين شورا بايد در صورتى که گزارش مورد نظر حاکى از آن باشد که ايران به قطعنامه 1696 (2006)، قطعنامه 1737 (2006)، قطعنامه 1747 (2007) و اين قطعنامه عمل نکرده است، تدابير ديگرى را بر اساس بند 41 از فصل هفتم منشور سازمان ملل سازمان ملل اتخاذ کند تا ايران را متقاعد نمايد که به اين قطعنامه ها و درخواست هاى آژانس پاسخ مثبت بدهد، و تاکيد مى کند تصميمات بعدى زمانى لازم خواهند شد که چنين تدابير ضرورى شوند؛
20. شورا اين مساله را همچنان پيگيرى خواهد کرد.
پيوست I:
1- امير معيد علايى (که در مديريت مونتاژ و مهندسى سانتريفيوژها دخالت دارد)
2- محمد فدايى آشيانى (که در توليد کربن آمونيوم اورانيل و مديريت مجموعه غنىسازى اورانيوم نطنز دخالت دارد)
3- عباس رضايى آشتيانى - از مقامات ارشد اداره اکتشافات و استخراج معادن سازمان انرژى اتمى ايران AEOI.
4- هاله بختيار (که در توليد مگنزيوم با غناى 99 و 9 دهم درصد دخالت دارد)
5- مرتضى بهزاد (بخاطر دخالت در توليد اجزاء دستگاه هاى سانتريفيوژ)
6- دکتر محمد اسلامى (رييس موسسه تحقيقاتى و آموزشى صنايع دفاع)
7- سيد حسين حسينى (از مقامات سازمان انرژى اتمى ايران AEOI که در پروژه رآکتور تحقيقاتى آب سنگين اراک دخالت دارد)
8- م. جواد کريمى ثابت (رييس شرکت انرژى نوين که در قطعنامه 1747 (2007) از وى نام برده شد)
9- حميد رضا مهاجرانى (به خاطر دخالت در مديريت تاسيسات تبديل اورانيوم (UCF) اصفهان)
10- سرتيپ محمد رضا نقدى (معاون سابق تحقيقات لجيستيک و صنعتى ستاد کل نيروهاى مسلح / رييس سابق ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز که در تلاش ها براى دور زدن تحريم‌هاى اعمال شده توسط قطعنامه هاى 1737 و 1747 شوراى امنيت سازمان ملل متحد دست دخالت داشته است)
11- هوشنگ نوبرى (که در مديريت مجموعه غنى سازى نطنز دخالت دارد)
12- عباس رشيدى (به خاطر دخالت در فعاليت‌هاى مربوط به غنى سازى در نطنز)
13- قاسم سليمانى (مدير عمليات حفارى اورانيوم در معدن اورانيوم ساغند)
پيوست II
الف) افرادى که نام آنها در قطعنامه 1737 شوراى امنيت سازمان ملل متحد ذکر شده است:
1- محمد قنادى (معاون AEOI در بخش تحقيقات و توسعه)
2- داود آقاجانى (رييس مرکز آزمايشى غنىسازى سوخت PFEP در نطنز)
3- بهنام عسگرپور (مدير عامل اراک)
ب) افرادى که نام آنها در قطعنامه 1747 شوراى امنيت سازمان ملل متحد ذکر شده است:
1- سيد جابر صفدرى (مدير تاسيسات غنى سازى نطنز)
2- امير رحيمى (رئيس مرکز تحقيقات و توليد سوخت اتمى اصفهان که بخشى از شرکت توليد و تهيه سوخت هسته‌اى سازمان انرژى اتمى ايران است و در فعاليت‌هاى غنى سازى مشارکت دارد.)
