همه مردان خانم کلینتون
رویکرد سیاست خارجی دولت امريکا و انتخاب تصمیم‌گیران اصلی در وزارت خارجه آمریکا...
در حالی که هنوز هیلاری کلینتون رسما قبای دیپلمات ارشد دولت آمریکا را به تن نکرده، با این حال چینش مهره های اصلی برای هدایت پست های کلیدی وزارت خارجه آمریکا طی 4 سال آینده را آغاز کرده است.
در میان نامزدهایی که برای این پست ها پیشنهاد شده اند، دنیس راس، مذاکره کننده ارشد دولت بیل کلینتون یکی از شاخص ترین چهره ها است. او تجربه زیادی در گفت و گوهای صلح میان فلسطینی ها و اسرائیلی ها با مشارکت کشورهای عربی داشته و به عقیده بسیاری از تحلیلگران بر مسائل خاورمیانه و امور مربوط به ایران به خوبی وقوف دارد. با توجه به عدم وجود رابطه میان ایران و آمریکا، دنیس راس نمی تواند عنوان فرستاده ویژه وزارت خارجه آمریکا به ایران را کسب کند، با این حال سمت مشاور ارشد وزیر خارجه در امور ایران را در آینده با خود یدک خواهد کشید.
بسیاری از کارشناسان وزارت خارجه آمریکا معتقدند که این انتخاب در واقع بیانگر دغدغه رئیس جمهور جدید آمریکا برای بهبود رابطه آمریکا با ایران است که در دوران مبارزات انتخاباتی خود وعده آن را داده بود. با توجه به اشرافی که دنیس راس در مورد ایران و موقعیت آن در خاورمیانه دارد، به نظر می رسد که موضوع ایران نقشی اساسی را در دیپلماسی دولت آتی آمریکا در این منطقه ایفا خواهد کرد.
افراد دیگری که برای سایر پست های حساس در وزارت خارجه آمریکا پیشنهاد شده اند، اکثرا چهره هایی هستند که سوابقشان حکایت از عملکردی کاملا متفاوت از سیاست هایی دارد که پیشتر در این پست ها از سوی مقامات دولت بوش دنبال می شد.
ریچارد هالبروک، مذاکره کننده اصلی در معاهده صلح دیتون، مشاور ویژه وزارت خارجه آمریکا در امور افغانستان و پاکستان خواهد شد. کرت کامپبل نیز یکی دیگر از مقامات سابق دولت کلینتون است که سمت معاونت وزات خارجه در شرق آسیا را بر عهده خواهد گرفت و معاونت بخش اروپایی این وزارت خانه نیز به فیلیپ گوردون که عضویت سابق در شورای امنیت ملی آمریکا را در کارنامه کاری خود دارد، سپرده خواهد شد.
برخی از منابع آگاه در وزارت خارجه آمریکا گفتند که جیمز استینبرگ و یاکوب لو که در زمره دیپلمات های کارکشته آمریکایی محسوب می شوند، دیگر پست های معاونت را در این وزارتخانه تصاحب خواهند کرد.
اما برخی چهره ها نیز که سابقه حضور در دولت بوش را دارند، سمت های خود را حفظ خواهند کرد. یکی از این چهره ها ویلیام برنز است. تحلیلگران امور سیاست خارجه آمریکا معتقدند که برنز از اطلاعات جامعی در خصوص سوابق و فعالیت های وزارت خارجه آمریکا برخوردار بوده و بخش های مختلفی را در این وزارتخانه در دولت های دموکرات و جمهوریخواه بر عهده داشته است.
ریچارد هاس و دانیل کورتزر، از دیگر مقامات دولت بوش هستند که نامشان در میان نامزدهایی که خانم کلینتون برای پست های کلیدی وزارتخانه تحت امر خود پیشنهاد خواهد داد، به چشم می خورند. قرار گرفتن نام های بزرگ در فهرست وزیر خارجه آمریکا حکایت اعتقاد اوباما و کلینتون به حل مشکلات مزمن مبتلا به سیاست خارجی آمریکا با اتکا به یک نوع دیپلماسی سرسختانه و پیگیرانه است.
رویکردی که کاملا با شیوه ایجاد دگرگونی دموکراتیک در عصر بوش تفاوت دارد. اصلی ترین چالشی که اوباما با آنها در عرصه سیاست خارجی دست به گریبان خواهد بود، موضوع کشورهای به اصطلاح متخاصم آمریکا است که اوباما در مبارزات انتخاباتی خود قول مذاکره با آنان را داده بود. برخی از تحلیلگران نزدیک به اوباما گفته اند که چنین رویکردی وجود مذاکره کنندگان خبره ای را طلب می کند که از اختیارات گسترده ای به عنوان فرستاده ویژه برخوردار باشند. اگر از نام ایران به عنوان اصلی ترین کشور یاد شده در این فهرست، بگذریم به نام کشورهایی نظیر، سوریه، ونزوئلا، کوبا و کره شمالی برخواهیم خورد که سابقه خصومت آمریکا با آنها به سال های دور گذشته بازمی گردد.
