حزب مبارک و اخوان‌المسلمین رقبای اصلی انتخابات مصر

۰۲ تیر ۱۳۹۰ | ۰۰:۳۷ کد : ۱۳۹۹۲ اخبار اصلی
تصمیم اوباما بر این بود که اگر مبارک خود به خودش کمک کرد او نیز به مبارک کمک کند. شاید که بتواند او را تا سپتامبر یعنی موعد انتخابات ریاست جمهوری مصر در قدرت نگه دارد. اما مبارک نه به ما کمک کرد و نه به خودش.
حزب مبارک و اخوان‌المسلمین رقبای اصلی انتخابات مصر
 دیپلماسی ایرانی: درباره این که آیا اوباما به مبارک برای بقا یا انتقال مسالمت‌آمیز قدرت کمک کرد یا خیر با عالی‌ترین مقام اداره سوم کاخ سفید که مهم‌ترین اداره در دولت امریکا محسوب می‌شود و در طول سال‌های گذشته با قضایای منطقه خود از نزدیک درگیر بوده و در صلح‌ها و جنگ‌های خاورمیانه حضور داشته، گفتگو کردم. گفت: «تصمیم اوباما بر این بود که اگر مبارک خود به خودش کمک کرد او نیز به مبارک کمک کند. شاید که بتواند او را تا سپتامبر یعنی موعد انتخابات ریاست جمهوری مصر در قدرت نگه دارد. اما مبارک نه به ما کمک کرد و نه به خودش. امتیازهایی که در سخنرانی نخستش داد نه کافی و نه جدی بود به ویژه این که پس از آن اسب‌سواران و شترسواران جمال و سازمان‌های امنیتی و امنیت سری به ساختمان‌های پلیس رفتند و به جای پلیس کارها را به دست گرفتند و اقدام به کشتن مردم در میدان تحریر در قاهره و مناطق دیگر کردند. قطعا ما ضد تغییر نیستیم اما لازم است که هر تغییری با عنایت کامل مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته باشد.

وی در ادامه افزود: مثلا در حال حاضر دو حزب در مصر فعالند. اول از همه حزب ملی که قبلا حکومت را در اختیار داشت و در حال حاضر در شهرها مورد نفرت عمومی است ولی در میان طبقه‌های دیگر منفور نیست. برای همین انتخابات در بیشتر استان‌های مصر بر اساس تحزب برگزار نخواهد شد بلکه بر اساس عوامل دیگر برگزار خواهد شد، مثلا به دلیل علاقه به سیاست یا اشخاص یا رغبت برای شرکت در انتخابات به دلیل ارائه خدمات متنوع و غیره. حزب دوم اخوان المسلمین است. حزبی که جایگاه بسیار قوی نزد مردم دارد به این دلیل که سال‌ها و دهه‌های متمادی مورد تعرض و قلع و قمع قرار داشته است. قطعا بهره‌برداری اخوان از این قلع و قمع کسب محبوبیت بیشتر نزد مردم بوده است. همان طور که وقتی حکومت با آنها همکاری کرد از آن استفاده کردند و از خدمات سیاسی مختلف که همه از آنها خبر دارند، بهره بردند. حکومت دشمنانش را در داخل و دوستانش را در خارج با اخوان المسلمین می‌ترساند. ولی به صورت ضمنی و نه علنی به اخوانی‌ها اجازه فعالیت سیاسی می‌داد، ضمن این که در بعضی مواقع هم آنها را مورد قلع و قمع قرار می‌داد که بدین وسیله آن دسته از مصری‌هایی که از اندیشه‌های اسلامی اخوانی می‌ترسیدند را به سمت خود می‌کشید.

وی در ادامه می‌افزاید: این دو حزب انتخابات پیش رو را اداره می‌کنند و می‌توانند بر جمعیت ملی آینده مصر یا مجلس ملی مسلط شوند، شاید هم مجلس میان آنها تقسیم شود. اما احزاب رسمی دیگر که رسمیت آنها شناخته شده یا اجازه فعالیت به آنها داده شده است که دکور نظام بودند یا نقش مشروعیت نظام را بازی می‌کردند در حال حاضر هیچ جایگاهی نزد مردم مصر ندارند یا اگر هم داشته باشند بسیار کم است. لازم است به کسانی که انقلاب کردند، هر جوانی که انقلاب کرد فرصت داد، نه به اخوان که همانند حسنی مبارک در ابتدای انقلاب نسبت به اهداف و موفقیت انقلاب شک کردند بعد از آن دیر هنگام به آنها پیوستند. به نظر من باید اول از همه بر اساس مهلتی که قانون اساسی داده رئیس جمهور انتخاب شود تا بتواند اعتماد مردم را جلب کند، پس از آن این رئیس جمهور زمانی مثلا یک سال تعیین کند تا انتخابات نمایندگان برگزار شود. پس از آن قانون جدید احزاب بررسی شود و زمینه‌های انضمام احزاب جدید مثل جوانان انقلابی و غیره که در تماس دائم با مردم هستند فراهم شود تا بتوانند برنامه‌های خود را شرح دهند. پس از آن می‌توان گفت یک انتخاب قانونی، مشروع و عادلانه برگزار خواهد شد. قطعا لازم است که ضمانت‌های لازم برای احترام به وعده‌‌های انتخابات نیز در نظر گرفته شود.

به او گفتم: «ارتش مصر خود ضمانت لازم را می‌دهد. اهمیت آن این است که در طول انقلاب جوانان در کنار مردم و رو در روی مبارک ایستادند و از حکومت مبارک حمایت نکردند. اهمیت آن این است که انقلابیون جوان مصر پس از تجربه میدانی به آن اعتماد کردند در حالی که نزدیک به یک میلیون امنیتی تلاش داشتند انقلاب آنها را سرکوب کنند. همچنین اهمیت ارتش در این است که به کسی یا جریانی اجازه نمی‌دهد که با مردم رو در رو شود حتی اگر لازم باشد مطالبات گوناگونشان مورد بررسی قرار گیرد. اگر چه از نگاه برخی مطالبات آنها دیگر خسته‌کننده شده است به ویژه این که هر روز بیشتر می‌شود و تبدیل به یک اتفاق روزانه شده است. لازم است ارتش مصر اصالت و وفاداری‌اش را حفظ کند.»

گفت: «بیشتر ژنرال‌های ارتش اکثر وقتشان را پیش ما گذراندند. درس خواندند و آموزش دیدند. آنها خود خوب اصول و قواعد را می‌دانند و دست به کشتار مردم نمی‌زنند. اما تحصیلات آنها در دانشکده‌های نظامی چه در مصر یا پیش ما یا هر جای دیگر شامل گذراندن مقطع انتقال قدرت نمی‌شد. به ویژه این که انقلاب مردمی بود، پیروز شد و کاملا مسالمت‌آمیز انجام شد. به هر حال با آنها درباره موضوع انتخابات نمایندگان و ضرورت به تعویق افتادن آن بحث کردیم. ارتش وظیفه دارد که صلح و امنیت داخلی و منطقه‌ای را تامین کند و اجازه دهد تا مصر به یک قدرت منطقه‌ای مهم تبدیل شود. همین وظیفه را انقلابیون هم دارند چرا که خود آنها بودند که مصر جدید را ساختند. لازم است که گفتگوهای پویایی میان آنها با ارتش برای ایجاد هماهنگی و همکاری‌های لازم انجام شود.


نظر شما :