پيوست III
1- شرکت ابزار برش کاوه (به خاطر دخالت در توليد اجزاى دستگاه‌هاى سانتريفيوژ)
2- شرکت هاى بازرگانى تجارت توانمند سکال و شرکت‌هاى سيستم سکال (اين شرکت تابعه سعى کرده بود براى نهادى که در قطعنامه 1737 به آن اشاره شده محصولات حساسى را خريدارى کند)
3- شرکت الکترونيکى صنام (زير مجموعه صنايع هوا و فضاى وزارت دفاع (AIO) که در برنامه موشک هاى بالستيکى ايران دست دارد)
4- گروه فنى اتحاد (زير مجموعه سازمان صنايع هوا و فضاى وزارت دفاع (AIO) که در برنامه موشک هاى بالستيکى ايران دست دارد)
5- کارخانجات صنعتى ماشين‌هاى دقيق (IFP)، (کارخانه کاربردى آکا - زير مجموعه سازمان صنايع هوا و فضاى وزارت دفاع (AIO) که براى تهيه برخى تجهيزات مورد استفاده قرار مى گرفته است)
6- جابر ابن حيان - آزمايشگاه متعلق به AEOI فعال در فعاليت‌هاى چرخه سوخت هسته‌اى)
7- شرکت صنعتى جوزا (زير مجموعه سازمان صنايع هوا و فضاى وزارت دفاع (AIO) که در برنامه موشک هاى بالستيکى ايران دخالت دارد)
8- صنايع متالورژى خراسان (زير مجموعه صنايع مهمات‌سازى (AMIG) است که به وزارت دفاع ايران وابسته است. اين گروه در توليد اجزاء دستگاه هاى سانتريفيوژ شرکت دارد)
9- شرکت توليدى باترى نيرو (اين شرکت زير مجموعه سازمان صنايع دفاعى ايران است. وظيفه آن ساخت واحدهاى برق براى ارتش ايران از جمله سيستم هاى موشکى است)
10- صنايع انرژى پيشگام (در ساخت تاسيسات تبديل اورانيوم اصفهان مشارکت داشته است)
11- شرکت تهيه تجهيزات ايمنى SEP (زير مجموعه سازمان صنايع هوا و فضاى وزارت دفاع (AIO) که در برنامه موشک هاى بالستيکى ايران دست دارد)
12- شرکت تماس (در فعاليت هاى مربوط به غنى سازى شرکت دارد. تماس يک نهادى است که چهار شرکت تحت پوشش آن تاسيس شده‌اند. يکى از آنها در زمينه استخراج اورانيوم، يکى در زمينه کنسانتره و ديگرى در زمينه فرآورى اورانيوم، غنىسازى و ضايعات آن فعاليت مى کنند)
با يادآورى بيانيه رياست شوراى امنيت در 29 مارس 2006 (S/PRST/2006/15) و قطعنامه 1696 در 31 جولاى 2006 و قطعنامه 1737 در 23 دسامبر 2006 و قطعنامه 1747 در 24 مارس 2007 و با تاييد مفاد آنها؛
با تاکيد بر تعهد خود درباره معاهده منع گسترش تسليحات هسته‌اى، ضرورت تمکين همه کشورهاى عضو اين معاهده به اجراى کامل تعهداتشان در اين زمينه و يادآورى حق همه کشورهاى عضو مطابق با بندهاى اول و دوم اين پيمان براى تحقيقات توسعه، توليد و استفاده از انرژى اتمى در مسير اهداف صلح‌آميز بدون هيچگونه تبعيض،
با يادآورى قطعنامه شوراى حکام آژانس بين‌المللى انرژى اتمى (GOV/2006/14) که در آن آمده است که راهکارى براى مسئله هسته‌اى ايران در کنار تلاش‌هاى بين‌المللى براى جلوگيرى از گسترش هسته‌اى و تحقق هدف ايجاد خاورميانه عارى از تسليحات هسته‌اى و ابزارهاى استفاده از اين تسليحات خواهد بود.
