نظام ایران همچنان مردمی و نیرومند است
سپس درباره بطریک مارونی جدید لبنان که این مسئول به خوبی از خصوصیات او آگاه است، صحبت کردیم، درباره محاسنش، بدی‌هایش و سیاست‌های سابق انتخاباتی‌اش که بسیار متنوع و مختلف است. سپس درباره ژنرال میشل عون و دکتر سمیر جعجع و کلا مسیحی‌ها صحبت شد. این مسئول آگاهی کامل بر اوضاع مسیحیان در لبنان دارد و چهره‌های مسیحی لبنان را به خوبی می‌شناسد. به ولید جنبلاط که رسیدیم گفت: او معروف است که تابع حزب باد است. او جایی که منافعش و مصالح طایفه‌اش در خطر باشند تصمیم‌های سختی که حتی ممکن است خودش دوست نداشته باشد، می‌گیرد.
درباره میشل سلیمان، رئیس جمهوری لبنان پرسیدم، در حالی که او را فردی می‌دانست که به سختی به کسی اعتماد می‌کند، گفت: «با او به همراه وزیر خارجه چند وقت پیش یک جلسه طولانی داشتیم، بدترین جلسه‌ای بود که در عمرم شرکت کرده بودم. شاید اگر سید حسن نصر الله در جلسه شرکت داشت از او بهتر صحبت می‌کرد یا حداقل این که کمی با او تفاوت می‌داشت. گفت نباید فراموش کرد که سوری‌ها او را برای رهبری ارتش انتخاب کردند.»
به او گفتم: «می‌دانی که تو همواره تحت فشار سوریه و حزب الله بوده‌ای چرا که آنها خوب می‌دانند که تو فعلا بهشان علاقه نداری یا حداقل این که نسبت به علاقه تو شک دارند. از این رو آنها تصمیم گرفتند که با کسی که قدرت دارد یا با کسی که پیروز می‌شود، پیش بروند.»
نظر داد: «یعنی با هر کسی که بتواند کارها را پیش ببرد همراه می‌شوند، همان طور که شماها در کشورتان می‌گویید.» گفت: «به هر حال او (میشل سلیمان) به فکر تجدید یا تمدید ریاست جمهوری‌اش است.» گفتم: «چرا به این موضوع فکر می‌کند؟ در ریاست جمهوری هیچ چیز جز فساد ((Corruption یافت نمی‌شود.» سکوت کرد و چیزی نگفت.
پس از آن به بحرین و سعودی رسیدیم به ویژه به اعزام نیروهای نظامی عربستانی برای سرکوب انتفاضه اصلاح‌طلبانه اکثریت شیعه، به او گفتم آنها به قلع و قمع گسترده شیعیان پرداختند مبادا که حرکت اعتراضی آنها به دیگر شیعیان منطقه سرایت کند. تاکید کرد: این حرکت به همه جا خواهد رسید. بیش از این چیزی نگفت.
از او پرسیدم: درباره عراق چه نظری داری؟ پاسخ داد: « هنوز ثبات در آن کم است. اما مثل همه چیز در این کشور این دوره هم انتقالی است. تا زمانی که یک‌صد هزار نیروی امریکایی در آن حضور دارند، کسی نمی‌داند که پس از خروج آنها عراق چه وضعیتی خواهد داشت. نوری مالکی قدرت را دوست دارد و برای همین به ایران تمایل دارد. او بیگانه هراسی دارد. ایاد علاوی خوب است ولی چندان تلاش سیاسی برای نخست‌وزیری نمی‌کند.»
از او پرسیدم: «نظرت درباره ایران چیست؟ آیا چیزی خارج از سپاه وجود دارد؟» پاسخ داد: «در داخل سپاه اختلاف‌های خیلی محدود و کمی وجود دارد. ولی رهبر و ولی فقیه آیت الله خامنه‌ای با سپاه در تماس دائم است و این باعث شده تا بدانند که رهبر چه می‌خواهد. و حتی نسبت به مواضع رهبر در برابر احمدی‌نژاد، رئیس جمهوری ایران و مجلس شورای اسلامی که اختلافاتی به وجود آمده نیز به خوبی آگاهند و می‌دانند که دقیقا خواسته‌ها چیست.»
گفتم: «حقیقتی مبنی بر اطلاعات موثق وجود دارد مبنی بر این که نظام ایران بر خلاف نظام‌های عربی به خصوص نظام‌هایی که سرنگون شدند، همچنان از لحاظ مردمی قوی و قدرتمند است.»
وقتی پاسخ مرا شنید دیگر از اظهار نظر بیشتر خودداری کرد و از کنار آن گذشت.
سپس به مصر رسیدیم. گفت: «از مصر نگرانم. حسین طنطاوی، رئیس مجلس نظامی انتقالی حاکم سنتی و محافظه‌کاری است و تغییر را دوست ندارد و نمی‌داند که باید تغییر یا رهبران آزاد آن را چگونه اداره کند. کسانی که الآن از مسئولان نظام سابق و کسانی که با آنها همکاری داشته‌اند و اکنون در زندانند همه‌شان فاسد نیستند. مثلا چرا باید احمد عز مستحق زندان باشد ولی محمد رشید المشرف که یکی از تصمیم‌گیران اصلی نظام سابق بود آزاد است. تصمیم‌های موذیانه‌ای که در موازی با تصمیم‌های ارتش بود و می‌تواند او را به زندان بیندازد. اما حسنی مبارک فساد مالی ندارد. او شخصیتی بود که مال دوست نبود ولی قدرت‌‌طلب بود. من پنج سال پیش به خانه‌اش رفتم. اگر زودتر از قدرت کنار می‌رفت مردم مصر او را قهرمان می‌دانستند. او نمونه یک مصری خوب است ولی در درک زمان اشتباه کرد.»
منبع: النهار
نظر شما :