البته گروه هایی نظیر حماس نیز از جمله گزینه های دیگر در این فهرست هستند که به نظر می رسد دولت اوباما حساب ویژه ای روی مذاکره با آن برای حل موضوع نزاع اسرائیلی – فلسطینی باز کرده است.
هفته گذشته روزنامه گاردین گزارش داد که افراد نزدیک به اوباما خط جدیدی از مذاکره با حماس را باز کرده اند. البته چنین راهبردی منتقدین خود را نیز خواهد داشت. اصلی ترین منتقد این رویکرد اسرائیل است. با توجه به این که این رژیم افزایش قدرت حماس در فلسطین را به ایران مرتبط دانسته است، بسیار محتمل است که تاکید بر حمله نظامی علیه ایران را همچنان در دولت اوباما پیگیری کند.
هفته گذشته ویلیام پری، معاون وزیر خارجه آمریکا در این مورد هشدار داد. همچنین گزارش نیویورک تایمز از امتناع دولت بوش در دادن اجازه به اسرائیل برای انجام اقدام نظامی علیه تاسیسات هسته ای ایران در این راستا قابل اهمیت و ارزیابی است. ویلیام پری در اظهارات هفته گذشته خود تاکید کرده بود که اوباما به احتمال زیاد در سال اول از زمامداری خود به نقطه حساس و سرنوشت ساز موضوع ایران نزدیک خواهد شد.
از سوی دیگر به کارگیری شیوه ای جدید در سیاست خارجی واشنگتن اقدامی ساده و به دور از پیچیدگی نخواهد بود. با وجود دست به گریبان بودن آمریکا با بحران اقتصادی، ماهیت ابرقدرتی واشنگتن بدون شک در هر نوع رویه پیشنهادی برای سیاست خارجی جدید آمریکا بازتاب خواهد یافت. حمایت از اسرائیل با وجود آتش افروزی این رژیم در غزه همچنان جزئی جدائی ناپذیر از این رویه تازه خواهد بود که بی تردید در سیاست های دولت آتی آمریکا نیز بازتاب خواهد داشت.
گزیزناپذیر بودن توجه به ملزومات چنین ماهیتی از جایگاه آمریکا است که حتی به کارگیری از تاکتیک گسیل فرستادگان ویژه به کشورها و مناطق حساس جهان توسط وزارت خارجه دولت اوباما را با چالشی جدی مواجه خواهد ساخت.
در میان نامزدهایی که برای این پست ها پیشنهاد شده اند، دنیس راس، مذاکره کننده ارشد دولت بیل کلینتون یکی از شاخص ترین چهره ها است. او تجربه زیادی در گفت و گوهای صلح میان فلسطینی ها و اسرائیلی ها با مشارکت کشورهای عربی داشته و به عقیده بسیاری از تحلیلگران بر مسائل خاورمیانه و امور مربوط به ایران به خوبی وقوف دارد. با توجه به عدم وجود رابطه میان ایران و آمریکا، دنیس راس نمی تواند عنوان فرستاده ویژه وزارت خارجه آمریکا به ایران را کسب کند، با این حال سمت مشاور ارشد وزیر خارجه در امور ایران را در آینده با خود یدک خواهد کشید.
بسیاری از کارشناسان وزارت خارجه آمریکا معتقدند که این انتخاب در واقع بیانگر دغدغه رئیس جمهور جدید آمریکا برای بهبود رابطه آمریکا با ایران است که در دوران مبارزات انتخاباتی خود وعده آن را داده بود. با توجه به اشرافی که دنیس راس در مورد ایران و موقعیت آن در خاورمیانه دارد، به نظر می رسد که موضوع ایران نقشی اساسی را در دیپلماسی دولت آتی آمریکا در این منطقه ایفا خواهد کرد.
افراد دیگری که برای سایر پست های حساس در وزارت خارجه آمریکا پیشنهاد شده اند، اکثرا چهره هایی هستند که سوابقشان حکایت از عملکردی کاملا متفاوت از سیاست هایی دارد که پیشتر در این پست ها از سوی مقامات دولت بوش دنبال می شد.
ریچارد هالبروک، مذاکره کننده اصلی در معاهده صلح دیتون، مشاور ویژه وزارت خارجه آمریکا در امور افغانستان و پاکستان خواهد شد. کرت کامپبل نیز یکی دیگر از مقامات سابق دولت کلینتون است که سمت معاونت وزات خارجه در شرق آسیا را بر عهده خواهد گرفت و معاونت بخش اروپایی این وزارت خانه نیز به فیلیپ گوردون که عضویت سابق در شورای امنیت ملی آمریکا را در کارنامه کاری خود دارد، سپرده خواهد شد.