با نگرانى جدى يادآور مى‌شود همانگونه که در گزارش‌هاى 23 مه 2007 (GOV/2007/22)، سى‌ام آگوست 2007 (gov/2007/48)، و 15 نوامبر 2007 (gov/2007/48) و 22 فوريه 2008 (GOV/2007/4) مدير کل آژانس بين‌المللى انرژى اتمى(IAEA) تاييد شده است، ايران به صورت کامل و پايدار فعاليت هاى غنى سازى و بازفرآورى و پروژه هاى مربوط به آب سنگين که در قطعنامه هاى 1696 (2006)، 1737 (2006) و 1747 (2007) عمل نکرده، همکارى‌هاى خود با آژانس بر اساس پروتکل الحاقى را از سر نگرفته و به اقداماتى که شوراى حکام آژانس از آن خواسته بود نيز عمل نکرده، و به مفاد قطعنامه هاى 1696 (2006)، 1737 (2006) و 1747 (2007) که براى اعتماد سازى ضرورى هستند، پايبند نبوده است و از اين که ايران اين اقدامات را در پيش نگرفته است، ابراز تاسف مى‌کند،
با نگرانى اشاره مى‌کند که ايران توجه خاصى به حق آژانس در بازبينى اطلاعات مربوط به طراحى که از سوى ايران در اختيار قرار گرفته و متعاقب آن اصلاح در کد 3.1 و با تاکيد بر اساس بند 39 توافقنامه پادمان ايران که بر اساس آن کد 3.1 را نمى توان به صورت يکجانبه اصلاح و يا به حالت تعليق درآورد و با تاکيد بر اين که حق آژانس در بازبينى اطلاعات طراحى که در اختيار آن قرار گرفته يک حق دايمى است که به مرحله ساخت و وجود مواد هسته اى در تاسيسات هسته‌اى بستگى ندارد،
با تاکيد بر تعهد خود به اجراى اختيارات آژانس بين المللى انرژى اتمى، حمايت قدرتمند از نقش شوراى حکام آژانس بين المللى انرژى اتمى، ضمن ستايش از آژانس براى تلاش هاى آن در راه حل مسائل باقى مانده مربوط به برنامه هسته‌اى ايران که با عنوان طرح اقدام ميان دبيرخانه آژانس و ايران (gov/2007/48) توافق شد و با استقبال از پيشرفت هاى صورت گرفته در اجراى اين برنامه کارى که در گزارش 15 نوامبر 2007 مدير کل (gov/2007/58) نيز به آن اشاره شده، بر اهميت ارائه نتايج سريع و محسوس و اجراى موثر اين طرح اقدام توسط ايران از جمله ارائه پاسخ به تمامى سئوال هاى مطرح شده از سوى آژانس تاکيد مى‌کند، تا آژانس بتواند از طريق اجراى تدابير شفافيت‌ساز بتواند صحت و کمال اظهارات ايران را مورد ارزيابى قرار دهد.
اعلام مى کند تعليق ياد شده در پاراگراف دوم قطعنامه 1737 (2006) و همچنين پايبندى کامل و بازبينى شده الزامات تعيين شده توسط شوراى حکام آژانس در حل ديپلماتيک و از طريق مذاکره که بتواند ماهيت صرفاً صلح‌آميز برنامه هسته‌اى ايران را تاييد کند، سهيم خواهد بود.
تاکيد مى‌کند چين، فرانسه، آلمان، روسيه، انگليس و آمريکا تمايل دارند تدابير اساسى بيشترى را جهت بررسى يک راهبرد کلى براى حل مساله هسته اى ايرانيان از طريق گفت وگو و بر اساس پيشنهاد ژوئن 2006 خود (S/2006/521) اتخاذ کنند و يادآور مى‌شد که تاييد اين کشورها که به اين که به محض حصول اعتماد جامعه بين‌الملل درباره ماهيت صرفاً صلح‌آميز برنامه هسته‌اى ايران، با اين کشور به همان نحوى برخورد خواهد شد که با يک کشور غيرتسليحاتى عضو معاهده منع گسترش تسليحات هسته‌اى برخورد مى‌شود،
با توجه به حقوق و تعهدات کشورها در ارتباط با تجارت بين المللى،
با استقبال از راهنمايى‌هاى ارائه شده توسط تيم ويژه اقدامات مالى (FATF) بمنظور کمک به کشورها در اجراى تعهدات مالى خود بر اساس قطعنامه 1737 (2006) شوراى امنيت،
مصمم است با تدوين تدابير متناسب براى متقاعد کردن ايران به پايبندى به قطعنامه 1696 (2006)، قطعنامه 1737 (2006)، قطعنامه 1747 (2007) و الزامات آژانس عمل کند. شورا براى جلوگيرى از توسعه فن آورى هاى حساس ايران در زمينه برنامه هاى هسته اى و موشکى خود تلاش خواهد کرد تا زمانى که شوراى امنيت تعيين کند که اهداف اين قطعنامه‌ها محقق شده است،
