نخست وزير هند در پکن

سفرى براى تجارت و حل اختلافات

۲۴ دی ۱۳۸۶ | ۲۱:۱۷ کد : ۱۳۴۰ آسیا و آفریقا
مانموهان سینگ، نخست وزیر هند برای دیداری سه روزه از چین، صبح یکشنبه 13 ژانویه وارد پکن شد. هدف از این دیدار توسعه روابط بین دو کشور چین و هند عنوان شده است.
سفرى براى تجارت و حل اختلافات

مانموهان سینگ، نخست وزیر هند برای دیداری سه روزه از چین، صبح یکشنبه 13 ژانویه وارد پکن شد. هدف از این دیدار توسعه روابط بین دو کشور چین و هند عنوان شده است. چين و هند در پی درگیری مرزی کوتاه اما پر تلفاتى که در سال 1962 روى داد، تا کنون نتوانسته‌اند روابط دیپلماتیک خود را به سطح قابل قبولی ارتقا دهند.

 

در حال حاضر چین و هند به عنوان دو قطب اصلی توسعه در آسیا روز به روز در مقیاس جهانی اهمیت بیشتری پیدا می‌کنند و در این شرایط فقدان روابط دوستانه دیپلماتیک در سطحى شایسته دو قدرت آسیایی و جهانی، نه فقط به ضرر طرفین است، که در نهایت به سود آسیا نیز نخواهد بود.

 

مانموهان سینگ قرار است در این سفر با هو جینتائو، رییس جمهور، ون جیابائو، نخست وزیر، و وو بانگو، مرد شماره دو حزب حاکم کمونیست چین دیدار کند. اختلافات مرزی که هنوز پس از گذشت قریب چهار دهه لاینحل باقی مانده‌اند، در کنار مسائل مربوط به مبادلات اقتصادی دو کشور که در حال حاضر بالغ بر 37 میلیارد دلار است از جمله محورهای اصلی گفتگوهای سینگ با مقامات چینی خواهد بود.

 

سینگ پس از قریب 5 سال، اولین نخست وزیر هند به شمار می رود که به دیدار سران همسایه قدرتمند شمالی می‌رود. قرار است او پیش از آغاز دیدارهای رسمی‌اش با مقامات جمهوری خلق چین در روزهای دوشنبه و سه‌شنبه، از برخی پروژه‌های در حال احداث براى بازی‌های المپیک 2008 بازدید کند. پکن، پایتخت چین امسال میزبان بازی‌های المپیک است.

 

گفتگوهای نخست وزیر هند و مقامات عالیرتبه چینی مصادف شده است با دوره‌ای که مبادلات اقتصادی دو جانبه شاهد رشد سریعی بوده است و گفته می شود سینگ خواهد کوشید در این دیدار درباره جزئیات بیشتری از طرح افزایش مبادلات چین و هند با مقامات چینی به توافق برسد. چین و هند پیش از این موافقت کرده‌اند تا طی برنامه‌ای حجم مبادلات اقتصادی خود را تا سال 2010 به بیش از 40 میلیارد دلار افزایش دهند.

 

شیو شانکار منون، وزیر خارجه هند که از اعضای هیات همراه سینگ در سفر به پکن است، صبح یکشنبه پیش از ترک دهلی به مقصد پکن در کنفرانسی مطبوعاتی سفر نخست وزیر هند را به چین یک «رویداد تجاری بزرگ» توصیف کرد و گفت: «تجارت دو جانبه بین دو کشور [چین و هند] رشد چشمگیری داشته است ... هدف ما این است که سطح صادرات را به چین افزایش دهیم و به همین خاطر یک گروه مطالعاتی مشترک [با طرف چینی] تشکیل داده‌ایم چرا که طی سال‌های اخیر موازنه تبادلات تجاری دو طرف به سود چین بر هم خورده است و ما قصد داریم آن را تغییر دهیم.»

 

کسر تراز تجاری چین و هند که در سال مالی 2006 حدود 4 میلیارد دلار به سود چین بوده، در سال 2007 تا 6/9 میلیارد دلار افزایش پیدا کرده است و این در حالی است که هنوز سال مالی 2007 به پایان نرسیده است. کارشناسان برآورد می‌کنند کسر تراز تجاری در پایان سال مالی 2007 به 12 میلیارد دلار به سود چین برسد.

 

چین و هند به عنوان دو قدرت اقتصادی نو ظهور و قدرتمند در قاره آسیا، در عرصه‌های مختلف اقتصادی رقابت تنگاتنگی با یکدیگر دارند چرا که هر دو کشور از یک سو به منابع مشابه و مشترکی احتیاج دارند و از سوی دیگر هر دو می کوشند در بازارهای واحدی برای خود جایگاهی ایجاد کنند.

 

اختلافات مرزی

 

چین و هند چند هفته پیش در آخرین روزهای سال 2007 در مانوری مشترک که در تاریخ نظامی دو کشور بی سابقه بود، به مقر فرضی تروریست‌ها حمله کرده و گروگان‌های فرضی را آزاد کردند. در این مانور حدود 100 تن از نظامیان دو طرف حضور داشتند و مقامات ارتش و مسئولان سیاسی آن را دستاوردی بزرگ نه فقط برای ارتش دو طرف، که برای دستگاه سیاسی دو کشور توصیف کردند.

 

اما با این حال و به رغم نزدیکی‌های تجاری و اقتصادی هنوز اختلافات مرزی هند و چین به قوت خود پا برجاست و تحلیل‌گران ویژه مسائل این دو کشور امید بسیار کمی دارند که سفر سینگ به چین حتی بتواند بخش کوچکی از این اختلافات را حل کند.

 

هر دو کشور همچنان مصر هستند که طرف مقابل بخشى از سرزمينى را در اشغال خود دارد که در اصل به آن‌ها تعلق دارد و براى مثال چين درباره مالکيت استان آروناچال پرادش هند (در شمال شرقى اين کشور) با دهلى به شدت اختلاف دارد.

 

البته از سال 2003 تلاش‌هايى براى حل اين اختلافات آغاز شده و دست کم طرف چينى در اظهار نظرهاى رسمى خود از روند اين گفتگوها راضى و به نتايج آن اميدوار است. اما برهما چلانى، از مرکز تحقيقات سياسى هند در اين باره خوش‌بين نيست و معتقد است با سخت‌تر شدن موضع‌گيرى چين در قبال مالکيت بر برخى نواحى که در حال حاضر در اختيار هند است، حل اختلافات مرزى چين و هند غامض‌تر شده است.

 

علاوه بر اين هند نسبت به اهداف پنهان همکارى‌هاى گسترده نظامى چين با رقبا و دشمنان نظامى دهلى نو مانند پاکستان و برمه مظنون است و در مقابل پکن نيز با بى‌اعتمادى به همکارى‌هاى نظامى هند با کشورهايى مانند ژاپن، استراليا، و آمريکا مى‌نگرد.

 

تبت يکى ديگر از مسائلى است که روابط چين و هند را تيره کرده است. هند از سال 1959 پس از درگيرى نيروهاى چينى و استقلال‌طلبان تبت، به دالايى لاماى چهاردهم و شمار زيادى از بودايى‌هاى تبت پناه داده است و هنوز درامسالاى هند ميزبان پارلمان تبتى‌هاى تبعيدى است که البته چين نيز نظر خوبى نسبت به آن ندارد.

نظر شما :