همسايه هاى ما به چه فکر مى کنند؟
شهردار استانبول، غدير توپاش اخيراً در پنجاه و دومين جشن دوسالانه‌ى ونيز، از اين شهر ديدارى داشت و تفاهمنامه خواهرخواندگى استانبول و ونيز را با شهردار اين شهر يعنى ماسيمو کاچيارى امضا کرد.
اين دو شهر زيبا که نمادهاى تمدن و تاريخ اروپا هستند، از هم اکنون با يکديگر خويشاوند هستند. در يک شب ديگر، از توپاش خواسته شد تا در "شب ترکيه" که سالن تاتر لافنيچ آن را ميزبانى مى‌کند، حضور داشته باشد و در مورد شباهتها و قرابتهاى دو شهر سخنرانى کند اما متاسفانه توپاش نتوانست اين کار را در ونيز انجام دهد.
او يک فرصت بزرگ را براى اينکه به ايتاليايى‌ها توضيح دهد استانبول براى تبديل شدن به پايتخت فرهنگى اروپا در سال 2010 آماده مى‌شود، از دست داد.
من بعداً دوباره در مورد "شب ترکيه" صحبت خواهم کرد اما بگذاريد بگويم که موضوع چه بود.
گروه "يونى گروپ" ايتاليا که يکى از شرکاى تجارى ترکيه در بانک "ياپى کردى" است، سالانه برنامه‌يى با عنوان "گفتمان ونيز" با موضوعات مختلف برگزار مى‌کند. موضوع امسال، سياست انرژى اروپاست.
پروفسور گورکان کومباراوغلو از دانشگاه بوغازيج يکى از سخنرانان برنامه است. ما همينطور اين فرصت را داشتيم که به سخنرانى برنده‌ى جايزه‌ى نوبل فيزيک، پروفسور کارلو روبياى ايتاليايى نيز گوش کنيم.
ونيز مى‌تواند غرق شود
کاچيارى شهردار ونيز در هنگام انجام سخنرانى مراسم افتتاحيه، تصريح کرد که سياستهاى انرژى شديداً به مساله‌ى گرم‌شدن هواى جهان بستگى دارد.
در نتيجه اين مساله بسيار معنى‌دار خواهد بود که همايشى مرتبط با اين موضوع در ونيزى برگزار شود که به دليل بالا آمدگى 50 تا 60 سانتى‌مترى سطح آب، در اواخر قرن بيست‌ويکم با خطر غرق شدن مواجه است.
ونيز با نفسهاى حبس‌شده، افزايش گرماى کره زمين را به خاطر آينده خودش، دنبال مى‌کند.
زمانى که کاچيارى در مورد پديده‌ى گرماى هواى کره زمين صحبت مى‌کرد، رييس موسسه يونى‌گروپ يعنى دايتر رامپل، به پروژه‌يى اشاره کرد که مى‌تواند سياستهاى کلى اتحاديه اروپا در مورد انرژى را تصويب و بررسى کند.
به دليل اينکه اتحاديه اروپا براى تهيه‌ى گاز طبيعى به روسيه محتاج است، با سه اولويت زير روبه‌رو است: امنيت انتقال انرژى، قيمتهاى ارزانتر و منابع انرژى جايگزين در مقابل گرم شدن هواى کره زمين.
رامپل اضافه کرد که اروپا در اين زمينه نقش بزرگى بازى خواهد کرد اگر اتحاديه اروپا به يک سياست انرژى واحد و مشترک برسد. او همينطور اضافه کرد که ترکيه نيز به همين دليل در سياستهاى انرژى جديد اتحاديه اروپا نقشى حياتى خواهد داشت. او مى‌گويد "اگر اروپا مى‌خواهد منابع انرژى را متنوع کند و به منطقه خزر و کشورهاى آسياى ميانه برسد، بايد به دنبال همکارى با ترکيه باشد."
همکارى با ترکيه يک "بايد" است
ما چنين اظهار نظرهاى مشابهى را از فابريتزيو بارباسو، جانشين دبيرکل کميته‌ى انرژى و حمل‌ونقل اتحاديه‌ى اروپا مى‌شنويم. بارباسو معتقد است که اگر اتحاديه اروپا به دنبال همکارى با ترکيه نباشد، اتکا و احتياجش به ساير کشورها بيشتر مى‌شود.
به طور کلى، نقطه مشترکى که توسط تمام اين افراد تاکيد شده اين است که ترکيه بايد يک جزو لاينفک از مبادلات تجارى انرژى اتحاديه اروپا باشد.
اين مساله مى‌تواند يک برگ برنده حياتى براى ترکيه در آغاز مذاکرات باشد. اما آيا مى‌تواند از آن به شکلى شايسته استفاده کند؟
براى مثال، وزير انرژى ترکيه حلمى گولر نيز به نشست يکى از رده‌بالاترين کميسيون‌هاى اروپايى در حوزه انرژى توسط يونى گروپ که يک شرکت حکمفرماى ايتاليايى است دعوت شده بود.
با اين حال گولر نه در مراسم شرکت کرد و نه هيچ پيامى را توسط مقامى بلندپايه به نشست ابلاغ کرد. به طور طبيعى، شرکت‌کنندگان ترکيه نيز در اين مورد نا اميد شده بودند.
بگذاريد دوباره به موضوع "شب ترکيه" که توسط يونى‌گروپ به عنوان بخشى از تفاهم‌نامه‌ى خواهرخواندگى استانبول و ونيز برپا شده بود برگرديم.
ايلماز، بخشى از کتاب "استانبول" نوشته‌ى اورهان پاموک برنده جايزه‌ى نوبل ادبى را به ايتاليايى خواند و سپس شعر شاعر معروف استانبولى يعنى اورهان وين را با عنوان "من به استانبول گوش مى‌کنم" براى حاضران قرائت کرد.
او فراموش نکرد که شعرهاى شاعر معروف ايتاليايى يعنى آندره زانزوتو را نيز در برنامه‌اش بخواند. سپس مدير اجرايى يونى‌گروپ يعنى الکساندر پروفومو، جانشين رييس بنياد يايين که مدير اجرايى روزنامه "تورکيش ديلى نيوز" هم بود و رييس کميته‌ى اجرايى استانبول پايتخت فرهنگى اروپا در سال 2010 به پيشنهاد نورى کولاک‌اوغلو را به روى صحنه دعوت کرد.
هر دوى اين افراد به ايتاليايى‌ها در مورد ترکيه گفتند. کولاک‌اوغلو نيز در مورد برنامه‌هاى استانبول 2010 خبر داد.
من اطراف را مى‌گشتم اما هيچ مقام رسمى ترکيه‌يى در آن اطراف نمى‌ديدم. نه کسى که از سفارتخانه باشد و نه کسى که از آنکارا يعنى پايتخت حضور داشته باشد. مشخصاً حال و هواى انتخابات، آنکارا را گرفته است، جهان نيز به هر حال مى‌گردد . . .
نظر شما :