گناهکار طبیعی

" باراک اوباما " اهل هاوایی است. وی در" هونولولو " به دنیا آمده و تا 18 سالگی ( اگر از چهار سال زندگی او در اندونزی صرف نظر کنیم ) عمر خود را در این منطقه گرم، تفریحی و خاطره انگیز گذرانده است.

 

آیا به نظر شما امکان دارد در سرزمین دریا، آفتاب و تفریح های شبانه، انسانی پرورش یابد که خود را همچون مسیح دانسته، جهان را به دو بخش تقسیم کرده و رسالت خود را نابود کردن نیمه دیگر جهان بداند؟

 

به نظر من اگر اوباما به ریاست جمهوری ایالات متحده برگزیده شود آمریکا شانس بزرگی به دست خواهد آورد.

 

در یک ساختار دموکراتیک که گفته می شود انسانها از حق تعیین سرنوشت برخوردار هستند، اگر شهروندان سبک زندگی مقامات ارشد حکومت را شبیه سبک زندگی خود ببینند، شکاف های موجود بین دولت و ملت کاهش یافته، مشارکت مردم در ساختار قدرت نیز بیشتر می شود.

 

برای اثبات تشابه سبک زندگی اوباما با زندگی مردم آمریکا، نکاتی از زندگی وی را در زیر می آورم: وقتی اوباما دو ساله بوده پدر و مادرش از هم جدا می شوند؛ پدرش یک " آته ییست " کنیایی است که در خانواده ای مسلمان پرورش یافته و مادرش یک زن آمریکایی است از طبقه متوسط.

 

مادر اوباما پس از جدایی از همسرش با مردی اندونزیایی ازدواج کرده و باراک را نیز با خود به جاکارتا می برد.

 

اوباما دوره دبیرستان را در زادگاهش گذرانده و دوران مجردی وی با مصرف کوکائین، ماری جوانا  گره می خورد. اوباما سال های زیادی سیگار کشیده و حالا هم به خوبی می تواند پوکر بازی کند.

 

مراحل متفاوت زندگی وی برای ما روشن است. تصویر موجود از اوباما یک تصویر روتوش خورده نیست. او را می توان دو رگه ای دانست که هنوز پا به سن نگذاشته، جوانی اش پرماجرا بوده و در عین حال یک مسیحی معتقد محسوب می شود.

 

باراک اوباما می تواند آمریکایی ها را از برخی اختلالات روانی رهایی بخشیده و شبح های ترسناک حاکم بر زندگی آمریکایی ها را به عقب براند.

 

او می تواند به " رویای آمریکا " جانی دوباره بدمد. اگر اوباما به ریاست جمهوری ایالات متحده برگزیده شود مردم آمریکا به رهبری رای داده اند که انسانی است ملموس و ناکامل.

 

او هم مانند سایر مردم کارهایی انجام داده که به راحتی نمی توان به انجام شان اعتراف کرد. استفاده از نوشیدنی های الکلی، قمار و حتی شرکت در مجالس طرب به دلیل خارج بودن از دایره اخلاق " پیوریتن " در جامعه آمریکا یک " مساله " محسوب می شود.

 

به همین دلیل به نظر می رسد بسیاری از آمریکایی ها با اوباما در انجام " گناهانی مشترک " به نقطه تلاقی خواهند رسید.

 

جورج دبلیو بوش از آنجا که تصویری صد در صد " محافظه کار و استریل " از خود ارائه می دهد، از خصیصه " ملموس و واقعی بودن " فاصله گرفته.

 

آمریکایی ها اکنون در جستجوی کسی هستند که بتواند طبیعی بخندد، عصبانی شود و اشتباه های خود را لاپوشانی نکند.

 

آمریکایی ها دیگر از رهبران روتوش خورده خوششان نمی آید و اوباما آماده است تا نقش رهبری ملموس و طبیعی را برای جامعه آمریکا ایفا کند.