قطر ناجی انگلیس

نویسنده: الیف سلین جالیک

دیپلماسی ایرانی: کمبود گاز در انگلیس که باعث افزایش قیمت ها شده، فرصتی برای تقویت روابط با انگلیس برای قطر در زمینه تامین انرژی را فراهم کرده است. واضح است که قطر به برگزیت به عنوان فرصتی برای توسعه سرمایه گذاری های عظیم گازی در انگلیس نگاه می کند. به گفته وزارت انرژی قطر، دولت این کشور در حال حاضر ۵۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری در انگلستان دارد و نود درصد از واردات گاز طبیعی مایع آن را تامین می کند.

بر اساس گزارشی که فایننشال تایمز منتشر کرده، داونینگ استریت ماه گذشته مذاکرات دیپلماتیک در مورد گاز ال ان جی را با همتایان قطری خود آغاز کرده تا این کشور چهار نفتکش گاز به انگلستان بفرستد.

این موضوع غیرقابل انکار است که قطر به عنوان بزرگ ترین صادرکننده گاز طبیعی مایع در جهان، دیپلماسی گسترده ال ان جی را در منطقه به اجرا در می آورد. واضح است که قطر با راه‌اندازی پایانه‌های ال ان جی در انگلیس اقدام به سرمایه‌گذاری در این کشور می‌کند. قطر همچنین مالک اکثریت پایانه ال ان جی ساوت هوک در ولز است. شرکت انرژی و خدمات سنتریکا انگلیس هم قراردادی بلند مدت برای واردات گاز ال ان جی از قطر به ترمینال جزیره گرین با این کشور دارد.

در همین حال، روابط گازی در زمینه ال ان جی بین دو کشور به دوران نخست وزیری ترزا می برمی گردد. در سال ۲۰۰۸، انگلیس اولین کشتی های ال ان جی را از اسکله ای در پایانه ساوت هوک  در نزدیکی میلفورد هیون، یکی از بزرگترین پایانه های ال ان جی در اروپا، که متعلق به قطر است، دریافت کرد.

به احتمال زیاد، دیپلماسی ال ان جی قطر در انگلیس می تواند به بحران انرژی انگلیس، به ویژه پس از برگزیت، پایان دهد. دولت می گوید تامین برق به مقدار کافی صورت می گیرد و بزرگ ترین بحران در حال حاضر مربوط به کمبود راننده خودروهای سنگین است. با این حال، کمبود راننده در انگلیس فقط یک مشکل منطقه ای نیست. معضل رانندگان خودروهای سنگین حتی قبل از برگزیت یک مشکل جهانی بود، زیرا هیچ کس نمی خواهد در این شغل با درآمد کم و همچنین مشکل روادید حاصل از برگزیت مشغول به کار باشد. بنابراین اکنون انگلیس رانندگان را از اروپا به این کشور دعوت می کند تا بتوانند از برخی از مزایای مالی بهره ببرند. کل این سناریو با کمبود راننده پس از برگزیت، به موضوع خاصی اشاره دارد. انگلیس باید با کشورهای دیگری مانند قطر همکاری کند، نه تنها برای تامین گاز، بلکه برای اینکه کشوری منزوی در زمینه انرژی نباشد. بنابراین، بحران کمبود راننده، باعث شد تا تلاش‌هایی برای ایجاد روابط بهتر با قطر آغاز شود. تصادفی نیست که بوریس جانسون با شیخ حمد بن خلیفه آل ثانی قطر در ماه گذشته در اجلاس تغییرات آب و هوایی گلاسگو برای امضای ابرپروژه های بخش انرژی دیدار کرد.

انگلستان از این موضوع کاملا آگاه است که علاوه بر ال ان جی، سرمایه گذاری در فناوری سبز نیز نقش مهم تری در روابط متقابل بین دو کشور در دوران پس از کرونا دارد. در جریان اجلاس گلاسگو در ماه نوامبر، قطر و رولز رویس توافقنامه ای را برای ایجاد حداقل ده هزار شغل در زمینه فناوری مربوط به آب و هوا تا سال ۲۰۴۰ امضا کردند. این بزرگ ترین قرارداد سبز در تاریخ رولز رویس است که با ارزش چندین میلیارد پوندی برای راه اندازی مراکز پیشگام فناوری در دوحه و لندن به امضا می رسد. در کنار آسمان‌خراش شارد و هتل ساوی، این مرکز فناوری آب و هوا، برجسته‌ترین سرمایه‌گذاری قطر در انگلستان خواهد بود.

در همین حال، به گفته یک دیپلمات قطری که با میدل ایست مانیتور در اجلاس گلاسگو صحبت می کرد، بزرگ ترین چالش انگلیس زیرساخت های کم آن برای ذخیره سازی انرژی است. این دیپلمات تاکید کرد: در درازمدت، اگر مشکل ذخیره سازی حل نشود، حتی عرضه انرژی قطر نیز برای کنترل افزایش قیمت انرژی مفید نخواهد بود.
به طور خلاصه، ترسیم یک تصویر مطلوب از نظر روابط دیپلماتیک همیشه آسان است، اما وقتی صحبت از دیپلماسی خط لوله یا دیپلماسی انرژی به میان می‌آید، مقررات مربوط به قابلیت‌ها و سرمایه‌گذاری‌های فناوری موضع شما را روشن می‌کند. به طور رسمی، قطر تعهد خود را به بازار گاز انگلیس به مدت ۲۵ سال از اواسط سال ۲۰۲۵ تایید کرده است، اما انگلیس همچنان به ظرفیت ذخیره انرژی عظیم به همراه پایانه های خود نیاز دارد.

منبع: مونیتور د اورینته / ترجمه: علی مفتح