پشت پرده توافق روسیه و آمریکا علیه ایران

دو رویداد ماه اخیر را پس از پیمان استارت ۲ شاید بتوان از جمله نکات برجسته و جدید روابط آمریکا و روسیه دانست. یکی مواضع چند ماه اخیر رهبران مسکو درباره پرونده هسته‌ای جمهوری اسلامی به رغم منافع مشترک اقتصادی و امنیتی روسیه با ایران، که بسیار متفاوت از گذشته بوده و هست. دوم آزادی جاسوسان روسی دستگیر شده در آمریکا، سرعت آن، با وجود تبلیغات آمریکایی‌ها در این ارتباط، غیرمتعارف بود.

مواضع اخیر روسیه ذهن هر شنونده و تحلیلگر و آگاه سیاسی را به خود مشغول می‌کند! به خصوص آخرین موضع این کشور که از لسان دیمیتری مدودیف جاری شد، بسیار تامل برانگیز است. رییس جمهوری روسیه برای نخستین بار گفت: جمهوری اسلامی ایران به توانایی تولید تسلیحات اتمی نزدیک‌تر می‌شود. وی ادامه داد: ایران به راه‌هایی که می‌تواند به ساخت بمب اتمی منتهی شود نزدیک‌تر می‌شود.

این سخنان، برای نخستین بار از زبان یک مقام عالیرتبه روسیه و به دنبال همراهی این کشور با آمریکا و اتحادیه اروپا، در صدور چهارمین قطعنامه تحریم شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه تهران، شنیده شد.

و این در حالی است که از یک سو، بیانیه تهران در خصوص پرونده هسته‌ای ایران، که با حضور برزیل و ترکیه به تصویب رسید، آنچنان به مذاق رهبران مسکو خوش نیامد و با اما و اگرهایی رو به رو شد. از سوی دیگر، مقامات روسی اخیر از زبان تند در پاسخ به رییس دولت ایران، استفاده کردند.

اما روس ها در کنار این مواضع متفاوت از گذشته خود، به این نکته نیز اشاره کردند که سوخت نیروگاه اتمی بوشهر را تحویل خواهند داد و مقامات سازمان انرژی اتمی ایران زمان تحویل را پایان تابستان اعلام کردند.

نکته مهم و قابل تامل از نظر نگارنده آن است که ارتباط میان آزادی تعداد ۱۰ تن از جاسوسان روسی که به تازگی در آمریکا، دستگیر شده بودند با موضع اخیر مدودف چیست؟!

آیا توافقی پشت پرده میان مسکو و واشنگتن صورت گرفته تا روسیه در قبال آزادی جاسوسان از سوی آمریکا، موضع سخت و کم نظیر در ارتباط با برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران اتخاذ کند؟! آیا تجدیدنظر دوباره روسیه برای تحویل سوخت هسته‌ای نیروگاه بوشهر و خودداری از تحویل و بهانه جویی دوباره متصور است؟ آیا مسکو، برای جلب رضایت واشنگتن و کسب امتیاز بیشتر، فشار به جمهوری اسلامی را افزایش خواهد داد؟