روزهای سیاه در کنیا

آمار کشته شدگان در درگیریهای اخیر در کنیا از مرز 700 نفر گذشت. این درحالی است رهبران گروه های درگیر با فشارهای بین المللی تصمیم گرفته اند که با یکدیگر گفت و گو کنند.

 

درگیریها در کنیا پس از انتخابات ریاست جمهوری در تاریخ 27 دسامبر سال گذشته آغاز شد. پیروزی مجدد رییس جمهور کنیا منجر به ناآرامی های گسترده در کنیا شده است که به گزارش سازمان ملل علاوه بر کشته شدن بیش از 700 نفر این خشونت ها موجب آوارگی 250 هزار نفر از مردم کنیا شده است.

 

رایلا اودینگا، نامزد مخالفان نتیجه انتخابات را رد کرد و دولت را به تقلب در شمارش آرا محکوم کرد. تاکنون بسیاری از مقامات بین المللی از جمله، دبیر کل سازمان ملل، نخست وزیر بریتانیا، وزیر امور خارجه آمریکا، مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و جان کوفور، رییس جمهور غنا که ریاست دوره ای اتحادیه آفریقا را نیز بر عهده دارد برای پایان دادن به بحران سیاسی در کنیا تلاش کرده اند. نتیجه این تلاش ها این است که دو طرف توافق کرده اند که با هیاتی به ریاست کوفی عنان، دبیرکل سابق سازمان ملل متحد همکاری کنند. این درحالی است که تلاش های میانجی گرانه جان کوفور به شکست انجامید. چرا که وی موفق نشد تا رییس جمهور و رهبر مخالفان کنیا را وادار به آغاز مذاکرات مستقیم کند.

 

درگیریهای سیاسی در کنیا که پیش از این یکی از کشورهای نسبتا آرام آفریقایی به شمار می رفت موجب شده است تا این کشور در آستانه یک فاجعه انسانی قرار بگیرد.این کشور که پیش از این با برگزاری دو انتخابات آزاد توانسته بود الگویی برای کشورهای آفریقایی باشد اکنون درگیر بحرانی بزرگ شده است.

 

این درحالی است که با توجه به خشونت های اخیر اقتصاد کنیا که بزرگترین اقتصاد شرق آفریقا را دارد در معرض خطر قرار گرفته است. تولید ناخالص داخلی این کشور در سال 2006 میلادی با رشد 6.1 درصدی نسبت به سال پیش از آن به 41.48 میلیارد دلار رسید. با وجود آنکه نرخ بیکاری در این کشور بسیار بالا است اما در مقایسه با سایر کشورهای آفریقایی از موقعیت اقتصادی بهتری برخوردار است. هرچند یکی از عوامل درگیریهای اخیر را می توان به وضعیت معیشتی مردم نسبت داد چرا که بنا به گفته سیدوجارا، نخست وزیر اسبق ساحل عاج در آفریقا جوان هایی هستند که تا سن 35 سالگی حتی اولین شغل خود را تجربه نکرده اند.

 

سازمان صلیب سرخ کنیا با تاکید افزایش تعداد کشته شدگان اعلام کرد که تاکنون 693 نفر در این درگیریها کشته شده اند. تلفات این درگیریها زمانی افزایش یافت که بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد به موای کیباکی، رییس جمهور و رایلا اودینگا هشدار داد که به نتیجه نرسیدن مذاکرات آنها برای رسیدن به یک راه حل فاجعه بزرگی را رقم خواهد زد.

 

آقای مون اعلام کرد که تا زمانی که این بحران به سرعت حل نشود آمار تلفات همچنان افزایش خواهد یافت.

 

رایلا اودینگا و ائتلاف هوادار او در انتخابات سال 2002 از نامزدی آقای کیباکی حمایت کردند و قرار بود پس از انتخابات، سمت نخست وزیری را به آقای اودینگا واگذار کند و هواداران وی نیمی از سمت های کابینه دولت را در اختیار بگیرند. آقای کیباکی به این تعهد خود عمل نکرد و رایلا اودینگا به عنوان رقیب اصلی او وارد مبارزات انتخابانی سال جاری شد.

 

کشته شدن بیش از 30 کنیایی که تعداد زیادی از آنها کودک بودند از جمله فجایع بزرگی است که در روزهای اخیر در کنیا اتفاق افتاده است. این 30 کنیایی که در پی افزایش درگیریها به کلیسایی در شهر الدورت پناه برده بودند زنده زنده سوختند و به قتل رسیدند.

 

فرستاده آمریکا به منطقه که جمعه گذشته نایروبی را ترک کرد پس از مذاکره با طرف های درگیر اعلام کرد که مذاکره بدون پیش فرض بین دو طرف درگیر بسیار ضروری است.

 

کنیا که سالانه حدود 1 میلیارد دلار کمک از واشنگتن دریافت می کند یکی از کشورهای آفریقایی است که در برنامه ضد تروریسم آمریکا شرکت دارد.

 

دولت کنیا طی بیانیه ای اعلام کرده است که رییس جمهور این کشور برای کمک به حل بحران به وجود آمده در کنیا آماده تشکیل یک دولت اتحاد ملی است. اما اودینگا اعلام کرده است که خواهان برگزاری انتخابات مجدد است.

 

جامعه جهانی اکنون مسوولیت بزرگی را برعهده دارد چراکه ادامه درگیریها در کنیا می تواند به کشورهای همسایه را نیز تحت تاثیر قرار دهد و تاآرامی ها در آفریقا گسترش یابد. بسیاری از کشورهای منطقه ارتباط تنگاتنگی با کنیا دارند. کشورهایی مثل اوگاندا، بروندی، رواندا و کنگو بنزین خود را از این کشور وارد می کنند.

 

کنیا که در ساحل شرقی قاره آفریقا در کنار اقیانوس هند قرار گفته است دارای طبیعت منحصر بفردی است. این کشور در سال 1963 میلادی از زیر سلطه انگلستان خارج شد و استقلال یافت. این استقلال به رهبری جومو کنیاتا تحقق یافت که تاسال 1978 که دانیل اراپ موی به قدرت رسید حدود 24 سال رهبری این کشور را بر عهده داشت.

 

درگیریها در این کشور در حالی ادامه دارد که کنیا با رو به رو شدن با یک فاجعه انسانی دیگر در آفریقا فاصله چندانی ندارد. عدم توافق طرفین درگیر می تواند آمار تلفات و آوارگان را در این منطقه به سرعت افزایش دهد.