تابوهایی که می‌شکنند

ما دیگر به هرگونه تابو شکنی عادت کرده­ایم. رسانه­های جهانی پر است از بحث هایی در مورد نظریه ملی کردن بانک­ها. هیچ­کس به جزءآلن گرینسپن[1]، پیرو بازار سرمایه داری صرف با این نظریه مخالف نیست. آین رند، به تازگی اعلام کرد که باید هر صد سال یکبار بانک­ها را ملی کنیم و این همان لحظه­ای است که باید چنین تصمیی اتخاذ شود. لیندزی گراهام، سناتور جمهوری­خواه و محافظه­کار، نیز با وی موافق است. آلان بلاندر نیز جنبه­های مثبت و منفی این مسئله را مورد بحث قرار داده­است. در­حالی که وی جنبه­های منفی این اقدام را بیشتر از جنبه­های مثبت آن می­داند، امیدوار است که روشنفکران جامعه وقت و انرژی صرف کنند تا در این مورد در نیویورک تایمز مطلب بنویسند.

خوب، پس از شنیدن پیشنهادهای مطرح شده توسط محافظه­کاران، در حال حاضر بحث­های مهمی پیرامون احتمال وقوع جنگ داخلی در امریکا به گوش می­رسد. زیبیگنیف برژینسکی[2] روز 17 فوریه در یک برنامه صبحگاهی در تلوزیون شرکت کرد که در این برنامه از او خواسته شد تا در مورد احتمال جنگ طبقه­های اجتماعی با توجه به بحران جهانی بحث کند.

برژینسکی اعلام کرد که او نگران است، چراکه دورنمای میلیون­ها نفر بیکار که در تنگنای وحشتاکی قرار دارند عامل این نگرانی است. انتقال این همه رفاه تنها به بخش خاصی از مردم در امریکا موجب خشم سایرین خواهد شد.

او به شنودگان یادآوری کرد که زمانی که بحران بزرگ بانکی در سال 1907 به وقوع پیوست، جی. پی. مورگان، اقتصاددان بزرگ، گروهی از سرمایه­داران بزرگ را به خانه خود دعوت کرد، و اجازه نداد تا زمانی که آنها پول لازم برای استقرار یک بانک را فراهم نکرده اند از منزلش خارج شوند. برژینسکی این سوال را مطرح کرد که این گروه امروز کجا هستند؟ چرا این مردمی که میلیاردها میلیارد پول به دست می­آورند اقدامی نمی­کنند؟

برژینسکی می­گوید، در دوره­ای که این گروه کاری انجام نمی­دهد احتمال درگیری بین طبقه­های اجتماعی در صورتی که مردم بیکار باشند وجود دارد.

این مسئله تنها در امریکا مورد بحث نیست. آژانس اروپایی ال.ای.ای.پی که در خصوص مسائل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی تحقیق می­کند در نشریه ماه فوریه خود اخبار خوبی را به چاپ نرسانده ­است. این مرکز احتمال وقوع جنگ داخلی در اروپا، امریکا و ژاپن را پیش­بینی کرده ­است. این مرکز از یک تاخت و تاز همگانی نام می­برد که چیزی شبیه به جنگ داخلی خواهد بود.

کارشناسان در این زمینه پیشنهادهایی دارند. "اگر مردم منطقه و یا حوزه­ای که احتمال درگیری­ها وجود دارد توانایی دسترسی آسان به سلاح و تفنگ­ها را دارند، بهترین کاری که می­توان انجام داد... ترک کردن آن منطقه در صورت امکان است. تنها کشوری که در بین این مناطق امکان دسترسی آسان به سلاح و تفنگ در آن وجود دارد، امریکا است. رییس این مرکز اروپایی می­گوید که در امریکا 200 میلیون تنفگ قابلیت خرید و فروش دارند و امنیت اجتماعی در حال حاضر نیز با وجود این تنفگ­ها در معرض خطر است. کارشناسی که این مقاله را نوشته است همچنین به این نکته اشاره می­کند که میزان مهاجرت­ها از امریکا به اروپا به شدت در حال افزایش است.

اگر برژینسکی به ظهور یک جی.پی.مورگان دیگر در امریکا امیدوار است، اما ال.ای.ای.پی تنها به اجلاس جی 20 امیداوار بود تا شاید بتواند گره­ای از مشکلات جهانی باز کند.

این تحلیل­ها را روشنفکران گروه چپ و یا سوسیال رادیکال­ها نمی­دهند. بلکه اینها نگرانی­های تحلیلگرانی است که در حال حاضر بخشی از نظام اقتصادی اروپا و امریکا هستند. این تابوها تنها زمانی شکسته می­شوند که چنین افرادی واقعا احساس ترس کنند. مسئله شکستن این تابوها تنها برای یک اقدام سریع و اصلی است، مانند آنچه که جی.پی مورگان در سال 1907 انجام داد.

***