با نگرانى از خطرات مربوط به گسترش هسته‌اى ارايه شده از برنامه هسته‌اى ايران که در اينجا منظور ادامه قصور ايران در اجراى تعهدات خود در قبال شوراى حکام آژانس و اجراى قطعنامه هاى 1696 (2006)، قطعنامه 1737 (2006)، قطعنامه 1747 (2007) شوراى امنيت است و همچنين با توجه به مسئوليت اوليه شوراى امنيت در چارچوب منشور سازمان ملل براى حفظ صلح و امنيت بين‌المللى،
و اقدام بر اساس ماده 41 از فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد:
1. شورا تاييد مى‌کند که ايران بايد بدون هيچگونه تاخيرى اقدامات مورد نظر شوراى حکام آژانس در قطعنامه gov/2006/14 که براى ايجاد اعتماد در خصوص صلح‌آميز بودن برنامه اتمى ايران و همچنين حل مسائل باقى مانده ضرورى هستند، اتخاذ کرده و طبق اين متن، شورا تصميم خود را مبنى بر اين که ايران بايد بدون تعلل بيشتر گام هاى مورد نظر در پاراگراف دوم قطعنامه 1737 (2006) را بردارد، مورد تاکيد قرار مى‌دهد؛ و تصريح مى‌کند که آژانس بين‌المللى انرژى اتمى به دنبال اين تاييديه است که ايران بند اصلاح شده 3.1 را بکار بندد؛
2. شورا از توافق ميان ايران و آژانس به منظور حل تمامى مسائل باقى مانده در ارتباط با برنامه هسته‌اى ايران و پيشرفت‌هايى که در اين خصوص صورت گرفته و در گزارش 22 فوريه 2008 مدير کل (GOV/2008/4) ذکر شده است، استقبال مى‌کند و آژانس را تشويق مى‌کند فعاليت‌هاى خود را براى مشخص شدن مسائل باقى مانده ادامه دهد، و تاکيد مى‌کند اين اقدام باعث احياى اعتماد جامعه جهانى به صرفا صلح آميز بودن ماهيت برنامه هسته‌اى ايران خواهد شد و از آژانس در تقويت پادمان‌هاى خود در مورد فعاليت‌هاى هسته‌اى ايران مطابق با توافقنامه پادمان بين ايران و آژانس حمايت مى‌کند؛
3. شورا از همه کشورهاى عضو مى‌خواهد تا در مورد ورود يا گذر افرادى که مستقيما در فعاليت‌هاى اتمى حساس توليد و تکثير يا توسعه سيستم تحويل تسليحات اتمى ايران نقش دارند يا از آن حمايت مى‌کنند، از خاک خود هوشيار باشند و تامل به خرج دهند. شورا همچنين اينگونه تصميم گرفته است کشورها کميته‌اى را که به دنبال بند 18 قطعنامه 1737 تشکيل شده است (در اين متن با عنوان کميته از آن ياد مى شود) از ورود يا گذر افراد مورد نظر از خاک خود مطلع کنند، منظور افرادى است که در پيوست 1737 (2006)، پيوست اول قطعنامه 1747 (2007) يا پيوست اول اين قطعنامه نامشان ذکر شده است. آنها همينطور بايد افرادى را که شوراى امنيت يا کميته اعلام کرده است و مستقيما در پيشبرد يا حمايت از فناورى اتمى حساس توليد و تکثير يا توسعه سيستم هاى پرتاب تسليحات اتمى و همچنين کسانى که در تامين قطعات، کالاها، تجهيزات، مواد و فناورى اى نقش دارند و بر اساس پاراگراف هاى سوم و چهارم قطعنامه 1737 (2006) ممنوع اعلام شده زير نظر بگيرند و ورود و گذر آنها را از خاک خود به اطلاع کميته برسانند مگر در مواردى که سفر آنها مستقيما مرتبط با بخش‌هاى ب ، قسمت اول و دوم از پاراگراف 3 قطعنامه 1737 (2006) ذکر شده است،
4. شورا تاکيد مى‌کند که هيچ چيز در پاراگراف بالا مستلزم اين نيست که يک کشور مانع از ورود اتباع خود به خاک خود شود و همه کشورها بايد در راستاى اجراى پاراگراف بالا ملاحظات بشردوستانه از جمله موازين مذهبى و همينطور اهداف مطرح شده در اين قطعنامه، قطعنامه 1737 (2006) و قطعنامه 1747 (2007) از جمله بند 15 منشور آژانس بين المللى انرژى اتمى را رعايت کنند؛