برخی از منابع آگاه در وزارت خارجه آمریکا گفتند که جیمز استینبرگ و یاکوب لو که در زمره دیپلمات های کارکشته آمریکایی محسوب می شوند، دیگر پست های معاونت را در این وزارتخانه تصاحب خواهند کرد.
اما برخی چهره ها نیز که سابقه حضور در دولت بوش را دارند، سمت های خود را حفظ خواهند کرد. یکی از این چهره ها ویلیام برنز است. تحلیلگران امور سیاست خارجه آمریکا معتقدند که برنز از اطلاعات جامعی در خصوص سوابق و فعالیت های وزارت خارجه آمریکا برخوردار بوده و بخش های مختلفی را در این وزارتخانه در دولت های دموکرات و جمهوریخواه بر عهده داشته است.
ریچارد هاس و دانیل کورتزر، از دیگر مقامات دولت بوش هستند که نامشان در میان نامزدهایی که خانم کلینتون برای پست های کلیدی وزارتخانه تحت امر خود پیشنهاد خواهد داد، به چشم می خورند. قرار گرفتن نام های بزرگ در فهرست وزیر خارجه آمریکا حکایت اعتقاد اوباما و کلینتون به حل مشکلات مزمن مبتلا به سیاست خارجی آمریکا با اتکا به یک نوع دیپلماسی سرسختانه و پیگیرانه است.
رویکردی که کاملا با شیوه ایجاد دگرگونی دموکراتیک در عصر بوش تفاوت دارد. اصلی ترین چالشی که اوباما با آنها در عرصه سیاست خارجی دست به گریبان خواهد بود، موضوع کشورهای به اصطلاح متخاصم آمریکا است که اوباما در مبارزات انتخاباتی خود قول مذاکره با آنان را داده بود. برخی از تحلیلگران نزدیک به اوباما گفته اند که چنین رویکردی وجود مذاکره کنندگان خبره ای را طلب می کند که از اختیارات گسترده ای به عنوان فرستاده ویژه برخوردار باشند. اگر از نام ایران به عنوان اصلی ترین کشور یاد شده در این فهرست، بگذریم به نام کشورهایی نظیر، سوریه، ونزوئلا، کوبا و کره شمالی برخواهیم خورد که سابقه خصومت آمریکا با آنها به سال های دور گذشته بازمی گردد.
البته گروه هایی نظیر حماس نیز از جمله گزینه های دیگر در این فهرست هستند که به نظر می رسد دولت اوباما حساب ویژه ای روی مذاکره با آن برای حل موضوع نزاع اسرائیلی – فلسطینی باز کرده است.
هفته گذشته روزنامه گاردین گزارش داد که افراد نزدیک به اوباما خط جدیدی از مذاکره با حماس را باز کرده اند. البته چنین راهبردی منتقدین خود را نیز خواهد داشت. اصلی ترین منتقد این رویکرد اسرائیل است. با توجه به این که این رژیم افزایش قدرت حماس در فلسطین را به ایران مرتبط دانسته است، بسیار محتمل است که تاکید بر حمله نظامی علیه ایران را همچنان در دولت اوباما پیگیری کند.
هفته گذشته ویلیام پری، معاون وزیر خارجه آمریکا در این مورد هشدار داد. همچنین گزارش نیویورک تایمز از امتناع دولت بوش در دادن اجازه به اسرائیل برای انجام اقدام نظامی علیه تاسیسات هسته ای ایران در این راستا قابل اهمیت و ارزیابی است. ویلیام پری در اظهارات هفته گذشته خود تاکید کرده بود که اوباما به احتمال زیاد در سال اول از زمامداری خود به نقطه حساس و سرنوشت ساز موضوع ایران نزدیک خواهد شد.
از سوی دیگر به کارگیری شیوه ای جدید در سیاست خارجی واشنگتن اقدامی ساده و به دور از پیچیدگی نخواهد بود. با وجود دست به گریبان بودن آمریکا با بحران اقتصادی، ماهیت ابرقدرتی واشنگتن بدون شک در هر نوع رویه پیشنهادی برای سیاست خارجی جدید آمریکا بازتاب خواهد یافت. حمایت از اسرائیل با وجود آتش افروزی این رژیم در غزه همچنان جزئی جدائی ناپذیر از این رویه تازه خواهد بود که بی تردید در سیاست های دولت آتی آمریکا نیز بازتاب خواهد داشت.
گزیزناپذیر بودن توجه به ملزومات چنین ماهیتی از جایگاه آمریکا است که حتی به کارگیری از تاکتیک گسیل فرستادگان ویژه به کشورها و مناطق حساس جهان توسط وزارت خارجه دولت اوباما را با چالشی جدی مواجه خواهد ساخت.
نظر شما :