حکایت اینترنت ایران و اینترنت‌دان امریکایی
پروژه اینترنت چمدانی نام های دیگری نیز دارد؛ اینترنت سایه و اینترنت نامرئی. دولت بر این باور است که طرح های آزادسازی فضای مجازی و رفع فیلترینگ و دور زدن محدودیت های اعمال شده در اینترنت، هدفی جز ایجاد اغتشاش و براندازی حکومت‌های مخالف غرب - از جمله ایران - ندارد و ادعای گسترش فضای آزادی بیان برای مردم تنها یک بهانه و دستاویز برای افکار عمومی است.
اهمیت فضای اینترنت و شبکه های اجتماعی چون فیس بوک و توییتر پس از وقوع انقلاب های عربی بیشتر شناخته شده و قدرت های صاحب فناوری قصد دارند با حمایت مالی از پروژه ها و نخبگان این عرصه، زمینه آزادسازی هرچه بیشتر این فضا و رساندن امکانات سهل تر از گذشته را برای کشورهایی که بسته و محدود می خوانند فراهم آورند. اما دولت های مخالف این طرح نیز که از عواقب و نتایج امر اطلاع دارند و یک بار از سوراخ آن گزیده شده اند، سعی دارند به مقابله با این طرح بپردازند و نیات و اغراض سوء قدرت های غربی را که قصد برهم زدن امنیت و رساندن امکانات به مخالفان سیاسی را دارند، در نطفه خفه کنند.
چند روز پیش رضا تقی پور وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات به خبرگزاری مهر گفت: برخی اقداماتی که توسط دولت امریکا و کشورهای هم‌پیمان آن صورت می گیرد به واقع مصادیق بارز سایبر تروریسم است چرا که این کشورها اظهار می کنند این اقدامات برای ایجاد ناهنجاری های اجتماعی و دامن زدن به مفاسد اخلاقی و مسائلی از این دست در دیگر کشورها مخالف صورت می گیرد.
او همچنین خبر خوشی به مخالفان طرح چمدانی داده و گفته است ایران توانایی فنی لازم برای مقابله با این پدیده را دارد. باید منتظر باشیم و ببینیم آیا اینترنت‌دان امریکایی ها هم پاره می شود؟ تقی پور از برنامه های گسترده دولت برای تولید محتوا در بخش ارتباطات به عنوان یکی از راه های مقابله با تهاجم سایبری امریکا خبر داده و بار دیگر از ایجاد شبکه ملی اطلاعات سخن گفته است. این شبکه که با هزینه های گسترده و ظاهرا با کمک کارشناسان چینی در دست تهیه است، پیشتر نیز خبرساز شده و واکنش هایی را در پی داشته است. ظاهرا در این طرح دستگاه هایی چون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان صدا و سیما و سایر دستگاه های اجرایی دولتی و شبه دولتی به تولید محتوا می پردازند و قرار است محتوایی کاملا پالوده و مطابق با استانداردهای نظام در اختیار مردم قرار گیرد.
وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات با تاکید بر اینکه "ظرفیت مقابله فنی با پدیده اینترنت چمدانی را داریم" پیش بینی کرده است با محتواهای مثبت و سازنده ای که در جمهوری اسلامی ایران ایجاد شده و روز به روز نیز در حال توسعه است قطعا شهروندان ایرانی نیازی به استفاده از این شبکه ها در آینده نخواهند داشت.
البته درباره محتوای تولید شده توسط این شبکه ملی و پاک ابهام های زیادی وجود دارد و معلوم نیست محتوای تولید شده صداوسیما و وزارت ارشاد و نهادهایی از این دست تا چه اندازه قادر به تامین محتوا و فضایی است که مخاطبان متنوع و متغیر اینترنت به آن نیاز دارند. قاعدتا برای رقابت با یک پدیده می بایست به چیزی بهتر و فراتر از آن اندیشید، در غیر این صورت هزینه ها و نیروهای صرف شده به هزینه ها و نیروهای تلف شده تبدیل می شوند. مشابه این رقابت را صداوسیمای جمهوری اسلامی در برابر شبکه های متعدد ماهواره ای پیش رو دارد. پس از ورود شبکه های فارسی زبانی که سریال و خبر و مستندهای جذاب و عوام پسند پخش می کنند، صداوسیما به تکاپو افتاد تا با افزودن سریال ها، فیلم ها، قائل شدن به تکثر و تعدد محتوایی، افزایش ساعات پخش و استفاده از سوژه های جدید و هنرپیشگان سینما و... از میل عمومی شهروندان به شبکه های ماهواره ای بکاهد و سیاست جذب را در پیش بگیرد. البته برخی منتقدان می گویند ارسال پارازیت ها و جمع آوری گسترده دیش های ماهواره در تهران و شهرستان ها از روی پشت بام های خانه ها نشان دهنده عدم موفقیت صداوسیما و سایر دستگاه های فرهنگی در رقابت با پدیده های مشابه غیردولتی بوده است.
حال که دولت امریکا اعلام کرده است اینترنت چمدانی با ویژگی هایی چون غیرقابل قطع بودن و غیر قابل کنترل و نظارت بودن می تواند از هر مرزی عبور کرده و در اسرع وقت تبدیل به یک شبکه بی سیم با پوشش نسبتا وسیع شود و سپس به شبکه اینترنت وصل شود و رویای آن دسته از افرادی را که خواهان دسترسی بدون محدودیت به هر گوشه و کناری هستند برآورده کند، باید دید نخبگان دولتی ایران برای بستن این شریان تازه و سپس ارائه تسهیلات به شهروندان چه ابتکار و راهکاری درنظر گرفته اند.
نظر شما :