5. شورا تصميم مى‌گيرد که تمامى کشورها بايد اقدامات لازم بمنظور جلوگيرى از ورود يا گذر افراد نامبرده در فهرست دوم اين قطعنامه و همچنين افراد ديگرى که توسط شوراى امنيت يا کميته از آنها به عنوان افرادى که در فعاليت‌هاى اتمى حساس توليد و تکثير يا توسعه سيستم تحويل تسليحات اتمى ايران مستقيما نقش دارند يا از آن حمايت مى‌کنند را اتخاذ نمايند. آنها همينطور بايد افرادى را که شوراى امنيت يا کميته اعلام کرده و بطور مستقيم در پيشبرد يا حمايت از فناورى اتمى حساس توليد و تکثير يا توسعه سيستم‌هاى تحويل تسليحات اتمى بعلاوه در تامين قطعات، کالاها ، تجهيزات ، مواد و فناورى‌اى نقش دارند که بر اساس پاراگراف هاى سوم و چهارم قطعنامه 1737 (2006) ممنوع اعلام شده‌اند،زير نظر بگيرند مگر در مواقعى که سفر آنها مستقيما مرتبط با بخش‌هاى ب ، قسمت اول و دوم پاراگراف سوم قطعنامه 1737 (2006) است و اينکه هيچ چيزى در اين پاراگراف نبايد مانع از آن شود که کشورى به اتباع خود اجازه ورود به خاک خود را نشود؛
6. شورا تصميم مى گيرد تدابير اعمال شده در پاراگراف پنج نبايد شامل مواردى شود که کميته به صورت موردى تصميم مى‌گيرد چنين سفرهايى بر اساس نيازهاى بشردوستانه، از جمله تعهدات مذهبى يا در زمانى که کميته به اين نتيجه برسد که چنين استثنايى باعث پيشرفت اهداف قطعنامه کنونى مى‌شود، نبايد اجرا شود.
7. شورا تصميم مى‌گيرد که تدابير مورد نظر در پاراگراف 12 و 13، 14 و 15 قطعنامه 1737 (2006) بايد شامل اشخاص و سازمان‌هاى فهرست‌شده در پيوست اول و سوم اين قطعنامه و هر شخص يا سازمانى شود که از جانب آنها يا در مسير آنها فعاليت مى‌کند و يا سازمان‌هايى که مالکيت يا اداره آن در اختيار آنها است و افراد يا سازمان‌هايى که شورا يا کميته تشخيص مى‌دهند به افراد يا سازمان‌هاى ياد شده در بى‌توجهى به تحريم‌ها، يا نقض مفاد اين قطعنامه، قطعنامه 1737 (2006) يا قطعنامه 1747 (2007) کمک کرده‌اند،
8. شورا تصميم مى‌گيرد که همه کشورها بايد اقدامات مقتضى براى جلوگيرى از تامين، فروش يا انتقال مستيم يا غير مستقيم مواد يا سلاح مربوطه از طريق خاک اين کشورها، اتباع ، ناو يا هواپيماى منتقل شود که با پرچم آنها تردد مى‌کند و يا از آنها به نفع ايران استفاده شود صرفنظر از اين که اين از خاک آنها آغاز شده باشد.
الف) جلوگيرى از تمامى اقلام، مواد، تجهيزات، کالاها و فن آورى که در INFCIRC/254/Rev.7/Part2 از سند S/2006/814 تعيين شده است، به جز تامين، فروش يا انتقال، بر اساس الزامات پاراگراف قطعنامه 1737 (2006)، اقلام، مواد، تجهيزات، کالاها و فناورى تعريف شده در بخش اول و دوم پيوست آن سند، و بخش 3 تا 6 که پيشتر به اطلاع کميته رسيده است، تنها زمانى که صرفا جهت استفاده در راکتور آب سبک تهيه مى شوند و زمانى که چنين تامين، فروش يا انتقالى براى همکارى هاى فنى که توسط آژانس در اختيار ايران قرار خواهد گرفت يا تحت نظارت آن همانگونه که در پاراگراف 16 قطعنامه 1737 (2006) تعيين شده است.
ب) جلوگيرى از تمامى اقلام، مواد، تجهيزات، کالاها و فن آورى تعريف شده در 19.A.3 از بخش دوم سند S/2006/815؛
9. شورا از تمامى کشورها مى‌خواهد در پذيرفتن تعهدات جديد عمومى براى کمک‌هاى مالى جهت تجارت با ايران، از جمله ارائه اعتبارنامه‌هاى صادرات، ضمنانت‌نامه‌ها يا بيمه، به اتباع خود يا سازمان هايى که در چنين تجارت‌هايى دست دارند، هوشيار باشند تا از چنين کمک هاى مالى که ممکن است به توليد و تکثير فعاليت‌هاى حساس هسته‌اى و يا توسعه سيستم‌هاى پرتابى و حمل تسليحات هسته‌اى همچون مواردى که در قطعنامه 1737 (2006) به آن اشاره شده، اجتناب شود؛
10. شورا از تمامى کشورها مى‌خواهد بر فعاليت‌هاى موسسات مالى کشور خود با تمامى بانک‌هاى موجود در ايران، خصوصا بانک ملى و بانک صادرات و شعبات و زيرمجموعه‌هاى آنان در خارج از اين کشور هوشيار باشند تا از اين که چنين فعاليت‌هايى به گسترش فعاليت‌هاى حساس هسته‌اى يا توسعه سيستم هاى پرتابى تسليحات هسته‌اى منجر مى‌شود، همانگونه که در قطعنامه 1737 (2006) به آن اشاره شده، اجتناب گردد.
