امریکا از دست اعراب عصبانی است

گفتم: «در ابتدا اکثریت مردم لیبی حتی در طرابلس علیه قذافی قیام کردند، حتی در طرابلس، غرب لیبی نیز ما شاهد تظاهرات مردمی علیه قذافی بودیم. او تقریبا سه هفته نسبت به تظاهرکنندگان عکس‌العملی نشان نداد. ولی هنگامی که حود را یافت با قدرت پاسخ داد و خواست آنها را نابود کند. اگر جامعه جهانی و در نتیجه آن شورای امنیت تحرکی از خود نشان نمی‌دادند ممکن بود اتفاقات بسیاری رخ دهد، شاید لیبی تجزیه می‌شد یا جنگ داخلی میان لیبیایی‌ها در می‌گرفت. قطعا این نوعی واکنش به قذافی بود.» گفت: «با تو موافقم. ولی الآن ما در وضعیتی هستیم که تو می‌دانی. چه کنیم؟ امریکایی‌ها و بریتانیایی‌ها از خودشان از تاثیرات و نتایج آن چه رخ می‌دهد، می‌پرسند. قطعا نفت لیبی نقشی مهم در تحولات این کشور بازی می‌کند. ولی لازم است از عوامل انسانی به خصوص کشتار خیل عظیمی از شهروندان نیز غافل نباشیم. لازم است که برای این موضوع یک راه حل سیاسی پیدا کرد. لازم است به آن توجه کنیم، در عین حال ما "دوما" را در برابر خود داریم. مجلس نمایندگان از شورای امنیت خواست که در قبال این موضوع تحرکاتی انجام دهد (منظور روسیه و مجلس دومای آن است). بعدش، کشورهای عربی را فراموش نکن، آنها در معادلات لیبی کجا هستند؟ نقششان چیست؟ چرا آنها منطقه پرواز ممنوع بر فراز لیبی را به اجرا در نمی‌آورند یا حداقل آن را پوشش نمی‌دهند و شرکت نمی‌کنند؟ عربستان شفاهی با این عملیات همراهی کرده است، امارات متحده عربی از ایران ترسیده و کاری نکرده است ولی مابقی همگی با عملیات موافقند ولی فقط شفاهی. ولی قطر چهار تا جنگنده فرستاده است که این خود نکته‌ای است. اردن هم شفاهی حمایت کرده است. پس مابقی کجا هستند؟»

وی در ادامه می‌افزاید: «عمرو موسی، دبیر کل اتحادیه عرب از این عملیات انتقاد کرد برای این که تبلیغات انتخاباتی مصر آغاز شده است. ولی پس از آن در نشست اتحادیه عرب همه موافقت خود را با این عملیات اعلام کردند و هیچ کس اعتراض نکرد. چه کسی تضمین می‌کند که موافقت با این عملیات نزد رهبران عرب ادامه بیابد؟ و از این مهم‌تر چه کسی تضمین‌ می‌دهد که مواضع ملت‌های عربی همچنان موید عملیات نظامی علیه قذافی باقی بماند؟ چه کسی تضمین می‌دهد که با ادامه عملیات احساس‌های دینی یا قومی علیه امریکا و غرب افزایش نیابد؟ برای همین می‌پرسیم که در کشورهای عربی چه می‌گذرد؟ قطعا هر جنگی در منطقه در بگیرد از جمله جنگ عربی – ایرانی منطقه را کلا منفجر می‌کند. قذافی خودکشی نمی‌کند ولی قطعا هر کاری که بتواند انجام می‌دهد که فقط برای این که بقایش حفظ شود. چه کسی تضمین می‌دهد که مصالح بین‌المللی، عربی و غربی به خطر نمی‌افتد؟ آیا حکومت‌هایی که از امریکا و عملیات نظامی علیه قذافی حمایت کردند، چه فردی و چه جمعی، از سوی جوامشعان مورد تهدید قرار خواهند گرفت؟»

بحث لیبی که به انبوهی از پرسش‌های بی‌پاسخ برخورده بود را می‌خواستم به بحث لبنان بکشانم ولی ترجیح داد که بحث لیبی را پایان دهیم از این رو اشاره‌ای به لبنان کرد و دوباره به بحث لیبی بازگشت. گفت: «من معتقد نیستم به رغم این که حزب الله را ایران تاسیس کرده این حزب جزئی از ایران است. و اعتقاد ندارم که صددرصد از ایران تبعیت می‌کند. ولی قبل از این که وارد این موضوع بشوم بگذار بحث لیبی را تمام کنیم. در آنجا شهروندان هستند که هر روز کشته می‌شوند و هر روز هم که می‌گذرد شمارشان بیشتر می‌شود به خصوص اگر زمان عملیات نظامی علیه قذافی طولانی شود. ما و دیگران و جامعه جهانی کلا قذافی را از طریق 14 سال تحریم‌های بین‌المللی می‌شناسیم. به رغم تمام تحریم‌ها همچنان مخالف ماند و حمله می‌کرد و برخی مواقع کارهای بسیار بدی انجام می‌داد.»

گفتم: «ترک‌های "نیویورک" یا نمایندگان ترک‌ها در سازمان ملل در قبال تحولات منطقه و آنچه می‌گذرد پس از آن که کشورشان به دست اسلام‌گرایان افتاد و صاحب نقش مهمی در منطقه شدند، چه می‌کنند؟ گفتم، بحث ترکیه را از این جا آغاز کنیم که آیا ترکیه تایید می‌کند کرکوک عراق بخشی از منطقه کردستان عراق شود؟ گفت: «قطعا نه. کرکوک شهر کردنشینی نیست. ولی صاحب هویت‌های مختلف است، یکی از آنها عربی است دیگری ترکمن و سوم کُرد. طبیعتا کسانی در ترکیه هستند که آن را یک شهر ترکی می‌دانند. ولی دولت و حکومت ترکیه می‌خواهند که یک جای بسیار کوچک (Microcosm) باشد، یک جای کوچک دور افتاده‌ای با تمامی هویت‌هایش که به طور عادلانه بتواند تمامی هویت‌ها آن را اداره کنند. کرکوک سلیمانیه و اربیل نیست. حتی موصل نیست. شاید بتواند چیزی شبیه بغداد شود. یعنی باید مثل بغداد شود که جایی برای همه باشد.

منبع: النهار