تابستان داغ خاورمیانه در راه است

1-      نظام سوریه به رهبری بشار اسد در متوقف ساختن تظاهرات مردمی که علیهش جریان دارد، شکست بخورد به خصوص اگر که این تظاهرات به دیگر شهرهای بزرگ نیز کشیده شود و از تظاهرات پراکنده به یک انقلاب گسترده در آینده تبدیل شود. آنها می‌گویند که در کوتاه مدت و میان مدت کار به این جا خواهد رسید و این مسئله را بشار اسد نیز می‌داند و رفته رفته به این درک می‌رسد که احزاب و جریان‌هایی که تا کنون از او حمایت می‌کردند به زودی از او جدا خواهند شد و غروری که به واسطه آن احساس قدرت می‌کرد شکسته خواهد شد. همچنین خشونتی که در سرکوب تظاهرکنندگان سوری به کار می‌گرفته به ضررش تمام خواهد شد و هر چه افزایش یابد هزینه‌هایش نیز بیشتر خواهد بود. به ویژه که در حال حاضر نیز در معرض اتهام‌های بزرگ از سوی جامعه جهانی چون جنایت ضد بشریت قرار گرفته است. از این رو انتظار می‌رود در صورت تداوم این وضعیت صحبت از غیر مشروع بودن نظام سوریه و رئیس آن بشار اسد به میان آید و امور بیش از پیش برای او سخت شود. البته این پیش‌بینی‌های دردناک همگی در صورتی است که وضعیت جاری سوریه بیش از پیش پیچیده شود.

2-      تنها راهی که بشار اسد می‌تواند اعتبار از دست رفته خود را توسط آن بازیابد و هیبت و احترام خود را به دست آورد و دوباره خود را به عنوان یک رهبر ملی حداقل به همان شیوه پدرش اعلام کند این است که مجددا خود را به عنوان یک رهبر صاحب اقتدار معرفی کند. یعنی همان طور که پدرش توانست به واسطه یافتن چهره‌ای در خور توجه در این زمینه به دستاوردهای بزرگی برسد و خود را ناجی اعراب به خصوص فلسطینیانی که در سرزمینش پناه برده‌اند، معرفی کند، اکنون نیز باید همین ویژگی‌ها را بشار از خود نشان دهد. اگر چه پدرش خصوصیات و ویژگی‌های خاص خودش را داشت که این فضا را برایش مهیا می‌کرد. ولی به هر حال بشار نیز اگر می‌خواهد چهره قابل احترام خود را نشان دهد باید به هر صورت اقدام به این دست از کارها بکند. در عین حالی که باید خود را رهبر و آینده‌ساز فلسطینیان پناهنده نشان بدهد و به آنها نیز اجازه ندهد همانند دو بار گذشته به سوی مرزها حرکت کنند. آن حرکت از بشار اسد چهره‌ای ساخت که نمی‌تواند بر کشورش مسلط باشد و اوضاع را تحت کنترل بگیرد. اگر چه تمامی شواهد چیزی خلاف این را ثابت می‌کند و می‌گوید که آنها به اذن او به سمت مرزها حرکت کردند. ولی این مسئله شاید بهانه‌های دیگری علیه سوریه به وجود آورد و آن گاه پرونده اصلی فلسطینیان را منحرف کرده و بهانه تازه‌ای به دست امریکایی‌ها بدهد. به ویژه این که فلسطینیان خود را آماده می‌کنند که موجودیت خود بر اساس مرزهای 1967 را در سازمان ملل اعلام کنند و امریکا نیز تلاش بسیار می‌کند که آنها را از این کار باز دارد.

3-      پس از این تلاش‌ها پیش‌بینی می‌شود که فلسطینی‌ها شانس خود را در "بهار فلسطینی" مشابه "بهار عربی" بیازمایند. و احتمال می‌رود که بر خلاف هشدارها سوری‌ها فلسطینی‌ها را به سمت مرزهای اسرائیل تحریک کنند. بشار اسد از این وسیله استفاده می‌کند تا زمامداری داخلی خود را مجددا نشان دهد و خود را از انزوای خارجی برهاند. آنچه نگران‌کننده است این است که اسرائیل خشونت به خرج دهد و به بهانه ورود به مرزهایش ده‌ها و شاید صدها نفر را بکشد. همچنین احتمال رویارویی سوریه با اسرائیل در صورتی که احساس کند که به فروپاشی‌ نزدیک شده نیز وجود دارد. نتیجه آن هم قطعا ویرانی و فروپاشی سوریه خواهد بود اگر چه قطعا هزینه‌های سنگینی را نیز متحمل اسرائیلی‌ها خواهد کرد. به ویژه این که ایران نیز هم‌پیمان سوریه محسوب می‌شود و تا کنون اجازه نداده است که کار به رویارویی با اسرائیل کشیده شود، ایرانی‌ها توانسته‌اند سوری‌ها را قانع کنند که بسیار بعید است تظاهراتشان به یک انقلاب فراگیر تبدیل شود.   

منبع: النهار