11. شورا از تمامى کشورها مى‌خواهد مطابق با قوانين و اختيارات حقوقى ملى خود و مطابق با قوانين بين المللى، خصوصا قانون دريا و توافقنامه‌هاى بين‌المللى مرتبط با هوانوردى غيرنظامى، محموله هايى را که توسط کشتى ها و هواپيماهايى که به سمت ايران و يا از ايران توسط شرکت هواپيمايى ايران و يا شرکت حمل و نقل دريايى جمهورى اسلامى ايران وارد فرودگاه‌ها و بنادر آنها مى‌شوند را مورد بازرسى قرار دهند. با توجه به اين که دلايل منطقى وجود دارد تصور شود آن کشتى يا هواپيما در حال حمل کالاهايى است که بر اساس اين قطعنامه و قطعنامه 1737 (2006) يا قطعنامه 1747 (2007) ممنوع اعلام شده اند؛
12. شورا همه کشورها را ملزم مى‌کند تا در صورتى که بازرسى که در پاراگراف فوق به آن اشاره کرديم صورت گرفت، طى پنج روز کارى گزارشى کتبى در مورد بازرسى، خصوصا توضيح در مورد دلايل بازرسى و همچنين اطلاعات مربوط به زمان، مکان، شرايط و نتايج به دست آمده مرتبط با آن بازرسى ارايه کنند؛
13. شورا از همه کشورها مى خواهد طى 60 روز از زمان تصويب اين قطعنامه اقداماتى را که در راستاى اجراى موثر پاراگراف هاى 3، 5، 7، 8، 9، 10 و 11 انجام داده‌اند که در بالا به آنها اشاره شد، به کميته گزارش کنند؛
14. شورا تصميم مى‌گيرد کميته‌اى که بر اساس پاراگراف 18 قطعنامه 1737 (2006) تشکيل شده براى تدابير اعمال شده در قطعنامه 1747 (2007) و قطعنامه جارى قابل اعمال است،
15. شوراى امنيت بر تمايل چين، فرانسه، آلمان، روسيه، انگليس و آمريکا بمنظور بهبود تلاش هاى ديپلماتيک بمنظور ارتقاى از سرگيرى مذاکرات و مشورت‌ها بر اساس پيشنهاد خود به ايران، با اين ديدگاه که به يک راه حل جامع، بلند مدت و مناسب براى اين مساله دست يابد و در نتيجه آن امکان برقرارى تمامى روابط و همکارى هاى گسترده تر با ايران بر اساس احترام متقابل و اعتماد سازى بين المللى در مورد اين که برنامه هسته اى ايران صرفا صلح آميز است، تاکيد مى‌کند و اعلام مى‌دارد در صورتى که ايران تمامى فعاليت‌هاى مرتبط با غنىسازى و بازفرآورى از جمله فعاليت‌هاى تحقيقاتى و توسعه را به حالت تعليق در آورد و آژانس بين‌المللى انرژى اتمى آن را راستى‌آزمايى کند، مذاکرات مستقيم خود را با اين کشور آغاز خواهند کرد،
16. شورا نماينده عالى سياست مشترک خارجى و امنيت اتحاديه اروپا را تشويق مى‌کند تا به ارتباطات خود با ايران بر اساس پيشنهادات وابسته ارائه شده از سوى چين، فرانسه، آلمان، روسيه، انگليس و آمريکا با اين ديدگاه که شرايط لازم براى از سرگيرى مذاکرات را ايجاد کند، ادامه دهد؛
17. شورا بر اهميت اين امر تاکيد مى‌کند که همه کشورها از جمله ايران، اقدامات لازم را براى تضمين اين امر اتخاذ کنند که نبايد ادعايى از جانب دولت ايران يا نهاد يا شخصيتى در ايران که بر اساس قطعنامه 1737 (2006) و قطعنامه‌هاى مرتبط مشخص شده‌اند، يا اشخاصى باقى بماند که مدعى هستند به نفع شخص يا نهاد در ارتباط با هر قرارداد يا تعاملى دخالت دارند که بنا بر تدابير اعمال شده در اين قطعنامه، قطعنامه 1737 (2006) و قطعنامه 1747 (2007) ممنوع اعلام شده است.
