تعرض به زنان ، سلاح جديد جنگ‌هاى آفريقا
کلنل ادموند ناگارامبه به سختى روى صندلى چوبى خود در ارتفاعات کوه‌هاى شرق جمهورى دموکراتيک کنگو جابجا مى شود و مى‌گويد:" اين حرف‌هايى که درباره تجاوز گفته مى‌شود نمى‌توانم رد کنم. ما انسان هستيم. اما فقط سربازهاى ما نيستند که اين کارها را مى‌کنند. سربازان دولت هم همين اعمال را انجام مى‌دهند. دشمنان ما برخى را مى فرستند تا با دست زدن به چنين اقداماتى، مردم را از ما عصبانى کنند."
در پس اين حرف‌هاى کلنل حقيقت تلخى نهفته است که از واقعيت تاسف آور تجاوز به زنان به عنوان سلاحى جنگى در کنگو حکايت مى‌کند.
به گزارش گاردين، سربازان کلنل ناگارامبه در جبهه دموکراتيک آزاديبخش رواندا (FDLR) از سوى گروه‌هاى حامى حقوق بشر به عنوان يکى از خشن ترين گروه‌هاى نظامى در برخورد با زنان شناخته شده‌اند.
آنها پس از نسل کشى سربازان توتسى در سال 1994 در رواندا از ارتش جدا شدند و هم اکنون به عنوان يکى از عواملى شناخته مى شوند که در طول درگيرى‌هاى يک دهه گذشته به هزاران زن تعرض کردند.
در کنگو تعرض به زنان به عنوان ابزارى براى ايجاد وحشت و تنبيه افرادى شناخته مى‌شود که از طرف ديگر منازعات حمايت مى‌کنند و حتى اين برخوررد در جريان نسل کشى "توتسى"ها نيز به کار گرفته شد.
خشونت هاى جنسى در اين منطقه از آفريقا به اندازه اى شدت گرفته که موسسه خيريه "مديسن" که براى حمايت از آسيب‌هاى اين چنينى در جهان فعاليت مى‌کند، اعلام کرده 75درصد از کل تعرض به زنان در جهان در شرق کنگو اتفاق مى‌افتد. دارفور از اين نظر با اختلاف فراوان در رده دوم است.
"آگوستين آگوئير"، مدير اين موسسه در بيمارستان روتشورو که پيش از اين در دارفور حضور داشت مى‌گويد:" اين دو منطقه به هيچ وجه قابل مقايسه نيستند. در آنجا تعداد زيادى از مردم در اردوگاه‌ها زندگى مى‌کنند اما نا امنى در اينجا بسيار شديد است."
گروه‌هاى حامى حقوق بشر اعلام کرده‌اند در جريان درگيرى هاى يک دهه گذشته که بيش ازچهار ميليون کشته برجا گذاشته، تعرض به زن‌ها به امرى عادى تبديل شده که با ديگر اقدام‌هاى بربر گونه همراه مى‌شود.
قربانيان اين جنايت‌ها معمولا با گرز شکنجه مى‌شوند، با چاقو به آنها حمله مى‌شود و حتى ممکن است با اسلحه مورد تعرض قرار بگيرند. در جريان اين درگيرى‌ها بسيارى از زنان جوان براى سوءاستفاده‌هاى جنسى ربوده شدند.
هر چند بزرگ ترين نيروى حافظ صلح سازمان ملل با 17 هزار سرباز در اين منطقه حضور دارد اما نمى‌تواند اقدام موثرى براى متوقف کردن اين آسيب‌ها انجام دهد.
درعوض، اقدامى ديگر در اين باره انجام شده است. ديوارنگاره‌هايى روى ديوارهاى شهر به چشم مى‌خورد که سعى مى‌کند اين باور را در ذهن مردها جا بيندازد که حمله به زنان بى‌دفاع، اقدامى انسانی نيست.
"اسپارانسه کياکيموا"، پرستار 29 ساله بخش مراقبت‌هاى زنان بيمارستان "روتشورو"، مى‌گويد:" ما زنان و کودکانى از نقاط مختلف را درمان مى‌کنيم که برخى از آنها از نقاط خيلى دورى به اينجا مى‌آيند. خيلى از زنان جرا ت طى کردن اين مسافت‌هاى طولانى را ندارد. به همين دليل معمولا وقتى گروهى از زنان به بيمارستان مى‌رسند به ما مى گويند تمام زن‌هاى روستايشان مورد تعرض و آزارهاى جنسى قرار گرفته‌اند اما فقط همان چند نفر تا بيمارستان آمده‌اند."
کياکيموا ادامه مى‌دهد:" آنها با هر وسيله‌اى که بتوانند خودشان را به اينجا مى‌رسانند اما چون پولى ندارند، خيلى وقت‌ها چند روز پياده مى‌آيند تا به بيمارستان برسند. انواع زخم‌ها روى بدن آنها ديده مى‌شود از زخم‌هاى چاقو گرفته تا جراحت‌هاى مهبل. شرايط دختران جوان معمولا بحرانى است و مجبور مى‌شويم آنها را به سرعت به اتاق عمل ببريم."
بيشتر اين زنان در 72 ساعت اوليه پس از تعرض زمانی که داروهاى کاهش دهنده خطر ابتلا به ويروس HIV مى‌توانند موثر باشند به بيمارستان‌ها نمى‌رسند.
يکى از زن‌هايى که در بيمارستان تحت درمان قرار گرفته از اين مى‌گويد که چگونه براى ماه‌ها جرات خوابيدن در خانه خودش را نداشت:" تمام زن‌های دهکده وقتى شب مى‌شد به زير بوته‌ها پناه مى‌بردند وآنجا مى‌خوابيدند تا از حمله‌ها در امان باشند. مهاجمان همه چيز را به تاراج مى‌بردند.
اما بسيارى از زن‌ها جرات رفتن به ميان جنگل و بوته‌ها را نيز پيدا نمى‌کنند. چون علاوه بر آنکه در آنجا هم احتمال تعرض وجود دارد، بيمارى‌هاى ديگر و سوء تغذيه جان آنها را تهديد مى‌کند.
آگوئير، مدير موسسه مديسن در بيمارستان مى‌گويد:" خيلى‌ها از وحشت به جنگل پناه مى‌برند. اما آنجا به دام بيمارى‌هايى مانند مالاريا وعفونت‌هاى گوارشی مى‌افتند."
بر اساس آمار اعلام شده از سوى موسسه مديسن دو سوم از موارد تجاوز به زنان از سوى افراد گروه‌هاى مسلح انجام مى‌شود. اما بسيارى از اين موارد نيز از سوى مردمان عادى صورت مى‌گيرد. اين اتفاق بيشتر در مناطقى روى مى‌دهد که هيچ کدام از گروه‌ها تسلط دائمى بر آن ندارند و هيچ قانونى در آن مناطق اجرا نمى‌شود.
نظر شما :