به اعراب دل خوش نکنيد اقايان اسرائيلى

ديپلماسى ايرانى: افشاگرى هاى ويکى ليکس نشان داد که اعراب نمى توانند انتخاب کنند که از تسليحات هسته اى ايران بيشتر مى هراسند يا از اسراييل با ماهيت يهودي.

روزنامه اسرائيلى جورزاليم پست در تازه ترين نگاه خود به اوضاع خاورميانه همچنان به موشکافى تبعات افشاگرى هاى ويکى ليکس مى پردازد و مى نويسد:

بنيامين نتانياهو نخست وزيرى رژيم اسرائيل نتوانست شادى خود را از افشاگرى هاى ويکى ليکس در مصاحبه مطبوعاتى مفصلى که اخيرا داشت پنهان کند. البته حرکت هاى خارج از عرف ديپلماتيک وى اعتراض سفارت آمريکا در تل آويو را به دنبال داشت. شادى آقاى نخست وزير هم قابل درک است. ويکى ليکس اين بار چهره دو گانه اعراب را در خاورميانه به تصوير کشيد. اين افشاگرى ها نشان داد که اعراب، حماس را نمى خواهند، خزب الله لبنان را براى آينده اين کشور خطرناک مى دانند و البته ترس ذاتى هم از ايران و برنامه هسته اى اين کشور دارند. اين مورد آخر آنچنان براى جهان عرب سنگين تمام شده بود که آنها از واشنگتن مى خواهند هر آنچه را که در چنته دارد براى انهدام برنامه هسته اى ايران عيان کند حتى اگر اين دارايى حمله به ايران يا تاسيسات هسته اى اين کشور باشد.  

حسنى مبارک رئيس جمهورى مصر به عنوان نمونه در گفتگوهاى شخصى خود با مقام هاى اسرائيلى و امريکايى، اعتراف مى کند که از حماس بيزار است و تفاوتى ميان آنها و اپوزيسيون اخوان المسليمن در کشور خود نمى بيند. وى هم حماس و هم اخوان المسلمين را تهديدى براى امنيت و ثبات در منطقه مى داند. بخشى از اين اظهار نظرها بر اساس اسناد ويکى ليکس در گفت وگوى خانم هيلارى کلينتون وزير امور خارجه آمريکا با مبارک در فوريه 2009 بر زبان آقاى رئيس جمهور آمده است. بر اساس ديگر اسناد ويکى ليکس، حسنى مبارک در جولاى 2008 ميلادى در گفتگو با سناتور جان کرى، ايرانى ها را دروغ گوهايى چاق و فربه مى خواند. وى حتى ايران را تهديد جدى و طولانى مدت براى قاهره در قالب رفيق شفيق ايالات متحده هم مى داند. وزير اطلاعات مصر هم گويا در گفتگو با رابرت گيتس وزير دفاع امريکا ادعا مى کند که ايران به دنبال تغيير رژيم در مصر و روى کار آوردن اخوان المسلمين به عنوان متحدان خود در اين کشور است.

ويکى ليکس دقيقا همان کارى را انجام داد که نتانياهو به آن نياز داشت: به تصوير کشيدن مخالفت اعراب با ايران هسته اي. اسرائيلى ها مدت هاست که ادعا مى کنند برنامه هسته اى ايران منطقه را به آشوب مى کشد و يا مخل آرامش در خاورميانه است. بنابراين جاى تعجب ندارد که زمانى که اعراب هم براى مهار ايران دست به دامان امريکا مى شوند در دل آقايان اسرائيلى قند آب شود.

 ساکنان تل آويو با خود فکر مى کنند زمانى که ايران هم براى آنها تهديد تلقى شود و هم براى اعراب، فرصت براى تشکيل جبهه اى واحد براى از ميان برداشتن دشمنى واحد مهيا است. اسناد ويکى ليکس اما نشان داد که الزاما دشمنِ دشمن نمى تواند دوست و متحد من هم باشد. تمام اين اسناد به بدگويى اعراب از ايران منتهى نشده است. گفت و گوهاى ميان رهبران عرب و همتاهاى آنها در کاخ سفيد نشان مى دهد که اين طيف از اسرائيل هم دل خوشى ندارند. آنها ايران و اسرائيل را دشمنان بزرگ خود مى دانند. از سوى ديگر از آنجا که مناقشه صلح ميان اسرائيل و فلسطين همچنان ادامه دارد بايد ياداورى کنيم که اعراب و اسرائيل نمى توانند با وجود اين مناقشه، همکارى هاى جديدى را کليد بزنند. شايد بر ساس اين اسناد اسرائيل و برخى کشورهاى عربى نظير عربستان سعودى همکارى هاى اطلاعاتى با هم داشته باشند اما اين همکارى ها آنقدر نيست که بتوان روى آن حساب باز کرد.

گفتگو و مذاکره ميان اعراب و اسرائيل تنها زمانى سودمند خواهد بود که عيان و در ملاعام باشد. اين امر هم نه امروز و نه در آينده اى نزديک قابل تحقق نيست. مبارک شايد از حماس متنفر باشد اما قاطعانه به اسرائيلى ها مى گويد که از بيم افکار عمومى نمى تواند با اين گروه در نوار غزه وارد زد و خورد شود.

هم اعراب و هم اسرائيل از ايران و برنامه هسته اى اين کشور واهمه دارند و مايل به تحريم هاى اقتصادى تا روزى هستند که اين برنامه مختل شود. اما همزمان جهان عرب بر سر اين حقيقت توافق دارد که هيچ کدام از کشورهاى عربى نمى توانند به شکل عيان و واضح در مبارزه امريکا يا اسرائيل با ايران، دست به سلاح ببرند. ايران کشورى مسلمان است و اعراب نمى خواهند ننگ حمله به کشورى دوست و برادر را در تاريخ به نام خود ثبت کنند.

ويکى ليکس اما رابطه ميان اسرائيل و امريکا را هم هدف قرار داد. پيش از اين ساکنان تل آويو گمان مى کردند که هر دو طرف اهداف مشترکى را در خاورميانه دنبال مى کنند و اين در حالى است که ويکى ليکس نشان داد حداقل در اين برهه زمانى اوضاع به اين شکل نيست.

امريکا در عراق، افغانستان، پاکستان و منطقه خليج فارس با مشکلات بسيارى روبه رو است. اسرائيل براى حل اين مشکلات نمى تواند کار چندانى براى ايالات متحده انجام دهد. اسناد ويکى ليکس نشان داد که ليست اولويت هاى امريکا در خاورميانه در بسيارى از مقاطع زمانى اصلا اسراييل را شامل نشده است.

جورزاليم پست در نهايت مى نويسد: اقايان اسرائيلى بايد بدانند که برخوردارى از دشمن واحد الزاما نمى تواند آنهايى را که زمانى جامه دشمن بر تن داشتند، دوست کند. تاريخ نشان مى دهد که بدون ائتلاف هاى عيان و تقسيم مسئوليت هاى عيان تر، هيچ ائتلافى نمى تواند برنده يک جنگ باشد. تا زمانى که کشورهاى عربى که نگران برنامه هسته اى ايران هستند اين نگرانى را عيان نکنند، نمى توان به روى کمک آنها براى مهار ايران اميدوار بود.