18. شورا از دبير کل آژانس مى خواهد طى 90 روز گزارشى مبنى بر اينکه آيا ايران تمامى فعاليت هاى ذکر شده در قطعنامه 1737 (2006)، و همچنين در مورد پايبندى ايرانيان به تمامى اقداماتى که شوراى حکام از ايران خواسته و ديگر مفادى که در قطعنامه هاى 1737 (2006)، قطعنامه 1747 (2007) و اين قطعنامه از آنها خواسته شده است به شوراى حکام آژانس و در موازات آن به شوراى امنيت سازمان ملل متحد ارائه کند تا مورد بررسى قرار گيرد؛
19. شورا مجددا تاکيد مى‌کند که بايد اقدامات ايران را با توجه به گزارش‌هايى که در پاراگراف‌هاى بالا به آن اشاره شد، بررسى کند.
الف) اين که شورا بايد اجراى تدابير را تا در مدتى که ايران همه فعاليت‌هاى بازفراورى و غنىسازى را متوقف کرده باشد از جمله تحقيق و توسعه که توسط آژانس راستى آزمايى شده باشد، به حال تعليق درآورد تا مذاکرات را با حسن نيت پيش رفته و يک نتيجه فورى به گونه‌اى حاصل شود که مورد قبول طرفين باشد.
ب) اين شورا بايد تدابير مورد نظر در پاراگراف هاى 3، 4، 5، 6، 7 و 12 قطعنامه 1737 (2006) و همينطور پاراگراف هاى 2، 4، 5، 6 و 7 قطعنامه 1747 (2007)، و پاراگراف‌هاى 2، 4، 6، 7، 8، 9 و 10 و 11 اين قطعنامه را در زودترين زمان ممکن بعد از دريافت گزارش مورد نظر در پاراگراف فوق مبنى بر اين که ايران کاملا به تعهدات خود در قطعنامه‌هاى مذکور شوراى امنيت و برآورده کردن خواسته‌هاى شوراى حکام عملى کند به گونه‌اى که به تاييد شوراى رسيده باشد.
ج) اين شورا بايد در صورتى که گزارش مورد نظر حاکى از آن باشد که ايران به قطعنامه 1696 (2006)، قطعنامه 1737 (2006)، قطعنامه 1747 (2007) و اين قطعنامه عمل نکرده است، تدابير ديگرى را بر اساس بند 41 از فصل هفتم منشور سازمان ملل سازمان ملل اتخاذ کند تا ايران را متقاعد نمايد که به اين قطعنامه ها و درخواست هاى آژانس پاسخ مثبت بدهد، و تاکيد مى کند تصميمات بعدى زمانى لازم خواهند شد که چنين تدابير ضرورى شوند؛
20. شورا اين مساله را همچنان پيگيرى خواهد کرد.
پيوست I:
1- امير معيد علايى (که در مديريت مونتاژ و مهندسى سانتريفيوژها دخالت دارد)
2- محمد فدايى آشيانى (که در توليد کربن آمونيوم اورانيل و مديريت مجموعه غنىسازى اورانيوم نطنز دخالت دارد)
3- عباس رضايى آشتيانى - از مقامات ارشد اداره اکتشافات و استخراج معادن سازمان انرژى اتمى ايران AEOI.
