سخنگو توپ را به زمین خودمان انداخت

مضمون یکی از موارد اعتراضی حسن قشقاوی خطاب به پارلمان اروپا این است که اگر این نهاد به واقع قصد دفاع از حقوق بشر و جان انسان ها را دارد و برای ابنای بشر دل می سوزاند "چرا هنگام جنايات صهيونيست‌ها عليه فلسطينيان فشارى به سران اين رژيم وارد نکرد؟"

بر همگان روشن است که صهیونیست ها از چه میزان حمایت و از چه مجراهایی برای نفوذ در نهادهای بین المللی برخوردارند و بی نیاز از مجوز و یا پیروی از آداب و مرام خاصی، چه بی عدالتی ها و ظلم ها که روا داشته و چه حق ها که پایمال کرده و چه فجایعی که به راه انداخته اند و دریغ از اعتراض و قطعنامه ای.

از سوی دیگر جمهوری اسلامی ایران که همواره از سوی اسراییلی ها دشمنی آماده حمله معرفی می شود، طی دهه های گذشته جز آسیب و جنگ و استعمار از ناحیه کشورهای غربی چیزی ندیده و همواره در مقام دفاع از خاک و شرف خود برآمده است.

به هر حال گردش ایام و بازی سیاست کار را به جایی رسانده است که در ایران نیز چون هر کشور دیگری اعتراض هایی مدنی و غیرمدنی آغاز شده و گسترش یافته است. مقام های رسمی ایران چند صباحی است که برای توجیه اختلاف ها و درگیری های داخلی از این دست، از تعبیر "دعوای خانوادگی" استفاده می کنند و به این وسیله مرز میان داخل و خارج را روشن می کنند و تصمیم می گیرند که به هر نحو اختلاف ها را در دایره خود مرتفع سازند.

اگرچه شرایط حال حاضر جهان و مشارکت ایران در پیمان نامه های الزام آور جهانی و حقوق بشری باعث شده است تا هر رخداد مغایر با قواعد انسانی و جهانی مورد اعتراض و پیگرد قوانین بین الملل قرار گیرد، اما با این حال این راه وجود دارد که برای پاسخگویی به معترضان و دیده بانان بیرونی از عبارتی مثل همان "دعوای خانوادگی" استفاده کرد و دنبال نمونه های مشابه خارجی برای تحقیر تصمیمات فوق الذکر نبود.

به عنوان نمونه در یکی از بدترین شیوه های استدلالی، زمانی که برای دفاع از فعالیت های صلح آمیز هسته ای خود به اعتراض علیه اسراییل می پردازیم و عنوان می کنیم "چرا اول جلوی این دولت را نمی گیرید؟" خواه ناخواه به توهماتی دامن می زنیم که نتیجه اش ناپیداست.

در حال حاضر که رسانه های رسمی کشورمان به کتمان بسیاری از حقایق مربوط به پس از انتخابات مشغول اند و علاوه بر کتمان سعی در جعل اخبار و برخی رویدادها نیز دارند، چگونه است که سخنگوی وزارت خارجه در اقدامی ناهماهنگ با رسانه های داخلی در پاسخ به اعتراض پارلمان اروپا، از اسراییل مثال می آورد و جنایات آنها را پیش چشم اروپاییان زنده می کند؟

سخنگوى وزارت امور خارجه درباره تصمیم رییس این پارلمان گفته است: "اگر آقاى پوئترينگ در گفته خود مبنى بر حساسيت پارلمان اروپايى نسبت به نقض حقوق بشر، آزادى‌هاى اساسى و احترام به شخصيت انسان ها صادق است بايد هنگامى که مردم بى دفاع غزه تحت حملات و کشتار وحشيانه رژيم صهيونيستى قرار داشت نيز از اين مردم بى‌گناه و مظلوم حمايت مى‌کرد؛ اين در حالى است که پارلمان اروپايى در جريان کشتار مردم بى ‌دفاع غزه فعاليتى را که افکار عمومى مردم دنيا و مردم اروپا از آن پارلمان انتظار داشته و آقاى پوئترينگ هم اشتياقى براى سفر به منطقه و فشار بر سران رژيم صهيونيستى يا همدردى با ملت مظلوم فلسطين از خود نشان نداد."

این پاسخ هم دربردارنده نگاه حق و باطلی است و هم ناقض دیدگاه های رسمی کشور درباره اغتشاشات اخیر. همان طور که گفته شد رسانه های رسمی داخلی و برون مرزی جمهوری اسلامی تلاش می کنند در قبال هجمه رسانه های خارجی، تصویری دیگر از وضعیت آشوب ها و اغتشاش ها مخابره کنند تا اتهام از دوش دولت و نظام برداشته شود و همه چیز در قواره حادثه ای داخلی و خانوادگی و یا - به قول خود آقای قشقاوی - در حد وقایع چند سال پیش فرانسه نشان داده شود.

حسن قشقاوى در خصوص بيانيه وزراى خارجه گروه هشت درباره انتخابات رياست جمهورى ایران و تصمیم نمایندگان پارلمان اروپا برای سفر به ایران گفته است: "سفر رييس و ديگر نمايندگان پارلمان اروپايى به ايران چنانچه در چارچوب احترام و منافع متقابل و براساس دستور کار و در زمان توافق شده صورت گيرد مى‌تواند گام مثبتى در توسعه روابط پارلمانى ايران و اروپا باشد اما چنانچه با اهدافى مغاير با اين دنبال گردد، قطعا کمک کننده نخواهد بود. طبعا با توجه به نوع اظهارات رويکرد ايشان، انجام چنين سفرى در شرايط کنونى نه تنها کوچک ترين کمکى به بهبود و ارتقای مناسبات نمى‌نمايد بلکه مغاير با روح دوستى و همکارى دو طرف خواهد بود."

این جملات با خود معانی متغیر و ناصوابی می آورد و وضعیت ایران را بیش از آنچه هست دلهره آور و خطرناک نشان می دهد. اگر فرض را بر این بگیریم که پارلمان اروپا می بایست پیشتر در برابر جنایات صهیونیست ها نسبت به فلسطینی ها واکنش می داد و در آن دخالت می کرد، در حقیقت فرض دوم را نادیده نگرفته ایم و بر آن مهر تایید زده ایم. چنانچه قرار است تصویری سالم و انسانی از ایران امروز مخابره کنیم، پاسخ و راهی دیگر را باید.