4- هاله بختيار (که در توليد مگنزيوم با غناى 99 و 9 دهم درصد دخالت دارد)
5- مرتضى بهزاد (بخاطر دخالت در توليد اجزاء دستگاه هاى سانتريفيوژ)
6- دکتر محمد اسلامى (رييس موسسه تحقيقاتى و آموزشى صنايع دفاع)
7- سيد حسين حسينى (از مقامات سازمان انرژى اتمى ايران AEOI که در پروژه رآکتور تحقيقاتى آب سنگين اراک دخالت دارد)
8- م. جواد کريمى ثابت (رييس شرکت انرژى نوين که در قطعنامه 1747 (2007) از وى نام برده شد)
9- حميد رضا مهاجرانى (به خاطر دخالت در مديريت تاسيسات تبديل اورانيوم (UCF) اصفهان)
10- سرتيپ محمد رضا نقدى (معاون سابق تحقيقات لجيستيک و صنعتى ستاد کل نيروهاى مسلح / رييس سابق ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز که در تلاش ها براى دور زدن تحريم‌هاى اعمال شده توسط قطعنامه هاى 1737 و 1747 شوراى امنيت سازمان ملل متحد دست دخالت داشته است)
11- هوشنگ نوبرى (که در مديريت مجموعه غنى سازى نطنز دخالت دارد)
12- عباس رشيدى (به خاطر دخالت در فعاليت‌هاى مربوط به غنى سازى در نطنز)
13- قاسم سليمانى (مدير عمليات حفارى اورانيوم در معدن اورانيوم ساغند)
پيوست II
الف) افرادى که نام آنها در قطعنامه 1737 شوراى امنيت سازمان ملل متحد ذکر شده است:
1- محمد قنادى (معاون AEOI در بخش تحقيقات و توسعه)
2- داود آقاجانى (رييس مرکز آزمايشى غنىسازى سوخت PFEP در نطنز)
3- بهنام عسگرپور (مدير عامل اراک)
ب) افرادى که نام آنها در قطعنامه 1747 شوراى امنيت سازمان ملل متحد ذکر شده است:
1- سيد جابر صفدرى (مدير تاسيسات غنى سازى نطنز)
2- امير رحيمى (رئيس مرکز تحقيقات و توليد سوخت اتمى اصفهان که بخشى از شرکت توليد و تهيه سوخت هسته‌اى سازمان انرژى اتمى ايران است و در فعاليت‌هاى غنى سازى مشارکت دارد.)
پيوست III
1- شرکت ابزار برش کاوه (به خاطر دخالت در توليد اجزاى دستگاه‌هاى سانتريفيوژ)
2- شرکت هاى بازرگانى تجارت توانمند سکال و شرکت‌هاى سيستم سکال (اين شرکت تابعه سعى کرده بود براى نهادى که در قطعنامه 1737 به آن اشاره شده محصولات حساسى را خريدارى کند)
3- شرکت الکترونيکى صنام (زير مجموعه صنايع هوا و فضاى وزارت دفاع (AIO) که در برنامه موشک هاى بالستيکى ايران دست دارد)
4- گروه فنى اتحاد (زير مجموعه سازمان صنايع هوا و فضاى وزارت دفاع (AIO) که در برنامه موشک هاى بالستيکى ايران دست دارد)
5- کارخانجات صنعتى ماشين‌هاى دقيق (IFP)، (کارخانه کاربردى آکا - زير مجموعه سازمان صنايع هوا و فضاى وزارت دفاع (AIO) که براى تهيه برخى تجهيزات مورد استفاده قرار مى گرفته است)
6- جابر ابن حيان - آزمايشگاه متعلق به AEOI فعال در فعاليت‌هاى چرخه سوخت هسته‌اى)
7- شرکت صنعتى جوزا (زير مجموعه سازمان صنايع هوا و فضاى وزارت دفاع (AIO) که در برنامه موشک هاى بالستيکى ايران دخالت دارد)
8- صنايع متالورژى خراسان (زير مجموعه صنايع مهمات‌سازى (AMIG) است که به وزارت دفاع ايران وابسته است. اين گروه در توليد اجزاء دستگاه هاى سانتريفيوژ شرکت دارد)
9- شرکت توليدى باترى نيرو (اين شرکت زير مجموعه سازمان صنايع دفاعى ايران است. وظيفه آن ساخت واحدهاى برق براى ارتش ايران از جمله سيستم هاى موشکى است)
10- صنايع انرژى پيشگام (در ساخت تاسيسات تبديل اورانيوم اصفهان مشارکت داشته است)
11- شرکت تهيه تجهيزات ايمنى SEP (زير مجموعه سازمان صنايع هوا و فضاى وزارت دفاع (AIO) که در برنامه موشک هاى بالستيکى ايران دست دارد)
12- شرکت تماس (در فعاليت هاى مربوط به غنى سازى شرکت دارد. تماس يک نهادى است که چهار شرکت تحت پوشش آن تاسيس شده‌اند. يکى از آنها در زمينه استخراج اورانيوم، يکى در زمينه کنسانتره و ديگرى در زمينه فرآورى اورانيوم، غنىسازى و ضايعات آن فعاليت مى کنند)
نظر شما :